What
have I
learnt since I started working?
I'm so lucky to know this in my earlier of 20s. Why I say this is lucky? because
everyone will test it at least once in their life time, by learned it earlier could strengthen
my mental health and general knowledge so I could correct my mindset on time😎
- In the real world of working environments,
everything is business. Paid => Received.
- Connection is an important method to build the
network and share information, exchange
anything wanted.(But it's much than the words "Connect", I see many people confused about this).
- Soft skills lead hard skills. Hard skills could give high reward only if you do self-employ or
be a top standouts as worldwide.
- You could create your favorite working style, but never found it from others.
- Good looks not mean good tastes, confidence not mean secured.
- Work smart instead of work hard. Wasted too much time, energy or resources it's not mean you
gonna reach your expectations.
- Be draft potential risks. Draft everything, just to protect yourself not for betrays someone.
- There is no secreted, believe me their is no secret! especially for IT environments😁.
Any info will release if you really want to know, just need strong
psycology knowledge to unlock security layers.
- Be well prepared both back and forward map to avoid wasting time when it is time to turn
into another direction
-
Running in background is more powerfull than showing up. When we show up we need to
maintain a
lot of things, it's easy to chrashed many more problems and difficult to fix.
-
Don't let the word honest fool you, it's not always valuable. It's depend on situation.
And by saying something that you should, it's not mean you're lying! everyone called it
"Flexible" & I now accepted it too. Most people worth your results, not your words, they can say
you're an idiot when
your results didn't display big enough but once it expanded, you will heard: "wow! you're so
smart, so adorable or interacting with you is my honor".
-
Premium users is always win because the lower or simple plan users have less
features & access rights
. This is applying to all platforms, and not only in the platform!
-
Everyone wants empathy from each other, but for those who are empathy givers, you guys need to
careful.
Empathy can sometimes lead you into troubles, play smart.
-
Presenters could quickly collect rewards but Controller still the one who could controll the
getway. By don't really understand your power, you will always feels like a loser.
-
Some marketing took people's weakness to process. You're hungry? They know you're hungry, they
offered you lunch within a test ingredients in it. You will feel this is about kindness but
actually, no.
-
What people appreciated about you is your achievements, not your personality, your honesty or
your struggling. They can feel
likes
you when you are a people pleaser, when you allow them to manipulate you but they will
immediately lost it when you stop. Let them appreciate you through your achievement better than
your actions towards them. You don't have to believe me, check it! pick up some cases => observe
& think critically. What is your answer honey 😁? Be fair, don't bias.
-
Beauty is matter , even your apparent or your mind, It's sometimes benefits us but
sometimes it's the problem. If u know, u know 😁 but only few people might know this , I'm not
mean to general case, I mean to some case that caused profound impact, it's direct but profound.
-
Only when you understand yourself will help to do something better than your habits. Just
remember, human have unique face, it's probably gonna have unique function to handle the
process. If you don't
understand yourself, you cannot use it (example like there are 2 students that one is a kind of
study-hard, but another one is kinda study-smart, almost everybody always thinks that the one
who study hard will get in highest-ranking, but actually not. Working-smart or
study-smart is not about the rule, it's about self-awareness, just remember it's about
self-awareness!). You will end up with
struggling to copy other flaws
while it's not meant and not gonna work for you. This is logical, even in technology class in
Algorithm Course they also teach this. That's why many people become framework users but not
from-scratch builders, I know correctly framework users are worthwhile but who built those
frameworks? even if they are not worth by the users, but they caused impactful, right?
-
Gratitude is power! this is out of logical but it's powerful than any logical plan.
(យើងជឿថាផែនដីមានទំនាញព្រោះរបស់គ្រប់យ៉ាងតែធ្លាក់គឺធ្លាក់មកលើដី មិនមែនហោះទៅលើមេឃ
ប៉ុន្តែទំនាញមួយដែលអ្នកខ្លះមិនជឿនោះគឺ ទំនាញថាមពលសាកល
ឬក៏ជឿដែរតែមិនយល់ថាវាយ៉ាងមេច ព្រោះវាជារបស់ដែលមើលមិនឃើញ។ នៅវិទ្យាល័យយើងរៀនថា
ថាមពលដូចគ្នានឹងទាញគ្នាចូល ខុសគ្នានឹងច្រានគ្នាចេញ ទ្រឹស្ដីសមញ្ញៗ តែវាមិនសមញ្ញដូចអីដែលយើងគិត។
ថាមពលសកលអាចកែប្រែស្ថានការណ៍បាន គ្រាន់តែពេលខ្លះវាពិបាកប្រើ ជាពិសេសអ្នកដែលមិនសូវចេះសង្កេត។
គេបង្រៀនរបៀបប្រើ ប៉ុន្តែដូចនិយាយចឹង មុខមាត់យើងក៏ខុសគ្នា function ខាងក្នុងក៏អាចខុសគ្នាដែរ។
វាត្រូវការការបញ្ចេញថាមពលដែលបរិសុទ្ធចេញពីខាងក្នុងដួងចិត្ត
បានន័យយថាត្រូវបិទប្រព័ន្ធរំញោចរបស់ខួរក្បាលមួយភ្លេតសិន ទើបអាចបង្កើតនិងបញ្ចេញថាមពលបែបហ្នឹងបាន
វារាងពិបាក ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើច្រើនដងដែរតែវានៅតែពិបាក។
នៅពេលដែលបង្កើតថាមពលមួយហ្នឹងយើងនឹងមានអារម្មណ៍ថា ស្រាលខ្លួនដូចជាយើងមានតែវិញ្ញាណចឹង
មានអារម្មណ៍ថាដូចមានប្រតិកម្មអីមួយនៅចុងដង្ហើម
វារបៀបដែលធ្វើឲ្យកន្លែងហ្នឹងដូចជាស្រឡះដូចពេលយើងផឹក champion,
រាងកាយយើងនៅមានកម្ដៅតែយើងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនយើងត្រជាក់ ពិបាកពន្យល់ហាស!
គ្រាន់តែចង់ប្រាប់ថា ថាមពលសកលវាពិតជាមានឥទ្ធិពលពិតមែន ប៉ុន្តែទាល់តែមនុស្សដែលមានសតិ
មានសមាធិខ្លាំងទើបអាចគ្រប់គ្រងបាន មនុស្សគ្រប់គ្នាប្រើដោយស្វ័យប្រវត្តិតែមិនចេះគ្រប់គ្រងវាទេ
ជាពិសេសមនុស្សដែលចិត្តរាយមាយមិននៅនឹងខ្លួន ខ្លួននៅកន្លែងផ្សេងធ្វើអីផ្សេង
តែចិត្តអត់ដឹងទៅដល់កន្លាតណាខ្លះទេ។
នៅពេលដែលចិត្តបែកខ្ញែកទៅច្រើនវានឹងស្រូបថាមពល+-+-ថាមពលអស់ហ្នឹងវាអត់អាចផ្គុំគ្នាកើតទេ
ចឹងយើងត្រូវការធ្វើអារម្មណ៍ឲ្យមូលដើម្បីអាចស្រូបថាមពលតែមួយប្រភេទដែលអាចផ្គុំគ្នាបាន
ហើយជាធម្មតាបង្គំកាន់តែធំវានឹងកាន់តែមានកម្លាំងខ្លាំង កម្លាំងទំនាញខ្លាំងវានឹងទាញរបស់ដែលយើងចង់បានកាន់តែលឿន។ មួយទៀត នៅពេលដែលយើងអាចបង្កើតទំនាញទាញចូលបាន
យើងក៏អាចបង្កើតចរន្តច្រានចេញបានដូចគ្នា នៅពេលដែលយើងភ្លេចខ្លួនយើងនឹងចៃដន្យបង្កើតវាជារឿយៗ បើយើងនៅតែមិនដឹងខ្លួនថាយើងកំពុងតែបង្កើតចរន្តច្រានចេញ យើងនឹងបាត់បង់របស់នឹងហើយ(ពេលអត់ពេញចិត្តនឹងអីមួយ មានអារម្មណ៍ថាធុញ ...)ទើបយើងដឹងថាចរន្តច្រានចេញត្រូវបានបង្កើតដោយជោគជ័យ
ចំណុចនេះប្រៀបដូចជាជញ្ជាំងផ្ទះមួយដែលធ្លាប់បានជ្រាបទឹកហើយវាងាយនឹងកើតឡើងម្ដងទៀតពីក្រៅមកក្នុងពីក្នុងចេញក្រៅគឺចឹង។
អានេះវាជាកាពិត ទើបខ្ញុំនិយាយថាដើម្បីគ្រប់គ្រងថាមពលអស់ហ្នឹងបានគឺត្រូវការសមាធិខ្ពស់ ខ្ញុំអត់ដឹងថាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រគេពន្យល់មេចទេ
តែខ្ញុំពន្យល់តាមអីដែលខ្ញុំយល់តាមរយះបទពិសោធរបស់ខ្ញុំ បើយល់បានល្អ តែបើអត់យល់អត់ទៅ។)
-
Never visible your location: Current place you're staying, regular working place or your home, because some guys not only tryna stalking you on social media, but they did any possible way to inject your info. Especially if you're a girl and you're littlely standout, could be your apparent or ..., if you don't like being stalked by anyone, keep it private until you leave.
-
Be understand your power or your rights some people don't really understand about this, sometimes there's no matter by being always say "yes" to any requested, but if you understand your rights you could say "no" when you should. You're not supposed to be a yes button.
- 90% of the people enjoy in playing in the box, love something, do something, make a plan ...
so, if you are a diferrent type, but
want to join or visit their boxes => you need to
make a clone and add some needed components.
- Everybody have their own problems, care about their own life, so if you need somebody to help
you when you're falling down => 100-99! some of your friends gonna distance themselve from you.
But this is a good test to notice who are deserve your love and who are deserve only your
business. The less you share your love, the more you keep it within yourself.
-
Most people preferred hearing pretty speeches
rather than the truth, so...you don't always have to be honest.
-
Some poeple are really confident when talking, tryna show off what they have, express poeple
about
themselve that they are the best, they can do everything, they are enter on this level while
other can not, hs! I just wanna say «New experiences are always excited I also excited
when I experienced something new, but the old
ones would
be feel it simple»
-
Most people likely to lie themselves by tryna
told themself of what should be done or
what sounds good while they already knew or
didn't know it wasn't real, example like "I love this ... because ..." but actually they don't
like it.I mean... sounding the quotes without applying it. their content
is about cooking, but # dancing 😊.
-
Some people don't even know how they really are?they
say `I hated it! I didn't like it! it's not my
favorite! ...` but all they are, they've already done or are currently
doing.
-
There are so many people who have high egos about the fact! especially, at the middle-class
level, so a method cannot apply to all people or environment. Talking high-class or low-class is
much more easy.
-
Our favorite and style, even type! gonna change
base on our age and experiences .
✍️ Some people likely to getting close to you, just
want to know something about you then, they broke
your confident. Don't feel so obsess with
them, set them in the normal sit not VIP ✌️.
How
I motivate myself?
I believe in imagination, believe in the laws of attraction. *
Everything is posible
to happen, if you posible to wish! think positive,
acts positive, feel positive so, positive things
will happen to you. I'm not only control my actions but I also control my feeling and
imaginations
When I wished to do something, wishes for something,
when I feel down, when I faced the problems, when I lost
control, when I getting involved in something shouldn't
done, I always remind myself of this tense then, I back
my control on everything.
If I can't refuse reasons from my brain because it was too
cleared, it the truth so, I try to reviewed my good
achievements? what have I successfully done? I recieved?
then, my brain will redo evaluation again so, I can
recover with the proud feeling.
Finally, it works!!!
I have so so many problems since I was young, even now,
nobody know about it beside of my notebooks, even my
family, but I still continue my journey because of this mindset, living my life with hopfulness and
make a wish.
Lemme tell you a zero moment of me, I was born in a toxic family it might be simple things that I
ever hurt, I have enough self-love, I'm strong enough to overcome any difficulty and secured my
mental health. But there is a moment that was more than hurt, it's about depresion. I was hidden,
distance, no sence, just overthought and asking for the reasons to GOD and shedding tears. How could
I overcame that moment, without anyone standing by me? I was noticed something, I always seeing
11:11, 00:00 very often, and sometimes 22:22, 13:13,08:08 ... I saw it again and again till I
noticed and was wondered why? then, I checked the Youtube for the meaning, those sharing are
encouraged me, empowered me, even if it is just for fun or for relaxing or any purpose, but it's
meant to me, it saved my life, it's recovered me from anxiety. But my personality changed much more
stronger and smarter 😎.
What I wanna tell you is build your mind power, your spiritual, whenever your're weak or you're in
trouble it's would be useful. MENTAL HEALTH IS EVERYTHING!
I don't expect anything from other people, only expecting from me for me.
I-
ខ្ញុំជឿជាក់ទៅលើចិត្តញាណ្ណ(instinct or gut feeling)ច្រើនជាងខួរក្បាល
បើអារម្មណ៍ខ្ញុំប្រាប់ថាដើរផ្លូវនេះល្អខ្ញុំនឹងដើរ
តែបើមានអារម្មណ៍ថាមិនល្អ ខ្ញុំមិនដើរទេ។ ក៏មិនមែនសុខៗខ្ញុំចេះតែជឿទេ ខ្ញុំបានសង្កេតមើលយូរដែរ
ហើយក៏ច្រើនរឿងដែរ។
ជាក់ស្ដែងដូចជា៖
- ថ្ងៃ១ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាហួងហែងឪពុកជាខ្លាំង មិនឲ្យគាត់ទៅចូលរួមកម្មវិធីមួយ
ហើយពេលដែលគាត់ទៅគាត់ក៏ជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ពេលដែលត្រឡប់មកវិញ។
- ពេលខ្លះខ្ញុំយល់សប្តិឃើញសកម្មភាពមួយចំនួយបានកើតឡើង ហើយស្អែកឡើង ឬក៏ប៉ុន្មានថ្ងៃបន្ទាប់
សកម្មភាពទាំងអស់នោះក៏កើតឡើងពិតមែន។
- ត្រូវបំពេញបំណងលោកយាយជាលើកចុងក្រោយ
- លោកយាយខ្ញុំជរាហើយ ខ្ញុំដឹង ប៉ុន្តែខ្ញុំជាប់រៀនផង
ធ្វើការផងបើគ្មានបុណ្យទានធំៗខ្ញុំអត់ទៅផ្ទះទេ
- ប៉ុន្តែពេលដែលគាត់ជិតទៅ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះ ខ្ញុំចង់ចំណាយពេលវេលាជាមួយគាត់
អារម្មណ៍ខ្ញុំប្រាប់ថា បើមិនទៅពេលនោះខ្ញុំនឹងមានវិប្បតិសារីមួយជីវិត
ដោយសារតែខ្ញុំគឺជាចៅសំណព្វចិត្តរបស់គាត់ គាត់តែងតែសុំឲ្យខ្ញុំឈប់រៀនហើយទៅនៅផ្ទះជុំគ្នា
គាត់តែងតែបារម្មណ៍យកចិត្តទុកដាក់ គាត់លួងខ្ញុំពេលដែលឃើញខ្ញុំយំ
គាត់តែងតែការពារខ្ញុំគ្រប់ពេលដែលខ្ញុំមានបញ្ហា គាត់ទន្ទឹងចាំផ្លូវ
គាត់ព្យាយាមធ្វើអីដែលខ្ញុំចូលចិត្តពេលដែលខ្ញុំទៅផ្ទះ គាត់បំពេរឲ្យខ្ញុំគេង
គាត់យំជូនដំណើខ្ញុំគ្រប់ពេលដែលខ្ញុំចេញពីផ្ទះមករៀន គាត់តែងតែផ្គត់ផ្គង់ខ្ញុំមិនថាតិចឬច្រើន
គាត់តែងតែលូកដៃជួយគ្រប់ពេលដែលខ្ញុំរៀនធ្វើអ្វីមួយនៅផ្ទះ គាត់ចាំខ្ញុំញ៉ាំបាយ
គាត់ចូលចិត្តញ៉ាំម្ហូបដែលខ្ញុំធ្វើ គាត់សប្បាយចិត្ត ហើយចូលចិត្តលេងសក់ខ្ញុំ
ពេលដែលខ្ញុំអង្គុយក្បែរគាត់ គាត់មិនប្រកាន់ខ្ញុំពេលដែលយើងឈ្លោះគ្នា
គាត់ចូលចិត្តងរង៉ក់ដាក់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែគាត់ក៏ជាអ្នកដែលនិយាយរកខ្ញុំមុនដែរ ។ល។
- ហើយវាក៏ជាកាពិត ខ្ញុំសុខចិត្តដាក់ច្បាប់ទាំងសាលាទាំងការងារ
ខ្ញុំបានចំណាយពេល១អាទិត្យជាមួយគាត់ ធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើជូនគាត់
- ពេលដែលខ្ញុំត្រឡប់មកភ្នំពេញវិញបាន២ថ្ងៃគាត់ក៏ផុត ខ្ញុំគ្រាន់តែនឹកគាត់
ប៉ុន្តែមិនសូវខូចចិត្តទេ
ព្រោះខ្ញុំបានដឹងរួចទៅហើយថានោះគឺជាលើកចុងក្រោយដែលខ្ញុំអាចនិយាយជាមួយគាត់
បើទោះជាគាត់ចំណាំខ្ញុំលែងបានក៏ដោយ ហើយខ្ញុំក៏បានធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំគួរធ្វើ, ចង់ធ្វើ និង
អាចធ្វើឲ្យគាត់ជាលើកចុងក្រោយបាន ខ្ញុំមិនយំដង្ហើយឲ្យគាត់ត្រឡប់មកវិញទេ
ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែលគាត់មិនវេទនាជាមួយនឹងភាពជរាបន្តទៀត
ហើយក៏បានបួងសួងឲ្យគាត់បានទៅកន្លែងដែលស្ងប់សុខ ចាប់កំណើតថ្មីនៅកន្លែងដែលល្អ
មានសេចក្ដីសុខសុភម្គងជាងជាតិនេះ។
- ប្រផ្នូលគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួន
- ពេលយប់ខ្ញុំយល់សប្តិឃើញថាខ្លួនឯងទៅព្យាបាលខ្លួននៅទីឆ្ងាយ
- ព្រឹកឡើងមានការពិបាកយលម៉ូតូចេញពីផ្ទះ រហូតដល់គាបជើងចេញឈាបទាំងព្រលឹម
- ខ្ញុំទៅផ្សាររាល់ព្រឹក ប៉ុន្តែព្រឹកនោះខ្ញុំអត់ចង់ទៅទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែមិត្តភក្តិឲ្យជូនទៅ
ខ្ញុំក៏ទៅ
- រាល់ដងខ្ញុំមិនដែលភ្លេចផ្លូវចូលក្រុមហ៊ុនដែលមិត្តខ្ញុំធ្វើការទេ ប៉ុន្តែព្រឹកនោះខ្ញុំភ្លេច
ទាល់តែគេឲ្យបត់ទើបខ្ញុំនឹកឃើញ
- ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ចម្លែក ខ្ញុំដឹងថាមានអ្វីម៉្យាងព្យាយាមមិនឲ្យខ្ញុំចេញពីផ្ទះ
ប៉ុន្តែគ្រាន់តែអារម្មណ៍វាគ្មានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ដែលត្រូវសុំច្បាប់ភ្លាមៗទេ។
ខ្ញុំដូចជាស្ទាក់ស្ទើរចង់បន្តរទៅធ្វើការបន្តិចអត់បន្តិច
ហើយដឹងអីអត់ រយះពេលមិនដល់កន្លះម៉ោងទេខ្ញុំមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍២ដង នៅក្នុងម៉ោង៨ដូចគ្នា
ដែលកើតឡើងបានសម្រេច នឹងឧបទវហេតុដែលមិនបានសម្រច ដោយលើកទី១គឺពេលដែលខ្ញុំជូនមិត្តភក្តិទៅផ្សារ
នៅចន្លោះម៉ោងប្រហែល ៨ៈ២-៣ នាទី ពេលនោះខូចតែម៉ូតូទេ ហើយបន្ទាប់មកទៀត
ខ្ញុំជូនមិត្តភក្តិចូលកន្លែងធ្វើការរបស់គាត់ហើយ ជិះហួសបន្តិចខ្ញុំក៏មានគ្រោះថ្នាក់មួយទៀត
លើកនេះរបួសជើងបន្តិច នៅប្រហែលម៉ោង ៨ៈ២០-២៥ នាទីព្រឹក។
ពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបើខ្ញុំនៅតែបន្តរជម្នះទៅធ្វើការទៀត
ល្ងាចថ្ងៃនោះខ្ញុំនឹងមិនបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញទេ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តជិះម៉ូតូមកផ្ទះវិញ។
-
មួយទៀត ខ្ញុំធ្វើកិច្ចការមួយ យោងតាមដំណើរការ, feedback និង លទ្ធផលបណ្តោះអាសន្ន
រកចំណុចណាដែលថាវានឹងបរាជ័យមិនឃើញទេ ៩០% ដឹងតែជោគជ័យហើយ តែ! ខ្ញុំសួរអារម្មណ៍ខ្លួនឯង
វាប្រាប់ថាអត់ទេ។ ខ្ញុំក៏ឆ្ងល់ហេតុអីបានត្រូវអត់ ខ្ញុំព្យាយាមរកចំណុចដែលត្រូវអត់វាមិនឃើញសោះ
ប៉ុន្តែចុងក្រោយគឺវាពិតជាបរាជ័យមែន ហើយក៏មិនដឹងថាមកពីអីដែរ មកទល់ពេលនេះ។
-
Another unbelivable predictions.
នៅពាក់កណ្ដាលខែកុម្ភៈឆ្នាំ២០២៥
ខ្ញុំបានអុសកាត់វីឌីអូរថារ៉ូតមួយដែលគេធ្វើការទស្សទាយពីសកម្មភាពផ្សេងៗដែលនឹងកើតឡើងសម្រាប់យើង
ពេលនោះខ្ញុំដូចជាបានរើសកាតមួយហើយគេទាយថាបន្តិចទៀតនឹងមានរឿង 1,2,3,,4,5,6,7 នឹងកើតឡើង
ពេលនោះខ្ញុំក៏មិនដឹងថាវានឹងអាចកើតឡើងយ៉ាងមេចដែរ ប៉ុន្តែក៏មិនបដិសេធ គ្រាន់តែចាំមើលតាមដំណើរ។
មិនដល់២សប្ដាហ៍ផង
1-5 បានកើតឡើងហើយ ដោយចៃដន្យបំផុត ហើយក៏កំពុងចាំមើលទី៦ និង ទី៧ ថាកាលបាន😅
Updated at 9th March 2025
មានហេតុកាណ៍តូចៗរមួយចំនួនទៀតបានកើតឡើងស្របទៅតាមអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំមាន ឬក៏
ពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានអ្នកដែលចាំមើលថែនឹងតម្រង់ផ្លូវឲ្យខ្ញុំ របស់ដែលវាមិនល្អគេនឹងយកវាចេញ
ហើយនឹងជំនួសមកវិញដោយអ្វីផ្សេងដែលល្អជាង ចំណុចនេះរាងជ្រៅហើយពិបាកពន្យល់បន្តិច
និយាយប៉ុន្នឹងទៅកុំឲ្យអ្នកអានថាអ្នកសរសេរឆ្កួត។
មុននឹងខ្ញុំជឿគឺខ្ញុំព្យាយាមសង្កេតមើលហើយថាគ្រប់ករណីទាំងអស់ដែលកូនចិត្តខ្ញុំផ្ដល់ឲ្យវាក្លាយជាការពិតប៉ុន្មានភាគរយ
ហើយតើអារម្មណ៍បែបណាដែលវា១០០%នឹងកើតឡើង នឹង អារម្មណ៍បែបណាដែលវាគ្រាន់តែជាករណីអាច។
បើអារម្មណ៍ខ្ញុំច្បាស់១០០%ថាហេតុការណ៍នឹងកើតឡើង ខ្ញុំអត់ប្រើខួរក្បាលដេញដោលរកហេតុផលទេ
តែបើអារម្មណ៍ខ្ញុំប្រាប់ថាវាគ្រាន់តែជាករណីអាច ខ្ញុំនឹងប្រើខួរក្បាលដើម្បីសិក្សាករណីទាំង២នោះ។
II-ខ្ញុំជាមនុស្សដែលចូលចិត្តសង្កេត ខ្ញុំក៏ដឹងពីដំណើរការមួយចំនួន
ដែលអាចយល់ដឹងខ្លះៗពីគោលការណ៍របស់ជីវិតខ្លួនឯង។
គោលដៅកាន់តែខ្ពស់ ឧបសគ្គកាន់តែច្រើន ទង្កិចទាំងផ្លូវកាយ និង ផ្លូវចិត្ត
ដែលរឿងទាំងអស់ហ្នឹងវាមកបំពេញសមត្ថភាព ឲ្យយើងសាកសមនឹងទទួល ហើយអាចរក្សារបស់ដែលយើងចង់បានតែប៉ុណ្ណោះ។
វាគ្រាន់តែចង់បង្រៀន និង បន្សាំ យើងដើម្បីឲ្យអាចឈរនៅចំណុចដែលខ្ញុំចង់ឈរ។
គ្រប់យ៉ាងគឺគ្រាន់តែចង់ធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរយើងម្ដងបន្តិចៗ
កុំឲ្យបត់ទៅឆៅៗពេកវាអាចជាមានប្រតិកម្មដែលយើងពិបាកនឹងសម្រប។
ហើយខ្ញុំមិនបាននិយាយពាក្យទាំងអស់នេះដើម្បីលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងទេ ជីវិតខ្ញុំគឺចឹងមែន។
គ្រប់ពេលដែលខ្ញុំជួបបញ្ហា បញ្ហាកាន់តែធំ ការដូរក៏កាន់តែធំ តែបានបន្ទាប់ពីដោះស្រាយបញ្ហានោះហើយ។
វាក៏មិនខុសអីពីប្រាក់បៀវត្តដែរ ត្រូវអត់? ប្រាក់ខែកាន់តែខ្ពស់ ទំនួលខុសត្រូវកាន់តែច្រើន ហើយយើងបើកចុងខែ
ឬ បន្ទាប់ពីដាច់ខែដូចគ្នាហ្នឹង។ ច្បាប់គ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងលោកនេះ វាប្រទាក់ក្រឡាគ្នា
តែអ្នកមួយចំនួនមិនដែលចាប់អារម្មណ៍។
ដោយសារតែខ្ញុំជាមនុស្សឯករាជ្យតាំងពីមិនទាន់គ្រប់អាយុ មានភាពជាខ្លួនឯង មានគោលការណ៍ជីវិតជារបស់ខ្លួនឯង
វាធ្វើឲ្យខ្ញុំជួបបញ្ហាច្រើន ចឹងហើយខ្ញុំមានឳកាសរៀនច្រើន ដឹងក៏ច្រើន។
III- ចំណុចស្នូលនៃព្រឹត្តិការណ៍គ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង គឺជាកូនចិត្តរបស់យើង។
បើយើងអាចរក្សាតុល្យភាពនៃភាពវិជ្ជមាន ជីវិតយើងនឹងមានតែរឿងវិជ្ជមាន
ប៉ុន្តែសូម្បីតែអ្នកបួសក៏មិនអាចគ្រប់គ្រងវាបាន១០០%ដែរ ត្រឹមមនុស្សធម្មតាវាប្រាកដជាមានពេលលើសពេលខ្វះហើយ។
តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលដែលយើងដឹងពីចំណោទបញ្ហា យើងក៏អាចដឹងពីដំណោះស្រាយខ្លះដែរ។
ហេតុអីក៏ខ្ញុំនិយាយថា កូនចិត្ត គឺជាប្រភពនៃព្រឹត្តិការណ៍ជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ?
-
ពេលដែលខ្ញុំចង់បានអ្វីមួយហើយខ្ញុំជឿជាក់ថាខ្ញុំអាចយកវាបាន អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំគឺនៅឌិតដាម
ស្រមៃឃើញតែសកម្មភាពខ្លួនជាមួយរបស់នោះ ហើយមិនយូទេ ខ្ញុំក៏យកវាបាន មិនថាដោយទង្វើឬដោយចៃដន្យ។
-
ពេលដែលខ្ញុំបានរបស់នោះហើយ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមចាប់អារម្មណ៍របស់ផ្សេងមួយទៀត
អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំក៏ទន្ទិញទម្លាប់ដដែល ហើយក៍មិនយូរដែរ របស់ដែលខ្ញុំកំពុងមានវានឹងបាត់
ជំនួសមកវិញដោយរបស់ថ្មីនោះ។
-
ពេលដែលខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមិនចូលចិត្តអ្វីម៉្យាង ពេលនៅក្បែររបស់នោះខ្ញុំមិនស្រួលនៅក្នុងខ្លួន
ឧ.ខ្ញុំខ្លាចកម្ពស់ ស្អប់ពណ៌ក្រហម ... Yeah! ថាមពលរបស់ខ្ញុំក៏ប្រែទៅតាមផ្នត់គំនិតរបស់ខ្ញុំដែរ
តែពេលដែលខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំអត់ខ្លាចកម្ពស់ផង ខ្ញុំអត់ស្អប់ណពណ៌ក្រហមផង ពេលនោះអារម្មណ៍ និង
ថាមពលខ្ញុំគឺធម្មតា។
-
ខ្ញុំចង់ធ្វើរឿងអ្វីមួយ ខ្ញុំធ្វើជិតដល់ចំណុចដែលរំពឹងទុកហើយ
តែស្រាប់តែអស់អារម្មណ៍ថាចង់ធ្វើវាបន្តរទៀត ពេលនោះដំណើរការគឺគាំងតែម្ដង
វានឹងមានបញ្ហាជាច្រើនដែលរាំងស្ទះឲ្យយើងបញ្ឈប់ដំណើរការមួយនោះ ព្រោះវាមិនសមនឹងយើងទៀតទេ
ពេលដែលយើងខ្សោយចំណង់
ថាមពលខាងក្នុងនឹងដាច់ចេញពីគ្នាម្ដងបន្តិចៗរហូតដល់ដាច់ស្រឡះហើយយើងក៏មិនបានដើរទៅដល់ចំណុចដែលយើងធ្លាប់រំពឹងដែរ។
ចឹងហើយមុននឹងខ្ញុំសម្រេចធ្វើអ្វីមួយ អ្វីដែលខ្ញុំគិតមុនគេ គឹសុខភាពផ្លូវចិត្ត
ព្រោះវាជាចំណុចស្នូលពិតប្រាកដនៃជីវិតមនុស្ស។ ឈឺកាយវាមិនអាចបណ្ដាលឲ្យឈឺចិត្តទេ
ប៉ុន្តែឈឺចិត្តវានឹងបណ្ដាលឲ្យខូចគ្រប់កន្លែង!
IV- ខ្ញុំមិនចូលចិត្តរក្សាការចងចាំអាក្រក់ៗនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំទេ
មិនថាវាធ្លាប់ផ្ដល់នូវការចង់ចាំល្អៗច្រើនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ បើដល់ពេលមួយដែលវាធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺខ្លាំង
ខ្ញុំទុកថាវាមិនសាកសមនឹងខ្ញុំទៀតទេ ហើយជាធម្មតា របស់ដែលវាមិនសមនឹងខ្លួន ខ្ញុំមិនចង់បានទេ។ ជឿអត់
ថាយើងអាចលុបការចង់ចាំមួយចំនួនចេញពីខួរក្បាលបាន។ បើយើងសម្រេចចិត្តដាច់ស្រេចថាចង់លុប
ខ្ញុំមិនដែលគិតថាមនុស្សអាចលុបព័ត៌មានចេញពីខួរក្បាលបានទេ ប៉ុន្តែដល់ដំណាក់កាលមួយទើបខ្ញុំដឹងថា
មនុស្សគឺពិតជាអាចលុបវាចេញបាន នៅពេលដែលយើងមិនចង់ពាក់ព័ន្ធ មិនចង់ដឹងឮ និយាយទៅគឺអស់ចិត្តគ្រប់យ៉ាងពី *
ហ្នឹង ហើយយើងប្រាប់ខ្លួនឯងថា <លុបវាចេញទៅ> ពេលនោះខួរក្បាលរបស់យើងនឹងលុបវាចេញ
យើងអាចនឹងចាំអារម្មណ៍ខ្លះៗថាយើងធ្លាប់មានអនុស្សាវរីយ៍មួយហ្នឹងប៉ុន្តែព័ត៌មានលម្អិតព្រមទាំងមុខមាត់របស់ភាគីពាក់ព័ន្ធយើងនឹងមិនចាំទៀតទេ
ទោះបីជាយើងព្យាយាមរកនឹកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏រូបភាពដែលយើងចាំវានឹងចេញព្រឹលៗ ឃើញមិនច្បាស់ទេ
បើទោះជាយើងជួបមនុស្សដែលយើងលុបនោះម្ដងទៀត ក៏យើងមិនចាំពួកគេទៀតដែរ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាវាទៅរួចយ៉ាងមេចទេ
ប៉ុន្តែគឺវាទៅរួចបាត់ទៅហើយ។
V- សម្ដីដែលខ្ញុំស្ដាប់ហើយវាធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតច្រើន អស់ថាមពល ខ្ញុំមិនទុកក្នុងខួរយូរទេ
ក៏ព្រោះតែការផ្ដល់មតិខ្លះវាមិនបានឆ្លងកាត់នូវចំណុចផ្សេងៗដែលពាក់ព័ន្ធ ចំណុចដែលវាបង្ហាញសម្រាប់តែខ្ញុំ
ប៉ុន្តែលាក់កំបាំងពីអ្នកវិនិច្ឆ័យទាំងអស់នោះ
VI- កាត់បន្ថយភាពចិត្តល្អ ការចង់ចែករំលែក ភាពជឿទុកចិត្តលើអ្នកដទៃ
ដើម្បីរក្សាផ្លូវចិត្តកុំឲ្យមានការប៉ះទង្កិចច្រើន
VII- ខ្ញុំមិនផ្ញើសេចក្ដីសុខរបស់ខ្លួននៅលើអ្នកដទៃទេ
នៅក្នុងចិត្តរបស់់ខ្ញុំ បែងចែកជាច្រើស្រទាប់ដែលទុកសម្រាប់រក្សាព័ត៌មានផ្សេងៗគ្នា
ស្រទាប់ខាងក្នុងបង្អស់គឺមានតែខ្ញុំម្នាក់គត់ដែលអាចបញ្ជូល ឬ កែប្រែព័ត៌មានផ្សេងៗបាន
ព្រោះវាជាស្រទាប់ដែលគ្រោះថ្នាក់បំផុត បើអ្នកណាក៏មានសិទ្ធចូល មិនបាច់ទេ! ស្លាប់ឲ្យបាត់ទៅ
រស់ក៏អត់ប្រយោជន៍ដដែល។
VIII- អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវការរក្សាទុកក្នុងការចងចាំរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំជាអ្នកកំណត់តម្លៃ
មិនរក្សាតម្លៃដែលអ្នកដទៃកំណត់មកនោះទេ។ ហើយការវាយតម្លៃរបស់ខ្ញុំ វាត្រូវតែគោរពតាមគោលការណ៍របស់ខ្ញុំ។
IX- បានពាក្យសរសើរពីមនុស្សជុំវិញខ្លួន ក៏អាចបន្ថែមទំនុកចិត្តបន្តិចដែរ។
X- ដោយសារខ្ញុំមានឱកាសច្រើន ខ្ញុំចូលចិត្តសាកល្បងច្រើន ខ្ញុំខុសពីមនុស្សភាគច្រើន។ របស់ដែលខ្ញុំមិនចង់បាន
ខ្ញុំមិនមើល តែបើខ្ញុំចង់មើល បានន័យថាខ្ញុំចង់បាន ហើយបើខ្ញុំចង់បាន ខ្ញុំប្រាកដជាយកវាបានពេលណាមួយ។
XI- ខ្ញុំខុសពីមនុស្សភាគច្រើនដែលឲ្យតម្លៃអ្វីមួយតាមគ្នា
ឬក៏ឲ្យតម្លៃទៅលើសមិទ្ធផលរបស់អ្នកដទៃច្រើនជាងរបស់ខ្លួនឯង។ ខ្ញុំមានគំនិតថា៖
-
ចំណុចចាប់ផ្ដើមខុសគ្នា លទ្ធផលក៏អាចទទួលបានខុសគ្នា
-
គោលដៅខុសគ្នា ទិសដៅក៏អាចខុសគ្នា
-
ប្រភេទខុសគ្នា កាអនុវត្តិន៍ក៏អាចខុសគ្នា
-
គេចូលចិត្តលើកទស្សនៈអ្នកនេះ អ្នកនោះ ឲ្យតែអ្នកជោគជ័យនិយយាអីក៏ត្រូវ តែមិនមែនសម្រាប់ខ្ញុំទេ។
ដំបូន្មានមុននឹងយល់ស្របគឺខ្ញុំយកមនុស្សម្នាក់ហ្នឹងមកទុកកន្លែងរបស់ខ្ញុំ ហើយ transfer
គ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំមានទៅគាត់ ហើយវិភាគមើលថាបើគាត់ធ្វើតាមអ្វីដែលគាត់និយាយវានឹងចេញលទ្ធផលដូចម្តេច?
-
ខណៈពេលដែលមនុស្សភាគច្រើនឲ្យតម្លៃទៅលើរបស់ដែលកំពុងពេញនិយម របស់ដែលអ្នកណាៗ ក៏ដឹង ក៏ចេះ ក៏មាន
ក៏អាចធ្វើបាន ខ្ញុំឲ្យតម្លៃទៅលើ របស់ដែលប្លែក របស់ដែលខ្ញុំមិនដែលឃើញ ឬ
អ្វីដែលខ្ញុំឃើញថាវានឹងអាចផ្ដល់នូវអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន បានប្រសើរជាង។
XII- រក្សាក្ដីសុខខាងក្នុង ដោយយល់ពីខ្លួនឯង ដឹងពីតម្រូវការ ដឹងពីប្រភពរបស់វា
ជ្រើសយកចំណុចដែលសំខាន់បំផុតតែមួយគត់ មកធ្វើជាគោលដៅ នោះថាមពលរបស់យើងនឹងមិនបែកខ្ញែក។ ហេតុអី?
បើខ្ញុំបំបែកវាមកជាដំណាក់កាលតូចៗ ខ្ញុំក៏យកអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំមកផ្តោតតែលើដំណាក់កាលមួយៗ
ពេលវាដើរទៅរលូនខ្ញុំក៏មានកម្លាំងចិត្ត ប៉ុន្តែបើវាខុសអីដែលខ្ញុំរំពឹង ខ្ញុំនឹងធ្លាក់ទឹកចិត្ត
ហើយដំណើការមួយវាមិនមែនសុទ្ធតែងាយនឹងសម្រេចទេ ចុះបើកម្លាំងចិត្តខ្ញុំវាឡើងចុះៗតាមដំណាក់កាលមួយៗ
កាលបានអាចទៅដល់ទី? ខ្ញុំមិន depression ស្លាប់ហើយ?
XIII- របស់ខ្លះខ្ញុំក៏ចង់បានដែរ តែវាមិនមែនជាគោលដៅចម្បងរបស់ខ្ញុំទេ វាជារឿងធម្មតាបើខ្ញុំមិនបាន ឬ
ក៏បានតិចតួច។ ឧទាហរណ៍ដូចជា មិត្តភក្តិខ្ញុំ
គោលដៅគាត់គឺធ្វើមេចដើម្បីឲ្យមានអ្នកស្រលាញ់ចូលចិត្តគាត់ឲ្យបានច្រើន
ចឹងគ្រប់ទង្វើគឺគាត់ផ្តោតទៅលើរឿងហ្នឹងច្រើនជាងគេ គាត់ក៏បានវាច្រើនជាងខ្ញុំ។ គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺ Respect
ខ្ញុំមិនសូវខ្វល់ថាអ្នកណាស្រលាញ់ឬមិនស្រលាញ់ខ្ញុំទេ សំខាន់ឲ្យតែគេគោរពខ្ញុំទៅបានហើយ
ចឹងខ្ញុំមិនសូវបានខាងនោះដូចគាត់ទេ បានតែខាងនេះច្រើនជាង។ ដឹងពីដើមហេតុនៃលទ្ធផល វាធ្វើឲ្យចិត្តយើងស្ងប់
មិនច្រណែនគេ រក្សាទំនាក់ទំនង និង ថាមពលបានល្អ។
នៅមានច្រើនទៀត តែដែលនិយាយនេះវាច្រើនពេកហើយ។ មានផ្នត់គំនិតមួយចំនួនគិតបាន ធ្វើបាន តែមិនអាចនិយាយបាន
ជៀសវាងបង្ករជាបញ្ហាអ្វីមួយ ដោយសារតែផ្នតគំនិតខុសគ្នា។ សម័យនេះមនុស្សភាគច្រើនមានផ្នត់គំនិតរើសអើង
រួមទាំងខ្ញុំផងដែរ។ ខ្ញុំមាន strong mindset បើឲ្យទៅទាក់ទងជាមួយមនុស្សដែលមាន low mindset,
មួយខែមិនទាន់ទេ ច្បាស់ជាផ្ដាច់ខ្លួនចេញហើយ។ រឿងខ្លះខ្ញុំគិតបាន ខ្ញុំប្រើវាសម្រាប់ខ្លួនឯង
តែមិនព្យាយាមបកស្រាយ ឬ ចែករំលែកឲ្យអ្នកដទៃមកយល់ស្របតាមខ្ញុំទេ។
មិនមែនបានន័យថាខ្ញុំមិនទទួលស្ដាប់យោបល់របស់អ្នកដទៃទេ តែ API ខ្ញុំ secured ខ្លាំងហា៎
ដោយសារខ្ញុំធ្លាប់ទទួលរងការ attacted ច្រើន ច្រើនដង ច្រើនប្រភេទ ច្រើនទម្រង់ មុននឹងខ្ញុំទទួល និង
បញ្ជូលទិន្ន័យ ខ្ញុំ validate ហើយ verify គ្រប់យ៉ាង។
រឿងទាំងអស់នេះ ចាំខ្លះក៏ល្អដែរ😊
អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយគឺជាបទពិសោធន៍ដែលខ្ញុំធ្លាប់ឆ្លងកាត់ ហើងចង់ចែករំលែក
គ្រាន់តែដើម្បីឲ្យអ្នកដែលមិនទាន់ជួបបានដឹងតែប៉ុណ្ណោះ!
-
កុំយកចំណុចខ្សោយខ្លួនឯង ទៅប្រៀបធៀបនឹងចំណុចខ្លាំងរបស់អ្នកដទៃ ការប្រៀបធៀបដែលសុគ្រិត
គឺធៀបទាំងចំណុចខ្លាំង និង ចំណុចខ្សោយរបស់អ្នកទាំង២។ ខ្ញុំនិយាយពីមនុស្សចេះគិត
មនុស្សមិនចេះតែងតែរកលេះដើម្បីបន្ទាបខ្លួនឯងហើយ ខ្ញុំសុំអត់ប៉ះទេ។
-
"និយាយត្រង់ vs និយាយអត់ចេះគិត" ខ្ញុំឃើញមានច្រើនហាយល់ច្រឡំពីបញ្ហានេះ
"១.បញ្ហាមួយដែលប៉ះពាល់អារម្មណ៍ អ្នកស្តាប់" យើងនិយាយត្រង់ គេថាយើងនិយាយអត់ចេះគិត
គេអត់ចូលចិត្តយើង។ តែបើយើងនិយាយបង្វែហើយបញ្ជូលអត្ថន័យម្ដងបន្តិចៗ គេថាយើងឆ្លាត ចេះប្រើភាសានិយាយ
គេព្រមទទួលហើយនៅតែចូលចិត្តយើង។
"២.បញ្ហាមួយដែលប៉ះពាល់អារម្មណ៍ អ្នកនិយាយ" យើងនិយាយត្រង់ គេថាយើងមានភាពស្មោះត្រង់
គេចូលចិត្តដែលយើងនិយាយត្រង់ តែគេមិនអាចយល់បញ្ហានោះទេ។
តែពេលដែលយើងនិយាយបង្វែហើយពន្យល់ពីបញ្ហារបស់យើងជំនួស គេនិយាយថាយើងនិយាយកុហក គ្មានភាពស្មោះត្រង់
គេមិនចូលចិត្តយើង😂។
=> សួរថា បញ្ហាពិតប្រាកដ ជាអី?? វាមិនមែនមកពីអ្នកនិយាយទេ វាមកពីប្រយោជន៍ដែលបានពីអ្នកនិយាយនោះ។
អ្នកសួរតែងតែចង់បានប្រយោជន៍ពីសំនួររបស់ខ្លួន ពេលដែលខ្លួនបានប្រយោជន៍
ក៏យល់ថាអ្នកឆ្លើយជាមនុស្សល្អ តែពេលដែលខ្លួនបាត់ប្រយោជន៍ ក៏ទុកថាអ្នកឆ្លើយជាមនុស្សមិនល្អ។
អត់ជឿសាកមើលទៅ ឧបមាថា អ្នកស្តាប់បានចាញបោកគេក្នុងរឿងអ្វីមួយ ហើយយើងនិយាយថា
"មកពីគាត់អត់បានប្រយ័ត្នទើបគេបោកបាន" ពេលនោះយើងនឹងឃើញគាត់ប្រែប្រួលទឹកមុខភ្លាមៗ
ដែលបង្ហាញថាគាត់មិនសប្បាយចិត្តដែលយើងនិយាយចឹង តែបើយើងនិយាយថា "វាជារឿងធម្មតា
អ្នកផ្សេងក៏ធ្លាប់ជួបរឿងចឹងដែរ" ទឹកមុខគាត់នឹងធម្មតា។ ប៉ុន្តែ ដល់វគ្គ អ្នកឆ្លើយម្ដង
រឿងដដែលបើឆ្លើយថា "ខ្ញុំចាញ់បោកគេ" អ្នកស្តាប់នឹងសួរបន្តទៀត តែបើឆ្លើយថា "ខ្ញុំទិញខុស ឬ
ធ្វើខុសរបៀប" ពេលនោះអ្នកស្តាប់នឹងបង្ហាញទឹកមុខមួយដែលបញ្ជាក់ថា តាមពិតគឺយើងចាញ់បោកគេសោះ។
រឿងតែមួយសោះ តែអ្នកស្តាប់មានគំនិតខុសគ្នា ទៅលើអ្នកនិយាយ😊។ ហើយបើសួរថា
ខ្ញុំមេចក៏វិនិឆ្ឆ័យច្រើនមេស គ្រាន់តែទឹកមុខគេសោះ ខ្ញុំធ្លាប់ឃើញច្រើនហើយបានខ្ញុំនិយាយ
ខ្ញុំមិនសូវចូលចិត្តនិយាយច្រើនទើបខ្ញុំបានស្តាប់រឿងច្រើន ខ្ញុំមិនមែនឃើញតែទឹកមុខទេ
ពេលខ្លះក៏បានឮសម្លេងដែរ។
-
ទង្វើគ្រប់យ៉ាងគឺជាជំនួញ ទំនាក់ទំនងគ្រប់ប្រភេទអាចនឹងស្ថិតស្ថេរបាន
លុះត្រាតែមានការផ្ដល់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយដំណោះដូរទាំងអស់នោះក៏ត្រូវតែមានតម្លៃសមនឹងចំណាយ។
-
កុំសូវជឿជាក់នូវអ្វីដែលមើលឃើញ ឬក៏ស្ដាប់ឮពីមាត់របស់សមីខ្លួនគេពេក
អ្នកខ្លះព្យាយាមអួតបង្ហាញអ្នកតែចំណុចល្អៗរបស់គេទេ
ឬក៏ពេលខ្លះវាគ្រាន់តែជារូបភាពបំភាន់ភ្នែកតែប៉ុណ្ណោះ នៅពីក្រោយនោះអាចជាអ្វីដែលអ្នកស្មានមិនដល់
មនុស្សពិតគេមិនសូវខ្វល់រឿងអ្វីដែលមិនសមតម្លៃទេ។
-
កុំទុកអ្នកដែលទុកយើងជាអ្នកដទៃ ថាជាគ្នាឯងឲ្យសោះ មិនថាមិត្តភក្តិ ឬ ក៏អ្នករួមការងារ
- មិនថាអតីកាលយើងល្អជាមួយគ្នាប៉ុណ្ណាក៏ដោយ តែចរិក និង ចំណង់ចំណូលចិត្តយើងវាផ្លាស់ប្ដូរទៅតាមវ័យ
ពេលខ្លះយើងអត់បានសង្កេតយើងនឹងមិនចាប់អារម្មណ៍ចំណុចប្រែប្រួលទេ ជៀសវាងការខកចិត្តខ្លាំង
កុំឲ្យសោះ
- អ្នករួមការងារក៏ចឹងដែរ ជាធម្មតាពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍រាងស្និទជាមួយនណាម្នាក់ កាយវិការ និង
ការនិយាយស្ដី វានឹង informal ទៅតាមនឹង ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះ it's like: I can do this to you, but
you can not repeat me. ខ្ញុំមិនមែនឲ្យ toxic ទេ
ប៉ុន្តែការពារខ្លួនព្រោះពេលដែលអ្នកដួលវាមិនសូវមានអ្នកស្គាល់ទេ នេះគ្រាន់តែជាបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ។
កុំចេះតែយកចិត្តគេមកដាក់ចិត្តយើង
ព្រោះពួកគាត់អាចជាទុកយើងត្រឹមតែជាមនុស្សធម្មតាម្នាក់ដូចទៅនឹងអ្នកផ្សេងដែរ-ហើយបើចឹងមែន
យើងនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សមិនល្អដោយស្វ័យប្រវត្តិ មិនមានឱកាសសូម្បីតែបកស្រាយឲ្យជនទី៣។
ដើម្បីជៀសវាងកំហុសឆ្គង ឬ ជម្លោះ យើងត្រូវតែ សង្កេតមើល ពាក្យសម្ដី និង ទង្វើរបស់គេ
ថាតើគេទុកយើងត្រឹមណាក្នុងទំនាក់ទងមួយនោះ យើងត្រូវតែទុកគេត្រឹមនោះវិញ តើពាក្យសម្ដី ឬ
ទង្វើដែលគេធ្វើដាក់យើង វាចេញពីចិត្ត ឬ ក៏ចេញពីខួរក្បាល? បើគេប្រើចិត្ត ចាំយើងប្រើចិត្ត
តែបើគេប្រើខួរក្បាលហើយ យើងក៏ត្រូវតែប្រើខួរក្បាលដូចគ្នា ព្រោះបើមិនដូច្នោះទេ
អ្នកដែលធ្លាក់ទឹកគឺជាយើង។
-
អ្នកអាចធ្វើជាខ្លួនឯងបាន បើសិនជាអ្នកមានភាពរឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ដែលមិនចាំបាច់ត្រូវការពីអ្នកដទៃ
តែបើអ្នកជាមនុស្សដែលខ្វល់ពីគំនិតរបស់អ្នកដទៃច្រើន ហើយចង់បានការស្រលាញ់ពីពួកគេ
អ្នកត្រូវតែធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យស្រលាញ់ សម្ដីផ្អែមល្ហែម ញញឹមទន់ភ្លន់ ចេះស្ដាប់បង្គាប់
និយាយប្រាប់គេតែចំណុចល្អៗរបស់ខ្លួនហើយលាក់បាំងនូវចំណុចអាក្រក់ៗចោល
ព្រោះមនុស្សមួយចំនួនឲ្យតម្លៃតែអ្វីដែលគេមើលឃើញបើវាសមស្របនឹងពាក្យសម្ដីដែលអ្នកបានប្រាប់គេទៀតនោះ
គេនឹងមិនចាប់អារម្មណ៍អ្វីច្រើនទៀតទេ។
-
កំណត់ស្ដង់ដាគ្រប់រឿង សូម្បីតែមនុស្សដែលអ្នកចាប់អារមុ្មណ៍(មិត្តភក្តិ ស្នេហា អ្នករួមការងារ)
ព្រោះនៅពេលដែលអ្នកបែងចែកប្រភេទរបស់ខ្លួនឲ្យដាច់ស្រេច អ្នកនឹងមានផ្លូវចិត្តដ៏រឹងមាំ
ហេតុអីដឹងអត់? ព្រោះនៅពេលដែលរបស់អស់នោះវាមិនស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីរបស់អ្នក
វានឹងមិនមានឥទ្ធិពលអ្វីដល់ចិត្តគំនិតរបស់អ្នកឡើយ។
-
កុំប្រើខួរក្បាលច្រើនពេក រៀនប្រើចិត្តញ្ញាណខ្លះទៅ ពិភពលោកពរពេញទៅដោយតារាសម្ដែង
ប្រើតែភ្លែកទទេយើងនឹងមើលឃើញតែសារធាតុធំៗ ប៉ុន្តែចិត្តខាងក្នុងរបស់មនុស្សមិនចេះសម្ដែងទេ
រៀនប្រើថាមពលខាងក្នុងដែលមនុស្សមាន វានឹងធ្វើឲ្យអ្នកឆ្លាតជាងមុន។
-
កុំសប្បាយចិត្តនឹងអំណោយពេក! ឧបករណ៍ខ្លះគេទិញទុក គ្រាន់តែវាមិនទាន់ដល់ពេលដែលត្រូវប្រើ។
-
The 48 laws of power «កុំធ្វើខ្លួនឲ្យលេចធ្លោជាងចៅហ្វាយនាយ» yep! កុំគិតវិជ្ជមានតែខ្លួនឯង
បើយើងចេះត្រូវយើងនឹងមិនអី តែវានឹងអីពេលដែលយើងខុស។ រឿងខ្លះមិនសូវចាំបាច់ត្រូវការបកស្រាយ ឬ តរវ៉ា
មិនបាច់ចង់ឈ្នះចាញ់ទេ ព្រោះចាស់ៗចូលចិត្តធ្វើជាអ្នកឈ្នះ ចូលចិត្តការគោរពពីក្មេងៗ
បើទោះជាគាត់ខុសក៏ដោយ វាជាទម្លាប់របស់អាស៊ី។
-
កុំប្រកាន់ភ្ជាប់ផ្នត់គំនិតថា «គ្មានអ្នកណាដែលស្គាល់យើងច្បាស់ជាងខ្លួនយើង» គ្រប់ពេលពេក
ព្រោះអីដឹងអត់? ខ្លួនយើងវាអាត្មានិយម កំហុសល្មមៗយើងមើលមិនឃើញទេ អ្នកខ្លះមិនត្រឹមតែមើលមិនឃើញទេ
ថែមទាំងព្យាយាមយកហេតុផលផ្សេងៗ ឬ ក៏រុញឲ្យអ្នកផ្សេងជាអ្នកខុស គេអាចធ្វើទៅដោយដឹងខ្លួន ឬ
មិនដឹងខ្លួន។ ប៉ុន្តែអ្នកដទៃ គេមើលឃើញ ហើយទទួលស្គាល់គ្រប់ចំនុច។
សាកយកអ្វីដែលគេនិយាយមកពិនិត្យសិន ចាំបដិសេធ វានឹងធ្វើឲ្យអ្នកស្គាល់ខ្លួនឯងកាន់តែច្បាស់
ហើយថែមទាំងអាចកែប្រែនូវចំណុចខ្វះខាត់ផងដែរ។
-
បានគេប្រើភាសាធម្មតាជាមួយយើង សប្បាយចិត្តទៅ កុំសូវចង់ស្ដាប់ពាក្យសម្ដីត្រឹមត្រូវពេក
អ្នកខ្លះញញឹមសរសើរអ្នកតែនឹងមុខទេ ឃើញមកច្រើនដែរហើយ។
ញ៉ាំរបស់ផ្អែមច្រើនពេក វានឹងធ្វើឲ្យសុខភាពអ្នកទ្រុឌទ្រោមម្ដងបន្តិចៗ
រហូតដល់អ្នកដឹងខ្លួនថាខ្លួនឯងខុសប្រក្រតី គឺវាហួសពេលដែលអាចព្យាបាលបានហើយ។ តែក៏វាធម្មតាទេ
អ្នកខ្លះដឹងថាញ៉ាំរបស់ហិលវាធ្វើឲ្យខូចក្រពះ តែនៅតែញ៉ាំព្រោះពេលនោះវាឆ្ងាញ់
គេយកអាហារសុខភាពទៅឲ្យក៏ចាក់ចោល ថាវាសាប វាមិនទំនង មិនគួរឲ្យចង់ញ៉ាំ។
-
អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលចូលមករកយើង ហើយនៅជាមួយយើង គឺជាអ្វីដែលសាកសមនឹងយើង។ សាកសង្កេតមើលទៅ
អ្នកនឹងកត់សម្គាល់ដឹង😊 វាតម្រូវ ចរឹត ចំណង់ចំណូលចិត្ត គោលបំណង ... របស់យើង។
-
សៀវភៅដែលគេកំពុងល្បីមិនថាកម្រិតជាតិ ឬ អន្តរជាតិ
ក៏មិនប្រាកដថាវាល្អអានហើយផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់អ្នកអានគ្រប់គ្នាដែរ។
ពេលខ្លះវាល្បីដោយសារតែមនុស្សេជាច្រើនខ្វះចំណុចហ្នឹង ប៉ុន្តែក៏មានអ្នកមួយចំនួនដែលមានវារួចទៅហើយ
ដឹងរួចទៅហើយ ចឹងក៏អាចនិយាយបានថា វាជាសៀវភៅធម្មតាសម្រាប់គេ។ មិនទាន់ដឹងថាសៀវភៅនិយាយពីអី
កុំអាលជោរតាមគេ😘។
- Last updated on 11 Nov 2024
-
ពិន្ទុនៃការសិក្សាមិនអាចកំណត់ថាសិស្សម្នាក់នោះខ្លាំង ឬ ខ្សោយប្រាជ្ញា ឬ
ក៏អន់ជាងសិស្សមួយណាគ្រប់ពេលទេ។ ខ្ញុំមានមិត្តម្នាក់គាត់ជាមនុស្សឆ្លាត បើវាជាចំណង់របស់គាត់
ដំណោះស្រាយខ្លះវាល្អលើសសិស្សពូកែទៅទៀត
-
កំណត់ local value ឲ្យគ្រប់ប្រភេទមនុស្សទាំងអស់
នោះវានឹងធ្វើឲ្យយើងអាចរក្សាលំនឹងរបស់ខ្លួនបានគ្រប់ពេល។
វាជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យដែលអ្នកដទៃអាចបង្ករមកលើយើង។ Guard your mental health! it is your
everything.
-
គុណម្លៃរបស់ វត្ថុ ឬ មនុស្ស វាមិនមែន អរថេ ទេ! វាអាស្រ័យនៅលើចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ
មនុស្សមួយក្រុមចូលចិត្តមនុស្សប្រភេទនេះ របស់ប្រភេទនេះ គេនឹងគិតថា របស់នោះ ឬ មនុស្សនោះ
មានគុណតម្លៃកម្រិតមួយដែលខ្ពស់សម្រាប់គេ តែសម្រាប់ក្រុមមនុស្សដែលមានចំណូលចិត្តផ្សេង
គេនឹងយល់ផ្សេងពីហ្នឹងទៀង។ កន្លែងដែលចូលចិត្តសន្សំវត្ថុបុរាណ
គេចំណាយលុយរាប់រយលានដើម្បីដេញថ្លៃវត្ថុបុរាណមួយៗ ប៉ុន្តែកន្លែងមួយដែលមិនចូលចិត្ត
គេឲ្យទទេក៏មិនយកដែរ។ ហើយមានអ្នកប្រកែកថា មេចក៏ពេជ្យ វាមានតម្លៃថ្លៃគ្រប់ហាង?
មកពីវាទទួលបានច្បាប់មួយតែឯងដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់ទូទាំងពិភពលោក!
មិនមែនដោយសារតែវាជារបស់កម្រនៅកន្លែងមួយទេ។ សាកប្រទេសមួយទម្លាក់តម្លៃពេជ្យមើល
ហើយបិទជំនួញក្រៅប្រទេសទាំងអស់ មានអ្នកណានឹងរកទិញពេជ្យពាក់ទៀត?
-
ធ្វើអ្វីមួយដោយស្ងាត់ៗវាយឺត តែអាចធានាដល់ជ័យជំនះបាន 95% ប៉ុន្តែបើ public បើត្រូវ
វាអាចនឹងបានលទ្ធផលលឿន តែក៏អាចទទួលរងការ attack លឿនផងដែរ ត្រូវការប្រុងប្រយ័ត្នច្រើន គ្រប់ផ្នែក
ហើយវាហត់ជាងពេលដែលយើងធ្វើវាដោយស្ងាត់ៗ(ហត់ក្នុងករណីដែលយើងចង់ឲ្យសមិទ្ធផលល្អនោះវាបានគង់វង់)។
-
Don't be too public yourself, ១.your problems ២.your insecurities ៣.your weaknessess and
even if ៤.your strengths. ពត៌មានទាំងបួននេះវាប៉ះពាល់ខ្លាំងទៅលើអារម្មណ៍
ហើយអារម្មណ៍គឺជាចំណុចខ្សោយធំបំផុតរបស់មនុស្ស បើតាមដែលឃើញពេលដែលបង្ហាញវាជាសាធារណៈពេក
វាផ្ដល់ផលអវិជ្ជមានច្រើនជាងវិជ្ជាមាន ចឹងហើយកុំបើកទាំងអស់ពេក។
-
ការពិតខ្លះនិយាយទៅក៏គេមិនជឿដែរ so, tell them what they expect to here. Example like
គេកំពុងតែពេញនិយមរបស់មួយ តែហេតុអីក៏យើងទៅយករបស់ out of date!
ទៅកន្លែងមួយជាធម្មតាគេដើរតាមផ្លួវមួយដែលត្រូវបានគេទទួលដឹងឮទូលំទូលាយ
តែស្រាប់តែគេសួរយើងហើយយើងប្រាប់ថាដើរតាមផ្លូវដែលវាមិនសូវមានមនុស្សដើរ គេនឹងមិនជឿរយើងទេ
ឬក៏ជាក់ស្ដែង ខ្ញុំប្រាប់គេថាខ្ញុំជាជនជាតិដើមភាគតិច អ្នកខ្លះមិនងាយនឹងជឿខ្ញុំទេ
ខ្លះអត់ជឿតែម្ដង ព្រោះនៅក្នុងគំនិតរបស់គេ
គេគំណត់អត្តសញ្ញាណរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចផ្សេងពីអីដែលគេមើលឃើញពីខ្ញុំ so,
better to shut your mouth, save your credit, don't waste time to explain or prove anything
if it's not really really necessary.
-
កុំបំបាកមុខគេ ជាពិសេសនៅក្នុងទីសាធារណៈ បើទោះជាទង្វើនោះគឺជាបំណងល្អក៏ដោយ
គេនិយាយថាខួរក្បាលជាអ្នកបញ្ជារាងកាយ ប៉ុន្តែចុះអ្នកណាបញ្ជាខួរក្បាល?
គឺអារម្មណ៏ជាអ្នកបញ្ជាខួរក្បាល។ ខួរក្បាលគេអាចយល់ថាទង្វើនោះគឺជាបំណងល្អ
ប៉ុន្តែអារម្មណ៍មិនអាចយល់ទេ អាចព្យាយាមទទួល ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់ពេលទេ។ ប៉ុន្តែបើអ្នកជាមនុស្សដែល
okay, គេមិនឃើញតម្លៃក៏ហើយទៅ សំខាន់គឺចង់ឃើញគេល្អ ចឹងអ្នកអាចធ្វើបាន តែអ្នកសរសេរនេះអត់ទេ😁។
-
ចង់បានរបស់ល្អ ត្រូវការពិសោធន៍ច្រើន ខុស expected ត្រូវកែ ត្រូវដូរ so, ចំណាយក៏ច្រើនតាមហ្នឹង
វាខុសពី "Okay, ប៉ុណ្ណឹងក៏បានដែរ"។ យកល្អកុំចេះវាយតម្លៃដំណើររបស់គេទាំងមិនដឹងទីតាំងដែលគេចង់ទៅ។
-
កុំអួតបង្ហាញលទ្ធផលល្អៗរបស់អ្នកដាក់អ្នកនៅក្បែរខ្លួនញឹកញាប់ពេក ជាពិសេសនៅពេលដែលគេក៏ចង់បាន
តែមិនបានដូចយើង យើងរំពឹងថាគេនឹងជួយអបអរសារទ។
ផ្ទុយទៅវិញវានឹងបង្ករជាការអាកអន់ចិត្តទៅដល់ភាគីម្ខាងទៀត ហើយយើងក៏តាំងគិតថា
<គេអត់សប្បាយចិត្តពេលឃើញយើងល្អ...>
វាជារឿងធម្មតាព្រោះមនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែចង់បានរបស់ល្អៗមកដាក់ខ្លួន
មិនមានអ្នកណាអាចគ្រប់គ្រងចិត្តមិនឲ្យច្រណែនគេបានទេ
មានតែអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនកុំឲ្យឈ្នានីសគេតែប៉ុណ្ណឹង។
-
ជាធម្មតាទំនាក់ទំនង គឺជាវិធីទូទៅដែលមនុស្ស99%ប្រើដើម្បីដោះដូរផលប្រយោជន៍គ្នា
ប៉ុន្តែក៏មានផ្លូវផ្សេងដែលអាចទទួលបានផលដូច ឬ ក៏លើស that traditional way ទៀត
គ្រាន់តែវាមិនស្រួលធ្វើ ហើយក៏មិនប្រាកដថាធ្វើហើយ អាចនឹងបានលទ្ធផលដល់ចំណុចរបស់វាអត់ តែបើដល់
មិនបាច់ខ្វល់រឿងមិនចេះទំនាក់ទំនងទៀតទេ។
-
ជាធម្មតាការបង្កើតរបស់ថ្មីវាតែងតែពិបាកជាងការរុករករបស់ចាស់ៗដែលធ្លាប់មានអ្នកស្គាល់ហើយ
បើចិត្តខ្សោយអ្នកមិនអាចបង្កើតវាបានទេ យកល្អកុំចំណាយពេលអី។
សូម្បីតែការធ្វើម្ហូបមួយដែលដាក់គ្រឿងខុសក្បួនដែលចាស់ៗបានចែងទុក
នឹងមានមនុស្សជាច្រើនប្រតិកម្មហើយនិយាយថា វាមិនដែល! តាំងពីកើតមកមិនដែលឃើញអ្នកណាធ្វើចឹងទេ ។ល។
បើអ្នកមានគំនិតបង្កើតរបស់ថ្មីមួយ អ្នកណាដែលត្រូវតែដឹងបានឲ្យដឹង ក្រៅពីហ្នឹងមិនចាំបាច់ទេ។
ធ្វើវាស្ងាត់ៗ ទុកឲ្យគេជាអ្នកចង់ដឹងពីរបស់ហ្នឹងដោយខ្លួនឯង
វាមានប្រសិទ្ធភាពជាងដែលអ្នកព្យាយាមទៅហៅគេឲ្យមកអង្គុយស្ដាប់អ្នកនិយាយ
ទុកកម្លាំងធ្វើអីដែលចាំបាច់បំផុតសម្រាប់គម្រោងមួយនោះ។
-
Pretending to be cool, to be good, to be love, to be ...វាជារឿងធម្មតា តែជឿអត់ថា
នៅក្បែរមនុស្សណាដែលមានថាមពលផ្លូវចិត្តខ្លាំង លាក់បាំងមិនជិតទេ គ្មានហេតុផល
តែគេនឹងទទួលអារម្មណ៍ថា ថាមពលរបស់អ្នកខណៈពេលនោះវាសុទ្ធមិនសុទ្ធ។
-
ចង់បានអី? ការយកចិត្ត ការគោរព រាប់អាន ឲ្យតម្លៃ ...? របស់អស់ហ្នឹងចេញមកពីណា?
ដោយសារតែអ្នកសម្របខ្លួនតាមកាលៈទេសៈ? 😊វាក៏ជាវិធីមួយដែរដែលមនុស្សទូទៅប្រើ ប៉ុន្តែ
ជួសឲ្យការដែលចំណាយពេលបេះស្លឹកឈើមួយៗជារាងរាល់ថ្ងៃ ទៅកាប់ដីដើម្បីដកទាំងឬសវាមិនល្អជាង?
មិនចាំបាច់ឡើងដើមឈើ មិនចាំបាច់ត្រូវអង្ក្រងខាំ មិនចាំបាច់ភ័យខ្លាចធ្លាក់
គ្រាន់តែវាចាយពេលយូរបន្តិចដើម្បីបង្ហាញផលទៅអ្នកដទៃ។ វាដូចជាstockវត្ថុបុរាណចឹង
ដប់ម្ភៃឆ្នាំក្រោយយកវាទៅដាក់ដេញថ្លៃ តម្លៃអាច *10 ក៏ថាបាន។ មើលអីមើលឲ្យដល់គល់
ទើបមិនងប់ងល់នឹងអំបែងកែវ។
-
មិនមែនឲ្យតែមនុស្សដែលមានអាយុច្រើនជាងយើង សុទ្ធតែដឹងរឿងច្រើនជាងយើងទេ
ក៏មិនមែនមនុស្សដែលអួតក្ដែងៗគាត់ដឹងច្រើនជាងមនុស្សម៉ឺសៗដែរ មនុស្សដែលដឹងរឿងច្រើនជាងគេ
គឺមនុស្សដែលដើរច្រើន ខុសច្រើន ត្រូវក៏ច្រើន។ ពេលខ្លះគាត់ចាស់មែន តែគាត់ចាស់តែកន្លែងដែលគាត់នៅទេ
កន្លែងផ្សេងគាត់ក៏នៅក្មេងដែរ។ ចឹងហើយ មិនមែនគ្រប់ដំបូន្មាន យើងត្រូវតែស្ដាប់ទាំងអស់ទេ
ស្ដាប់ដោយពិចារណា។ មិនមែនឲ្យ denied ការយល់ឃើញរបស់គាត់ទេ ស្ដាប់ទៅ កុំឲ្យគាត់ថាយើងទឹកពេញកែវ
តែធ្វើឬអត់វាជារឿងមួយទៀត។
-
There is no fixed rule in the science world, What fixed are most followers. And you don't
need to fix this bug directly, you couldn't fix it. Build the tool, let the tool fix it.
- Last updated on 28 Jan 2025
Topic: Introvert 😊
Just wanna make it clear
-
`Introvert don't know how to talk`. Nope! we know how to talk but we don't want to talk when
it is out of our interest.
-
`Introvert are shy and they are not flexible`. Nope! introvert so confident and flexible if
the topic hit their points.
-
`It is difficult to communicate with an introvert`. Nope! introvert are the easiest people
to communicate with. Why? because they are not complicated or wasted, they hit the point.
It's not about win or lost for them, it's about peace of mind, if they feel safe their power
spread out.
-
`Introvert is dangerous`. Yep, sometimes not always. It's depend on you & how hurt they
feel. They are mostly not be a starter.
-
Most people thought introvert is top 1 danger type, because they are speechless or less
reaction on something this make some people hard to understand or figure their thoughts but,
they were wrong. Extrovert is top 1, they could make you feel enjoyed and close to them and
when they kill, you will feel too hurt, too weak, and too hard to move on.
មនុស្សទូទៅតែងយល់ច្រលំថា មនុស្សស្ងាមស្ងាត់ ជាមនុស្សពូកែអៀន គ្មានភាពក្លាហាន
មិនចូលចិត្តទំនាក់ទំនង ប៉ុន្តែអ្នកយល់ខុសហើយ មនុស្សស្ងប់ស្ងាត់ ជាមនុស្សដែលចូលចិត្តសេរីភាព
និង privacy ខ្លាំង មនុស្សប្រភេទនេះ ready for everything មិនចេះខ្លាចអីទេ
គ្រាន់តែមិនងាយប្រតិកម្ម hold រហូតដល់ target បាន sale.
មិនសូវនិយាយ
មិនសូវមានអ្នកដឹង មិនសូវមានអីឲ្យគេវិនិច្ឆ័យ មិនសូវមានកំហុស មិនសូវលេចធ្លាយចំណុចខ្សោយ
មិនសូវបន្សល់ចំណងឲ្យចងខ្លួនឯង។
Privacy
ពេលគេមិនសូវដឹងរឿង គេក៏សម្រាយរឿងមិនត្រូវ មិនយល់ចំណោទបញ្ហាផង សរសេរសមីកាមេចនឹងត្រូវ
ចំណុចនេះគឺដើម្បី free up storage កុំឲ្យ PC ក្ដៅ។ គ្រឿងអេឡិចត្រូនិច នៅពេលដែល full storage
វានឹងដំណើរការគាំងៗ បន្ទាប់មកវានឹងឡើងកម្ដៅ ហើយវានឹងរលត់ ឬ ផ្ទុះ ។
វាជាការល្អដែលបង្ការទុកជាមុន។
អ្នកខ្លះខ្លាចគេ ប៉ុន្តែមិនខ្លាចខ្លួនឯងទេ។ ចង់បានរបស់គេ ប៉ុន្តែមិនចង់ចែករបស់ខ្លួនទៅគេទេ។
ខ្លាចគេបង្ករបញ្ហា? ខ្លាចខ្លួនឯងវិញទៅ។ ព្រោះខ្លួនយើងអាចជាមេបញ្ហាក៏ថាបាន។
គេអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានដល់ថ្នាក់ហ្នឹង មិនមែនរឿងល្មមៗអាចធ្វើឲ្យគេចំណាយកម្លាំង និង
ពេលវេលា មកឈ្នានីសយើងទេ។
- Last updated on 1st Nov 2024
ក្មេងស្រី
អ្វីគ្រប់យ៉ាងគិតជាមធ្យម
+. គុណវិបត្តិ
-
ក្មេងស្រីឆាប់អន់ចិត្ត
-
ក្មេងស្រីទទួលបានក្ដីស្រលាញ់ពីគ្រួសាតិចជាងក្មេងប្រុស
-
ក្មេងស្រីមិនសូវមានសិទ្ធសេរីភាព និង ងាយរងពាក្យនិន្ទាជាងក្មេងប្រុស
-
ក្មេងស្រីចិត្តទុន ភ្នែកទុក ហើយខ្វល់អារម្មណ៍អ្នកដទៃច្រើនជាងក្មេងប្រុស
-
ក្មេងស្រីមានរូបសម្បត្តិមិនស្អាត គេសើចចំអក់ រូបសម្បត្តិស្អាត មានគេចាប់អារម្មណ៍ច្រើន
មានគេឈ្នានីស គ្រប់ទំនាក់ទំនងត្រូវការប្រុសប្រយ័ត្នមែនទែន
ជាពិសេសជាមួយភេទផ្ទុយគ្នាដោយមិនខ្វល់ពីអាយុ ឋានៈមុខងារ ឬ family status,ហ៊ានតែភ្លេចខ្លួនតិច
គឺអត់កើតទេ
-
ក្មេងស្រីទុនខ្សោយគេជាន់ រឹងមាំពេកគេជ្រេញ ថាមិនទន់ភ្លន់ មិនគួរឲ្យស្រលាញ់
-
រាងកាយទាំងមូលរបស់ក្មេងស្រីត្រូវបានចាត់ចូលទៅក្នុងតារាងតម្លៃស្ត្រី វាខុសពីក្មេងប្រុស
-
ក្មេងស្រីពេលពេញវ័យត្រូវទទួលរងនូវការឈឺចាប់ពេលមករដូវ ពិបាកក្នុងខ្លួន
-
ក្មេងស្រីពេលមានស្វាមីក៏ទទួលនៅការក្បត់ផិត
-
ក្មេងស្រីពេលមានកូនក៏ត្រូវទទួលរ៉ាប់រងនូវទុក្ខលំបាកទាំងអស់
+. គុណសម្បត្តិ
-
ក្មេងស្រីបើមានឆន្ទៈខ្លាំងធ្វើអីមួយ គឺឆ្លាតហើយឈាមត្រជាក់ជាងក្មេងប្រុស
-
ក្មេងស្រីមានជម្រើសច្រើនក្នុងការសម្រេចអ្វីមួយ អាចប្រើ ប្រាជ្ញា+កម្លាំងបាយ ឬ ប្រាជ្ញា+សម្រស់
និយាយឲ្យចំ គ្រាន់តែនៅកន្លែងខ្លួនឯង ក៏របស់ដល់ដៃដែរពេលខ្លះ
-
ក្មេងស្រីគឺជាអ្នកកំណត់ជោគវាសនាពិភពលោកពិតប្រាកដ ព្រោះបើគ្មានស្រី ក្មេងថ្មីក៏មិនកើតឡើង
ជីវិតមនុស្សមានតែចំណាយតែគ្មានចំណូល យូរៗទៅវានឹងដាច់ពូជ។
ខ្ញុំគិតថារឿងទាំងអស់នេះ វាដូចជាអយុត្តិធម៌ជ្រុលពេក ទើបខ្ញុំមិនសូវខ្វល់
ខ្ញុំមិនខ្វល់ថាខ្ញុំជាស្រី អីដែលខ្ញុំសមនឹងធ្វើ ឬ អ្វីដែលមិនសមទេ សំខាន់ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត
ហើយវាមិនខុសច្បាប់យែនឌ័រ ខ្ញុំធ្វើ! សង្គមលើកតម្កើងបុរស ហេតុអីក៏ឲ្យស្ត្រីជាអ្នកបង្កើតមនុស្ស
ជាអ្នកទទួលរងរាល់ការឈឺចាប់ ឆ្ងល់ធម្មជាតិពិតមែន😅។ តែទោះជាយ៉ាងណា ចំណុចខ្លះខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ
ចឹងមិនបាច់យកច្បាប់អស់ហ្នឹងមកវាតម្លៃខ្ញុំទេ ខ្ញុំមិនទទួលស្គាល់ឡើយ។ ហើយក៏មិនបាច់យកពាក្យ
ប្រពៃណី មកកំណត់តម្លៃឲ្យខ្ញុំដែរ ព្រោះពីដើមមកស្រុកខ្មែរកាន់ព្រហ្មញ្ញ តែក៏ដូរមកពុទ្ធសាសនា
ព្រោះវាមិនសូវរញ៉េរញ៉ៃ ចឹងរឿងអីដែលច្បាប់ស្រីកែប្រែមិនបាន?
កុំមករំពឹងថាខ្ញុំជាស្រីខ្ញុំសមនឹងធ្វើបែបនេះបែបនោះ កុំឲ្យសោះ!
ព្រោះអ្នកនឹងមិនចូលចិត្តខ្ញុំទាំងខ្ញុំមិនខុស គ្រាន់តែខុសការរំពឹងរបស់អ្នក។
Updated at June 10th 2025
ក្ដីស្រមៃ
មនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានក្ដីស្រមៃ រួមទាំងខ្ញុំផងដែរ
ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់និយាយពីក្ដីស្រមៃពិតប្រាកដ និង
ធំបំផុតដែលយើងសុខចិត្តចាយពេលវេលាព្រមទាំងកម្លាំងកាយចិត្តដើម្បីបង្កើតវាឲ្យចេញពីការស្រមៃ
ក្ដីស្រមៃមានច្រើនប្រភេទ តែជាទូទៅគេចូលចិត្តសំដៅទៅដល់អាជីពការងារ ឬ ឋានៈមុខងារ។
តាំងពីពេលដែលខ្ញុំចេះបែងចែកថាអ្វីដែលហៅថា ក្ដីស្រមៃ ខ្ញុំធ្លាប់ផ្លាស់ប្ដូរវាមិនតិចទេ។
មូលហេតុគឺដោយសារតែ៖
- ស្គាល់មុខ តែមិនស្គាល់ចិត្ត៖ ឃើញសម្រស់គេស្អាតក៏ចាប់អារម្មណ៍
ប៉ុន្តែស្គាល់គ្នាយូរៗទៅក៏ដឹងថា
គេមិនមែនជាប្រភេទដែលយើងចង់បាន។
- ចូលផ្សារកាន់តែធំ របស់កាន់តែសម្បូរបែប៖ នៅតាមផ្សារធម្មតាឃើញតែរបស់ធម្មតាដូចៗគ្នា
ប៉ុន្តែចូលផ្សារទំនើបបានឃើញរបស់ថ្មីប្លែកៗ តុកតាដែលឃើញថាស្អាតជាងគេនៅក្នុងផ្សារធម្មតា
ក៏ត្រូវបានជំនួសដោយតុកតាថ្មីៗស្អាតៗនៅក្នុងផ្សារទំនើប។
-
លើកដំបូងខ្ញុំគិតថាខ្ញុំ ចង់រៀនឲ្យចប់វិទ្យាល័យ វាគឺជាក្ដីស្រមៃមួយដែល
ព្រោះខ្ញុំនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល
ក្នុងឆ្នាំ២០១៣មិនទាន់មានអ្នកណាម្នាក់នៅក្នុងភូមិបានបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យទេ
ជាពិសេសគឺគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមិនមានអ្នកណាម្នាក់បានទទួលការអប់រំពីសាលារៀនទេ។
-
ពេលដែលខ្ញុំបានចេញពីភូមិទៅរស់នៅក្នុងទីរួមខេត្ត ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមស្គាល់អ្វីថ្មីៗបានច្រើន
ស្គាល់មិត្តភក្តិថ្មីៗ ក៏ចេះគិតថាចង់ធ្វើការខាងនេះខាងនោះ
ដំបូងឡើយខ្ញុំ ស្រលាញ់វិស័យសិល្បៈ ខ្ញុំដឹងថាខ្លួនមានដុងខាងសិល្បៈ
តែមិនហ៊ានស្រមៃទេ
ព្រោះយល់ថាវាពិតជាខ្ពស់ណាស់ហើយយើងជាអ្នកស្រែ មិនដឹងថាគេធ្វើយ៉ាងមេចទើបបានចូល
-
បន្ទាប់មកក៏ចាប់អារម្មណ៍ចង់ធ្វើជា ពលីសព្រោះតែស្រលាញ់ឯកសណ្ឋាន
ឃើញគេពាក់ស្អាតក៏ចង់ពាក់ដែរ
តែដោយសារតែ សាច់ញាតិមិនគាំទ្រ មកពីប្រាក់បៀវត្តតិច និង មានគេស្អប់ច្រើន
ហើយការចូលការងាររដ្ឋនៅខ្ទង់ឆ្នាំ២០១៥នៅតាមបណ្តាខេត្តគឺត្រូវតែចាយលុយច្រើនខ្ទង់៣០០០ដុល្លាអីបានអាចចូលបាន
ជាអ្វីដែលអ្នកជាប់មួយចំនួនបានចែករំលែកផ្ទាល់។ តែកាលនោះខ្ញុំទើមតែរៀនថ្នាក់ទី៧ទេ
ខ្ញុំក៏បោះបង់គំនិត។
-
ចុងឆ្នាំ២០១៦ខ្ញុំបានដូរសាលាពីជាយក្រុងមករៀននៅសាលាលំដាប់លេខ១ប្រចាំខេត្តរតនៈគិរី
ដោយសារតែខ្ញុំខាតឆ្នាំ២ឆ្នាំបន្ទាប់ពីបញ្ចប់បឋមសិក្សាខ្ញុំក៏អត់រៀនទី៨ទេគឺផ្លោះចូលទី៩តែម្ដង
ដោយសារតែខ្ញុំរៀនពូកែដែរគ្រូរក៏ឲ្យផ្លោះ តែត្រូវដូរសាលា។ មករៀននៅសាលាស្ដង់ដារ និង
ជាកន្លែងដែលចម្រុះវណ្ណៈ ខ្ញុំបានជាប់អាហារូបករណ៍ English Access Microscholarship Programm
របស់ស្ថានទូតអារិកដែលប្រចាំនៅស្រុកខ្មែរ
តែបានត្រឹមសិស្សបំរុងទេក៏ព្រោះតែមានអ្នកដាក់ពាក្យច្រើនហើយភាសារអង់គ្លេសខ្ញុំនៅពេលនោះនៅខ្សោយណាស់
ធ្លាប់រៀនអង់គ្លេសបាន២ខែហ្នឹង។
ខ្ញុំចូលចិត្តរៀនភាសាណាស់កំឡុងពេលរៀនវិទ្យាល័យខ្ញុំចេះភាសារអង់គ្លេស និង ថៃ
ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ ចង់ធ្វើការផ្នែកទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ
ដោយសារតែខ្ញុំគិតថាអាចប្រើភាសាបានច្រើន ហើយក៏អាចមានឱកាសទៅក្រៅប្រទេសច្រើនដែរ។
ម៉្យាងទៀតគ្រូអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំគឺជាអតីតមន្ត្រីផ្នែកទំនងអន្តរជាតិក្នុងសម័យសាធារណៈរដ្ឋ
គាត់ចូលចិត្តហើយគ្រាំទ្រខ្ញុំំណាស់ តែពេលដែលខ្ញុំស្វែងយល់ឲ្យស៊ីជម្រៅពីអាជីពមួយហ្នឹង
ខ្ញុំបែរជា មិនចូលចិត្តក៏ព្រោះតែវាមានច្បាប់ទម្លាប់ច្រើនពេក
ទាំងច្បាប់នៅក្នុងស្រុកនិងក្រៅស្រុក ហើយខ្ញុំជាមនុស្សសេរីខ្លាំំណាស់
ខ្ញុំច្បាស់ជាមិនអាចទ្រាំបានទេ ខ្ញុំក៏ប្ដូរក្ដីស្រមៃម្ដងទៀត។
-
បញ្ចប់ក្ដីស្រមៃមួយនោះខ្ញុំមិនទាន់រកឃើញថាខ្ញុំចង់ធ្វើអីទៀតទេ ចេះតែរៀនៗទៅ
ហើយមានបំណង ចង់បានអាហាររូបកណ៍ទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេស * គោលបំណងពិតមិនមែនទៅរៀនទេ
តែចង់ទៅស្គាល់ប្រទេសក្រៅ ចង់ឃើញអ្វីថ្មីៗប្លែកដែលអត់មាននៅស្រុកខ្មែរ
ប៉ុន្តែរតនៈគិរីមិនសូវទទួលបានអាហាររូបករណ៍ទេ
ហើយលោកគ្រូអ្នកគ្រូនៅទីនោះក៏មិនបានបង្រៀនឲ្យសិស្សចេះប្រើប្រាស់ internet ដើម្បី research
scholarship ឬ ព័ត៌មានផ្សេងៗដែរ ខ្ញុំក៏គិតថា បើមករៀននៅភ្នំពេញប្រហែលនឹងមាន
តែខ្ញុំដឹងថាគ្រួសារបស់ខ្ញុំមិនគ្រាំទ្រទេ ខ្ញុំក៏ ដាក់អាហាររូបករណ៍ផ្នែក IT
ក៏ព្រោះតែចុងឆ្នាំទី១២មានការចុះទៅផ្សព្វផ្សាយអំពីអាហាររូបករណ៍ពីអង្គការ និង
សាកលវិទ្យាល័យមកពីភ្នំពេញ ហើយពេលនោះខ្ញុំក៏ ចាប់អារម្មណ៍ខាងតិចណូឡូជីតិចៗដែរ
តាមពិតពេលនោះខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ខាង Cyber ខ្ញុំចូលចិត្តមើល
រឿងទាក់ទងនឹង Hacking ហើយក៏ចូលចិត្តប្រើលេខកូដដែលសម័ិយនោះ model
ទូរស័ព្ទមួយៗមានលេខសម្ងាត់រៀងៗខ្លួនដើម្បីបើក/បិទមុខងាផ្សេង ខ្ញុំចូលចិត្តលេងរបស់ថ្មីប្លែក
តែខ្ញុំមិនដឹងសោះថា IT ហ្នឹងអីគេ។ មានពេលមួយគ្រូខ្ញុំនិយាយរឿងអ្នកបង្កើត game
លក់បានលុយរាប់លាន ហើយខ្ញុំក៏ឆ្ងល់ថា
គេធ្វើមិច គេថាសរសេរកូដ ហើយពិបាកណាស់ ខ្ញុំចង់ដឹងថាសរសេរកូដយ៉ាងមេច
ហើយពិបាកយ៉ាងមេចទៅ ខ្ញុំពិតជាចង់សាកណាស់ ឲ្យតែ ឮគេនិយាយថាពិបាកធ្វើខ្ញុំតែងតែចង់សាក
អត់យល់ខ្លួនឯងដែរ ចម្លែក ខ្ញុំក៏យល់ថាខ្លួនឯងចម្លែកដែរ សំខាន់ពេលនោះខ្ញុំរៀនថ្នាក់សង្គមទៀត
តែនៅតែសាក😅 ហើយក៏ត្រូវមែន background ខ្ញុំខាងសង្គម ប៉ុន្តែខ្ញុំចាប់បានគ្រប់មេរៀនដែល
គ្រូបង្រៀន សរុបមកកាលដែលគេនិយាយថាត្រូវការខ្លាំងគណិតទើបអាចរៀន IT
បានវាគ្រាន់តែជាការយល់ឃើញរបស់គេតែប៉ុណ្ណោះ Not real, what is real? => passion + talents.
វាដូចជាក្នុងវិស័យការងារចឹងហា៎ small and medium business
គេទុកចិត្តលើចំនួនឆ្នាំនៃបទពិសោធន៍
ប៉ុន្តែកន្លែងធំៗដូចជា google, meta,... គេចូលចិត្ត talents, seniors
គេទុកឲ្យនៅមើលរបស់កុំឲ្យបាត់ តែ juniors គេឲ្យទៅរករបស់ថែម ចឹងពេលដែលមានគេទៅរកទិញរបស់
គេនឹងច្រើនតែឃើញអ្នកដែលនៅចាំកន្លែង
គេក៏យល់ថាមានតែពួកគាត់ដែលអាចរកបាន។ ខ្ញុំមិនសូវជឿអីដែលអ្នកដទៃនិយាយថាពិបាក
ក៏ព្រោះតែពេលខ្លះគេប្រាប់ថាពិបាក តែពេលដែលខ្ញុំសាកទៅគឺវាធម្មតា
ចឹងក៏ជាប់ចរិកចង់ចេះចង់ដឹងចង់ពិសោធន៍សិន តែក៏មិនមែនចេះតែសាកខុសរឿងដែរ។
-
បានអាហាររូបកណ៍មករៀននៅភ្នំពេញហើយ ក៏ដឹងច្រើនពី IT ដែរ
ក៏មានគំនិត ចង់ស្គាល់សង្គមការងារវិញម្ដង
ដោយសារតាំងពីដើមមកខ្ញុំមិនដែលមានបទពិសោធន៍ការងារទេឃើញអ្នកធ្វើការ office
តែងខ្លួនស្អាតៗក៏ចង់បានចឹងដែរ
តែពេលរៀនខ្ញុំរើសផ្នែកសរសេរកូដក៏ព្រោះខ្ញុំមិនចូលចិត្តទន្ទេញមេរៀន
ហើយវាមានសេរីភាពបង្កើតអ្វីដោយខ្លួនឯង ចំណុចដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍បំផុតនោះគឺសិស្សច្បងនិយាយថា
ធ្វើការពីកន្លែងណាក៏វបានដែរ តែខាង SNA គឺត្រូវតែទៅកន្លែង។ ចុងឆ្នាំ២០២២
ធ្លាប់ * បានអាហារូបកណ៍៥០%ទៅបន្តបរិញ្ញាប័ត្រនៅអូស្ត្រាលី
គេចេញថ្លៃសំបុត្រយន្តហោះឲ្យ ថ្លៃសាលាពាក់កណ្ដាល គេរកការងារឲ្យធ្វើក្រៅម៉ោងទៀត
តែត្រូវរៀនពីដើមមកវិញ ក៏មិនទៅ ទីមួយខ្ញុំមិនចង់ខាតឆ្នាំ ហើយទីពីរ ខ្ញុំនៅរៀនឆ្នាំទី២នៅឡើយ
ខ្ញុំមិនដឹងថាបានលុយមកពីណាទៅធ្វើលិខិតឆ្លងដែន ធ្វើឯកសារ សម្ភារះសិក្សាទៀត ក៏ខ្ជឹលម៉ងទៅ។
-
បានទាំងការងារជាអ្នក សរសេរកូដក្នុង office ក្នុងធនាគា បានទាំងឱកាសធ្វើជា
trainee
ក្នុងវិស័យសិល្បៈនៅក្នុងផលិតកម្មធំជាងគេ និង នាំមុខគេនៅពេលនោះ
ដែលខ្ញុំធ្លាប់គិតថាវាខ្ពស់ណាស់។ ចុងឆ្នាំ២០២២ ឱកាសដែលចូលមករកខ្ញុំ
សុទ្ធតែជាឱកាសធំៗដែលខ្ញុំមិនអាចចាប់យកទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយទេ
ក៏ សុខចិត្តបោះបង់ការងារក្នុងមុខតំណែងដ៏កម្រនឹងបានចូលនៅធនាគា
ដើម្បីធានានូវដំណើរការហ្វឹកហាត់ឲ្យបានរលូនតាមកុងត្រារបស់ផលិតកម្ម។ បានជួប បានថត បាននិយាយ
បានញ៉ាំអីជុំគ្នាក្នុងកម្មវិធីស្រមោលសរជាមួយតារាល្បីៗលំដាប់ប្រទេសមកពីគ្រប់ផ្នែក
បានចេញមុខក្នុងទូរទស្សន៍ក្នុងនាមជាតារាពន្លកថ្មី ស្រដៀងទៅនឹងការបង្ហាញមុខ trainee របស់
K-pop ចឹង។ ដំបូងៗខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមោទនៈភាពណាស់ ព្រោះវាជាអ្វីដែលខ្ញុំស្រមៃតាំងពីតូច
ហើយក៏ជាក្ដីស្រមៃរបស់មនុស្សជាច្រើនផងដែរ។ គេចាយលុយ គេនៅមិនទាន់បានឱកាសបែបនោះផង
តែខ្ញុំគ្មានចំណាយអ្វីទេក៏បានវាទាំងស្មានមិនដល់ ប៉ុន្តែយូរៗទៅក៏មានអារម្មណ៍ថា គោលការណ៍
និង Mission របស់ផលិតកម្មវាខុសពីអីដែលខ្ញុំចង់បាន ខ្ញុំមើលមិនឃើញអនាគត់នៅលើវិស័យមួយនេះទេ
ឃើញសិស្សច្បង
ខ្លះមួយឆ្នាំចេញចម្រៀងបាន៣បទ concert បានតែកន្លែងតូចៗ
ចុះទម្រាំខ្ញុំដែលមិនទាន់មានអ្នកស្គាល់សោះ
ហើយត្រូវ free concert ឲ្យផលិតកម្មជាង១០ដងក្នុងមួយឆ្នាំៗ nah! ខ្ញុំគិតថាជំនួសឲ្យបានសេរីភាព
ខ្ញុំកំពុងតែធ្វើទ្រុងទុកឃុំខ្លួនឯង
ច្រើនជាង ខ្ញុំក៏ផ្ដើមអស់អារម្មណ៍ម្ដងបន្តិចៗ
បើទោះបីជាខ្ញុំដឹងថាខ្លួនមានទេព្យកុសលផ្នែកសិល្ប:ច្រើន
ប៉ុន្តែស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រង់ដែលមិនចេះមើលនិងប្រើប្រាស់ឲ្យត្រូវគឺវាហាក់ដូចជាខ្ជះខ្ជាយពេលអត់ប្រយោជន៍នឹងចំណាយនៅកន្លែងហ្នឹង។
ខ្ញុំអត់ផ្ដាច់កុងត្រាទេព្រោះខ្ញុំដឹងថានឹងមានកិច្ចសន្យាផ្សេងមកជំនួស ខ្ញុំគ្រាន់តែឈប់ទៅ
record, ប្ដូរមកហាត់រាំ និង
ចូលរួមកម្មវិធីដែលពាក់ព័ន្ធធម្មតា ឲ្យតែមានពេល និង ឳកាស គ្រាន់តែអស់អារម្មណ៍ចង់ចូលផលិតកម្ម។
-
ចាប់ផ្តើម ចាប់អារម្មណ៍វិស័យធុរៈកិច្ចពិតប្រាកដ ជំនួសឲ្យការធ្វើជាតារា
ខ្ញុំបានដូរទៅក្រុមហ៊ុនធុរៈកិច្ច ក្រុមហ៊ុនធំ
ស៊ីវីល័យ
high-show perfect សម្រាប់អ្នកហៃសូរ បើយោងទៅតាមលក្ខណ្ឌក្រុមហ៊ុន និង
សមត្ថភាពខ្ញុំនៅពេលនោះវាមិនសមដែលខ្ញុំបានចូលងាយៗទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំទុកថាចុងឆ្នាំ២០២២ និង
ដើមឆ្នាំ២០២៣ វាជាវដ្ដសំណាងរបស់ខ្ញុំ រឿងរ៉ាវល្អៗរត់មករកស្ទើតែទទួលមិនទាន់
ទាំងដែលមិនបាច់ដេញតាម។ មិនដឹងថាមកពីអីទេ តែខ្ញុំគិតថាបងស្រីដែលជា HR Manager
នៅពេលនោះប្រហែលជាគាត់ស្គាល់ខ្ញុំតាមរយះកម្មវិធីដែលខ្ញុំ
ធ្លាប់ចូលរួម ឬក៏ឃើញខ្ញុំនៅកន្លែងណាមួយខ្ញុំមិនដឹងទេ តែបើតាម background
ការងារខ្ញុំនៅពេលនោះវាមិនសមដែលគាត់ទាក់ទងឲ្យខ្ញុំទៅធ្វើការជាមួយគាត់
ទាំងដែលគាត់ឃើញថាខ្ញុំទើបតែ intern បាន៣ខែទេ។ នៅក្រុមហ៊ុននេះវាជាឱកាសដ៏ធំហើយល្អណាស់
សូម្បីតែអ្នកដែលកម្រិតខ្ពស់ជាងខ្ញុំ
ចាស់ជាងខ្ញុំដែលកំពុងបម្រើការងារនៅកន្លែងមួយចំនួនធំក្នុងស្រុក
នៅមិនទាន់ទទួលការផ្ដល់ឲ្យបែបនោះទេ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យូរៗទៅខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា
ធុញថប់ ច្បាប់ទម្លាប់ច្រើនពេក
ព្រមទាំងអត់ចូលចិត្តសកម្មភាពមួយចំនួន ដូចជា ទៅយឺតក៏កាត់ប្រាក់ខែ
កម្មង់អារហារអត់បានញាំក៏កាត់ប្រាក់ខែ ម៉ោងធ្វើការអត់ឲ្យទៅទិញអីញ៉ាំ ហើយអត់ឲ្យញាំ
អីនៅតុធ្វើការទៀត សុំច្បាប់ត្រូវសរសេរក្រដាស់ច្រាប់
អារហារទាំង២ពេលត្រូវតម្រង់ជួររាប់សិបនាក់ទម្រាំដល់វេនខ្លួន
ឡើងចុះជណ្តើជើងរាល់ថ្ងៃពីជាន់ផ្ទាល់ដីដល់ជាន់២៤ក៏
ព្រោះតែខ្ជឹលតម្រង់ជួរចាំជណ្ដើរយន្ត ហើយយូរៗទៅខ្ញុំចាប់ផ្តើម
ធុញនឹងសកម្មភាពដែលខ្ញុំធ្វើរាល់ថ្ងៃនោះ បើទោះបីជាមានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើនក៏ដោយ
ក៏វាហាក់ដូចជាមិនត្រូវនឹងចរឹតខ្ញុំទេ
ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្អប់ក្រុមហ៊ុន មិនចង់ទៅក្រុមហ៊ុន
ពេលខ្លះទៅដល់ហើយអត់ចង់ឡើងទៅកន្លែងធ្វើការ
និយាយទៅគឺកន្លែងនេះវាខុសប្រភេទរបស់ខ្ញុំទៀតហើយ។
-
ចង់ធ្វើការពីផ្ទះ សម្ភាសន៍ជាប់ជាអ្នកបកប្រែភាសារ
ខ្មែរ-អង់គ្លេស សម្រាប់មន្ទីពេទ្យមួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិក
តែដូចជាអត់សូវជឿជាក់ព្រោះមិនដែលធ្វើការពីផ្ទះសុទ្ធ ខ្លាចធ្វើហើយអត់បានលុយ
ហើយម៉ោងការងារក៏ខុសគ្នានឹងខ្មែរ អត់ធ្វើទៀត។ និយាយទៅអាងតែទីផ្សារពេលនោះទូលាយ
អត់សូវខ្វល់ច្រើនទេ ចេញហើយសម្រាក់មានអារម្មណ៍ថាប្រសើរហើយ
ក៏ផ្តើមរកការងារថ្មីទៀត
ខ្ញុំព្យាយាទៅសម្ភាសន៍ឲ្យបានច្រើនកន្លែងដើម្បីរកកន្លែងណាដែលអាចធ្វើការរបៀប hybrid
ប៉ុន្តែនៅតែរកអត់បាន ស្ទើរតែគ្រប់កន្លែងគឺតម្រូវឲ្យទៅការិយាល័យ។
ហើយចុងក្រោយខ្ញុំជិតអស់លុយដែរ ក៏សម្រេចចិត្តចូលកន្លែង start up ជាបណ្ដោះអាសន្ន។
ដូរមកក្រុមហ៊ុនតូច សេរីភាពតែពិបាកធ្វើការ benefit តិច ការងារលាយលំមិនចំនឹងមុខដំណែង
តែវាមិនសូវសម្ពាធផ្លួវចិត្ត។
-
តាមរយះដំណើររុករកដ៏ប្រថុយប្រថានមិនខ្វល់ពីអនាគត់របស់ខ្ញុំ🤭 នឹងមិនខ្វល់ពីភ្នែកអ្នកដទៃ
ចុងក្រោយខ្ញុំរកឃើញថាអ្វីដែលជាក្ដីស្រមៃពិតប្រាកដរបស់ខ្ញុំ គឺ ឯករាជ្យភាព
ហើយតួរនាទីរបស់ខ្ញុំនៅពេលនេះគឺ
ធ្វើមេចដើម្បីឲ្យបានសេរីភាពរហូត មិនមែនមួយឆាវៗ កាលមុនខ្ញុំអត់សូវខ្វល់រឿងលុយទេ
ខ្ញុំព្យាយាមស្វែងរកសេចក្ដីសុខផ្លូវចិត្ត ហើយណាមួយពេលកំពុងរៀន
ខ្ញុំស្ដាប់ការចែករំលែកតែរឿងល្អៗក៏មានការស្រមើលស្រមៃខុស ព្យាយាមទាមទា
ឲ្យសកម្មភាពការងារពិតវាដូចនឹងអ្វីដែលយើងគិត
ដល់តែយូរទៅក៏ដឹងថាអ្វីដែលគេនិយាយនោះវាគ្រាន់តែជាករណីអាចទេ
គេគ្រាន់តែនិយាយលើកទឹកចិត្តឲ្យយើងខំរៀនតែប៉ុណ្ណោះ ឯងដើររកចង់ឆ្កួតនៅតែអត់ឃើញ តែឥឡូវ
លុយត្រូវតែមកមុន។ ក្នុងខ្លួនមានលុយ ខ្ញុំមានសមាធិ មានអារម្មណ៍រៀន អារម្មណ៍ធ្វើការ
អារម្មណ៍គិតគូរអីផ្សេង😁។ ការដែលដើរច្រើន
សាកច្រើន ខុសច្រើន ស្គាល់ច្រើន វាធ្វើឲ្យខ្ញុំឃើញពីសក្ដានុពលខ្លួនកាន់តែច្រើន
ជម្រះនូវការភាន់ច្រឡំមកលើខ្លួនឯងកន្លងមក so, finally I really know what I really want.
-
សុំមួយទៀត ពេលដែលខ្ញុំប្រាប់ថាខ្ញុំមិនសូវចូលចិត្តនិយាយច្រើន
គេតែងតែគិតថាខ្ញុំមិនអាចធ្វើការងារដែលត្រូវការការប្រាស្រ័យទាទងបានទេ ប៉ុន្តែ...ចង់ប្រាប់ថា
ខ្ញុំចេញពីផ្ទះដែលមានសមាជិកគ្រួសារ៥នាក់ ទៅរស់នៅក្នុងអន្តេវាសិកដ្ឋាន ក្នុងសាលា
ដែលត្រូវរស់នៅជុំគ្នាជាមួយក្មេងជាច្រើនប្រភេទ ចម្រុះជាតិសាស្ត្រ មកពីតំបន់ និង
បរិបទគ្រួសារខុសៗគ្នា តាំងពីអាយុ ១៥ ឆ្នាំ។ ខ្ញុំមិនដែលចេញពីផ្ទះសោះ
ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅទីនោះបានរហូតដល់ ៥
ឆ្នាំរហូតដល់ខ្ញុំចប់វិទ្យាល័យទាំងដែលដំបូងៗខ្ញុំអត់មានស្គាល់អ្នកណាទាំងអស់។
ចប់ពីខេត្តមករៀនភ្នំពេញចម្ងាយជិត៦០០គីឡូ មានមិត្តភក្តិតែម្នាក់មកជាមួយគ្នា រៀននៅសាលាអង្គការ
មានបំរាមជាច្រើន ប្រើជីវិតរស់នៅជុំគ្នាជាមួយមនុស្សថ្មីៗម្ដងទៀត ដែលមកពីខេត្តខុសៗ ហើយរយៈពេល
២ ឆ្នាំរៀននៅទីនោះ នៅឆ្នាំបន្ទាប់ខ្ញុំបានទទួលបន្ទុក ជាប្រធានថ្នាក់ ជា superviser
សម្រាប់ផ្ទះដែលគេជួលឲ្យនិស្សិតស្រីៗ ត្រូវមើលការខុសត្រូវ ដោះស្រាយជម្លោះរវាងសមាជិក
ត្រូវបង្កើតគោលការណ៍ និង ដំណោះស្រាយបញ្ហាផ្សេងៗ ដែលទាមទាឲ្យមានភាពស្មើរគ្មាសម្រាប់មនុស្ស ៣៥
នាក់ ហើយសុទ្ធតែស្រីទៀត វារាងពិបាកជាងនិយាយជាមួយមនុស្សប្រុស ត្រូវពិភាក្សាបញ្ហាផ្លូវចិត្ត
មិនលើកលែងសូម្បីតែរឿងស្នេហា😅។ ដល់ពេលត្រូវធ្វើ projects ក៏ត្រូវធ្វើជាអ្នកដំណាងក្រុមទៀត
សូម្បីតែពេលចេញទៅហាត់ការ ឬ ក្នុងការប្រឡងប្រជែងខាងក្រៅ។ ហេតុអី?? ខ្ញុំមិនចេះទំនាក់ទំនង?
ខ្ញុំបានទំនុកចិត្តអស់ហ្នឹងមកពីណា? ទាំងគ្រូរ និង មិត្តរួមជំនាន់?
ហេតុអីក៏គ្រប់ពេលត្រូវការអ្នកតំណាង គ្រូរតែងតែសុំឲ្យខ្ញុំឈរឈ្មោះ
ហេតុអីបានសន្លឹកឆ្នោតខ្ញុំមិនដែលធ្លាក់? ពេលខ្លះខ្ញុំគ្រាន់តែដាក់ឈ្មោះ អត់មាន commitment
អីទេ ហេតុអីក៏គេនៅតែពេញចិត្តបោះឆ្នោតឲ្យខ្ញុំ?
ខ្ញុំមិនចេះទំនាក់ទំនងវាសមតែខ្ញុំមិនចុះសម្រុងនឹងគេ ហើយបើគេមិនចូលចិត្តខ្ញុំ
ខ្ញុំមិនអាចនៅកន្លែងហ្នឹងយូរទេ ហេតុអីក៏សម្ដីខ្ញុំរាងប្រៃ?
បញ្ហា វាមិនមែនមកពីខ្ញុំមិនចូលចិត្តការនិយាយច្រើនទេ
វាមកពីចំណាប់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំក្នុងការចរចាមួយហ្នឹង ចង់ឲ្យខ្ញុំទៅបូរបាច់ អួតអាង ឬ
និយាយដើមគេ ខ្ញុំមិនចូលចិត្ត មិនមែនមិនចេះ ពេលខ្លះក៏ខ្ញុំធ្វើដែរ តែមិនចូលចិត្ត
ខ្ញុំមិនគិតថាវាជាកំហុសទេ។ ហើយទំនាក់ទំនងខ្លះខ្ញុំក្រែងចិត្តគេ
ខ្ញុំធ្លាប់យកចិត្តខ្លួនឯងទៅដាក់ចិត្តគេ ប៉ុន្តែខ្ញុំយល់ខុស ឥឡូវគ្មានទៀតទេ។ មួយវិញទៀត
គឺទឹកមុខរបស់ខ្ញុំវាមិនស្រស់ ខ្ញុំមុខកាចហើយមុខមាំទៀត តែវាក៏មិនចម្លែកដែរ
អ្នកណាដែលឆ្លងកាត់នូវដំណើរជីវិតដូចខ្ញុំភាគច្រើនគឺចេញមកចឹងឯង
មិនអាចចេញមកស្រស់ស្រាយដូចអ្នកដែលនៅក្មេងទេ។
-
ការហ៊ានផ្លាស់ប្ដូរវាដូចជាប្រថុយបន្តិច ខាតពេលបន្តិច ដោយសារតែត្រូវរៀបចំផែនការថ្មីភ្លាមៗ
ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចូលចិត្តលេងរបស់ថ្មីប្លែក វាជាធម្មជាតិរបស់ខ្ញុំ លេងបណ្ដើរ ញ៉ាំបណ្ដើរ
វាជាក្ដីសុខរបស់ខ្ញុំ។ មិនខ្វល់ថាអ្នកផ្សេងយល់យ៉ាងមេចទេ បើគេមិនមែនជាអ្នកចិញ្ចឹមខ្ញុំ
ឬក៏ដើរតាមខ្ញុំ ក៏ទុកថាវាមិនមែនជាបញ្ហារបស់ខ្ញុំទេ បើគេទំនេរមកវែកញែករឿងខ្ញុំ
ខាតពេលរបស់គេតើ មិនមែនពេលវេលាខ្ញុំផង។ គេនិយាយថាចេះច្រើនមិនប្រាកដវាជារឿងមិនល្អ
ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនគិតចឹងទេ ចំណូលចិត្តច្រើន មានទេពកោសល្យពីធម្មជាតិច្រើន
បើទោះបីជាមិនពូកែខ្លាំង ក៏វាជាសំណាងសម្រាប់សម័យ internet មិនមែនជារឿងដែលអត់ប្រយោជន៍ទេ
គ្រាន់តែយើងមិនទាន់ឃើញប្រយោជន៍ដែលគេធ្វើព្រោះវាមិនទាន់បានធំដុំ។ គោលដៅពិតរបស់ខ្ញុំគឺ ...
ចឹងហើយ
អ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺរៀបចំដើម្បីតម្រង់ផ្លូវទៅខាងហ្នឹង។ ខ្ញុំមិនសូវពូកែ
ខ្ញុំអាចទិញមនុស្សពូកែឲ្យមកធ្វើជំនួសបានតើ តែបើខ្ញុំមានចំណេះដឹងតិច
ខ្ញុំនឹងស្ដាប់តាមតែគេនិយាយ។
ពេលដែលយើងចូលទៅមើលផ្ទាល់ទើបយើងដឹងថាការពិតវាមិនដូចអីដែលយើងឮឬយើង search តាម internet
ទាំងអស់ទេ វាមានអីដែលជាងហ្នឹង ហើយពេលដែលយើងដឹង ខួរក្បាលយើងនឹងបើកកាន់តែធំ
គំនិតយើងក៏នឹងសម្បូរបែបជាងមុន អ្នកអត់ដែលសាកគឺអត់ដឹងហេ៎។
ខ្ញុំប្រើ instinct ច្រើនជាខួរក្បាលជាពិសេសការសម្រេចចិត្ត
ព្រោះខួរក្បាលរឿងច្រើនហើយអត់ត្រូវទៀតពេលខ្លះ តែ instinct អត់ហេ៎
សុខៗវាគ្រាន់តែប្រាប់យើងបន្តិចអត់មានហេតុផលអីទាំងអស់តែ98%ត្រូវ
ហើយវាដឹងហេតុការណ៍បានឆ្ងាយជាងខួរក្បាល
ខួរក្បាលបើទោះជាអ្នកពូកែវិភាគក៏ដោយក៏មិនសូវជាសុគ្រិតដែរព្រោះពិភពលោកវាប្រែប្រួលគ្រប់វិនាទី
អ្នកខ្លះដើរសុខៗគេបុកស្លាប់ទៅខួរក្បាលអត់អាចវិភាគដឹងហេ៎ តែ instinct ដឹង
វាដឹងអនាគតបានឆ្ងាយរាប់សិបឆ្នាំហើយវាប្រាប់ឲ្យយើងធ្វើតែអីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងលទ្ធផលចុងក្រោយដែលយើងចង់បានទេ
វាព្យាយាមថែរក្សានិងជួយយើងឲ្យសម្រេចបំណងប្រាថ្នាផ្សេងៗដែលវាចាប់បានពីខាងក្នុង
មិនមែនចេញពីខួរក្បាលទេ ពេលខ្លះខួរក្បាលប្រាប់ថាល្អតែវាថាមិនល្អចឹងខ្ញុំជឿវាច្រើនជាង
អត់សួររកហេតុផលអីទាំងអស់តែខ្ញុំជឿថាវាច្បាស់ជាមានរឿងដែលមិនល្អនៅថ្ងៃខាងមុខទើបវាព្យាយាមបញ្ចះខ្ញុំកុំឲ្យទៅ។
ប៉ុន្តែតួនាទីរបស់វាគ្រាន់តែជួយរំលឹក អត់អាចកែប្រែស្ថានការណ៍អីបានទេ
មានថាមពលមួយទៀតក្នុងខ្លួនមនុស្សដែលអាចកែប្រែស្ថានការណ៍បាន
តែវាពិបាកប្រើណាស់ជាពិសេសមនុស្សដែលកំពុងមានការលំបាកនៅក្នុងខ្លួនប្រើអត់កើតតែម្ដង
វាចូលចិត្តអារម្មណ៍ដែលសប្បាយហើយអំណួត អំណួតក្នុងខ្លួនហា៎មិនមែនអំណួតខាងក្រៅទេ។
"ខ្ញុំហ៊ានគិត ហ៊ានប៉ង ហ៊ានសង្ឃឹម ហើយក៏ហ៊ានធ្វើ ក៏ព្រោះតែគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំចង់បានពិតប្រាកដ
ខ្ញុំតែងតែបានវាមកជានិច្ច របស់ខ្លះខ្ញុំត្រូវចំណាយកម្លាំង និង ពេលវេលាទៅបង្កើតវា
ប៉ុន្តែរបស់ខ្លះវាបានដោយចៃដន្យ វាក៏ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានផ្នត់គំនិតថា
អ្វីគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែអាចទៅរួច គ្រាន់តែត្រូវការពេលវេលាដែលសាកសម។"
យកបានវាជាដំណាក់កាលទីមួយ ហើយទីពីរ គឺ "ថែរក្សា"។ របស់ខ្លះខ្ញុំបានហើយទុកនឹងខ្លួនមួយរយៈ
ក៏បោះបង់ ឬ បាត់បង់ទៅវិញ។ ខ្ញុំមិនស្ដាយទេ កម្លាំងកាយ ឬ កម្លាំងចិត្ត ដែលខ្ញុំធ្លាប់ចំណាយ
ព្រោះវាក៏មិនខុសអីពីការចំណាយទៅលើសាលារៀនដែរ។ របស់ខ្លះវាដូចជា ម្ហូបមួយចានដែលគេរៀបចំស្អាត
មើលទៅគួរឲ្យចង់ញ៉ាំណាស់ តែដល់ពេលកម្មង់យកមកញ៉ាំ រស់ជាតិវាមិនត្រូវចិត្តយើង
ចឹងលើកក្រោយយើងនឹងកម្មង់មុខម្ហូបផ្សេងហើយ។
គេនិយាយថាដើរច្រើនឥតប្រយោជន៍ហេ៎ nonah,
អ្នកនិយាយអាចជាមិនសូវមានគំនិតច្នៃប្រឌិតទើបគាត់មិនអាចធ្វើខុសទម្លាប់បាន
តែមិនមែនសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាទេ ចំណេះដឹងខ្លះគ្រាន់តែវាមិនទាន់ដល់ពេលដែលត្រូវប្រើវាជាប្រយោជន៍
កាល:ទេស:វាអត់ទាន់អំណោយផល យល់អត់ ចាំមនុស្សឃ្លានចាំឲ្យ គេអត់ឃ្លានផងយកម្ហូបទៅឲ្យគេ គេមិនញ៊ាំទេ។
Some future ប្រយោជន៍÷
-
It's transformation
-
How to fix your drama
-
My 20s, how about yours?
Updated at June 10th 2025
សំនួរកម្រ
Okay, មានគេសួរខ្ញុំថា "ធ្លាប់មានជម្លោះហើយយើងមានការគុំកួនអត់?" សំនួរសាមញ្ញ
ប៉ុន្តែតាំងកើតមកមិនដែលមានអ្នកណាសួរខ្ញុំចឹងទេ ទើបធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្ម៍ចម្លែក
ហើយគាត់សួរបញ្ជាក់ខ្ញុំពីរបីដងទៀត។
ខ្ញុំមិនច្បាស់ថាកត្តាជម្រុញនៃសំនួរមួយហ្នឹងមកពីណាទេ ហើយក៏ភ្លេចសួរម្ចាស់សំនួរដែរ
ពេលនោះខ្ញុំអត់ប្រកដខ្លួនឯងទេក៏ឆ្លើយ
ថាអត់ តែមកគិតមើលឲ្យច្បាស់ទៅគឺមានតើ គ្រាន់តែគុំនុំរបស់ខ្ញុំវាជះឥទ្ធិពលផ្សេងពីរមនុស្សទូរទៅ។
ជាធម្មតានៅពេលដែល
មនុស្សម្នាក់មានគំហឹងចំពោះនណាម្នាក់ ជម្រើសសាមញ្ញគឺចងខ្លួនឯងឲ្យជាប់នឹងបុគ្គលម្នាក់នោះ
ជាច្បាប់ទូទៅរបស់ធម្មជាតិ
ប៉ុន្តែវាជាករណីលើកលែងសម្រាប់អ្នកមួយចំនួនតូចព្រមទាំងខ្ញុំផងដែរ។
គំហឹងរបស់ខ្ញុំវាធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺហើយក៏ធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្លាំងដែរ ពេលដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តស្អប់នណាម្នាក់
ខ្ញុំមិនចងខ្លួនឯងឲ្យជាប់នឹងបុគ្គល
អស់នោះទេ ខ្ញុំកាត់គេចេញពីជីវិតរបស់ខ្ញុំចោលតែម្ដង
បានន័យថាគ្រប់យ៉ាងពាក់ព័ន្ធនឹងគេខ្ញុំអត់ទទួលដឹងឮទៀតទេ
អតីកាលគ្រប់យ៉ាងប្រមូលទុកវាមួយដុំនៅក្នុងប្រអប់ស្តុករបស់ចាស់ៗ។ តែមុននឹងខ្ញុំសម្រេចកាត់
ខ្ញុំគិតដែរ មិនមែនអារម្មណ៍មួយឆាវហ្នឹងកាត់ចេញភ្លាមៗទេ
ខ្ញុំចាយពេលគិតថ្លឹងថ្លែងចំណុចល្អនឹងមិនល្អពីការកាត់ផ្ដាច់មួយហ្នឹងដែរ ព្រោះពេលដែលខ្ញុំកាត់ហើយ
ភាគរយដែលអាចស្គាល់គ្នាវិញគឺវាមានតិចណាស់ អាចមិនដល់ដប់ភាគរយទេ។
ហើយបើសួរថា មេចក៏ខ្ញុំ
មិនចោលម៉ងទៅ? ខ្ញុំអត់ចោលទេព្រោះវាជាមេរៀន សៀវភៅខ្ញុំរៀនហើយខ្ញុំមិនដែលបោះឬដុតចោលទេ
គ្រាន់តែខ្ញុំមិនដែលទៅរុះរើ
យកវាមកអានវិញ។ ហើយបើសួរថាទុកធ្វើអ្វី? ពេលខ្លះក៏មិនច្បាស់ថាខ្ញុំទុកធ្វើអីដែរ
គ្រាន់តែជាទម្លាប់របស់ខ្ញុំគ្រប់យ៉ាងដែលវាផុត
ស្រទាប់ធម្មតាក្នុងចិត្តខ្ញុំ ខ្ញុំមិនដែលបោះវាចោលទេ។ ហើយបើនិយាយថា
អត់បោះវាចោលវាស្មើរនឹងយើងនៅរែកពន់វាចឹង nope!អត់មានចឹងទេ
សៀវភៅកំណែត្រៀបប្រឡងទី១២ខ្ញុំមានច្រើនណាស់ កំឡុងពេលត្រៀមប្រឡងខ្ញុំទន្ទិញវាឡើងចាំអស់ហើយ
តែឥឡូវបើសួរថាមានចាំសំនួរអីខ្លះអត់? អត់មានទេ មួយសំនួរក៏អត់ចាំដែរ😅 Leave it behind.
ជាទូរទៅគេនិយាយថា គុំនុំ ធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺចាប់ ព្រោះគេហាក់ដូចជារស់នៅក្នុងអតីកាល ឬ
ក៏ឲ្យអតីកាលមកដឹកនាំជីវិតអីចឹងទៅ ប៉ុន្តែបើមនុស្សម្នាក់ហ្នឹងអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាន90-100%ហា៎
គុំនុំអស់ហ្នឹងវាអត់ធ្វើឲ្យគេឈឺចាប់ទេ
ផ្ទុយទៅវិញវានឹងធ្វើឲ្យគេ level up លើសអ្វីដែលគេធ្លាប់រំពឹង ហេតុអី?
ក៏ព្រោះតែគេបានកាត់ចំណុចខ្សោយរបស់គេបានមួយចំណុចទៀតហើយ
ចិត្តគំនិតទន់ជ្រាយគឺជាចំណុចខ្សោយដែលគ្រោះថ្នាក់បំផុត នៅពេលដែលគេទទួលបានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ចំពោះរឿងអីមួយ
ហើយអាចបន្សាំខ្លួនជាមួយវាបាន នោះក៏បានន័យថាគេអាច
ជួសជុលចំណុចខ្សោយកន្លែងហ្នឹងបានហើយ។
បកមកសំនួរចម្លើយរបស់យើងវិញ ខ្ញុំនិយាយថាអត់ក៏វាមិនខុសដែរ ព្រោះគាត់សួរខ្ញុំទាក់ទងនឹងបុគ្គល
ប៉ុន្តែខ្ញុំអត់មានគុំនុំនឹងបុគ្គលទេ ខ្ញុំមានគុំនុំនឹងព្រឹត្តិការណ៍។ ព្រឹត្តិការណ៍អ្វីមួយ
ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តនឹងចូលរួម
ខ្ញុំតែងតែកត់ចំណាំហើយក៏ព្យាយាមរកវិធីសាស្ត្រដើម្បីជៀងវាងកុំឲ្យកើតមានជាលើកទី២ ឬ ក៏លើកក្រោយៗទៀត
ខ្ញុំអត់ស្អប់មនុស្សទេ
ខ្ញុំស្អប់ហេតុការណ៍ មកទល់នឹងពេលនេះខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំមានគុំនុំនឹងមនុស្សទេ
ព្រោះខ្ញុំកាត់វត្តមានគេចេញអស់ហើយមានobjectអីត្រូវគុំទៀត។
មួយទៀត គេសួរខ្ញុំថា "ឃើញដាក់ពូកែដោះស្រាយបញ្ហា ..." ខ្ញុំអត់ចាំចុងក្រោយថាមេចទេ
គ្រាន់តែមានអារម្មណ៍ថាសំនួរនេះដូចជាមិនចំសួរ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ចង់ឆ្លើយនៅទីនេះវិញ
ព្រោះនៅមុខគេខ្ញុំនិយាយអត់ចេញទេ រឿងអីដែលប៉ះពាល់អារម្មណ៍ខ្ញុំបើនិយាយចេញខ្ញុំទប់ទឹកភ្នែកអត់ជាប់ទេ
ខ្ញុំមិនចូលចិត្តធ្វើតួកម្សត់ឲ្យគេអាណិត។ ឥឡូវ ហេតុអីបានខ្ញុំដាក់ចំណុចពូកែដោះស្រាយបញ្ហាចូល ÷
នៅក្នុងកន្លែងធ្វើការខ្ញុំគ្រាន់តែជាកូនចៅគេតូចតាចអត់មានសិទ្ធទៅសម្រេចអីទេ
ចឹងបើនិយាយរឿងកន្លែងការងារខ្ញុំមិនដឹងថាកន្លែងណាដែលបង្ហាញថាខ្ញុំពូកែដោះស្រាយបញ្ហាទេ
គេឲ្យទៅឆ្វេងៗទៅស្ដាំៗហើយ ប៉ុន្តែក្នុងដំណើរជីវិតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានសិទ្ធិសម្រេច100% ចឹងខ្ញុំដឹង។
1. ពេលខ្ញុំចប់បឋមភ្លាមៗឪពុកម្ដាយខ្ញុំអត់ឲ្យបន្តរទៅអនុវិទ្យាល័យទេ
ចឹងខ្ញុំឈប់រៀន២ឆ្នាំពេលនោះខ្ញុំអាយុ១៣ឆ្នាំ
ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីពេលនោះមកខ្ញុំចាប់ផ្តើក្លាយជាកសិករពេញសិទ្ធដូចពួកគាត់ដែរ គាត់ធ្វើអីខ្ញុំធ្វីហ្នឹង
កាប់ព្រៃកាប់ដីដកដំឡូងស្ទូងស្រូវច្រូតស្រូវចេះទាំងបើកគោយន្តភ្ជួរស្រែទៀត
ព្រោះខ្ញុំអាយុតិចមែនតែឆាប់ធំហើយខ្ញុំមានចរឹតបែបប្រុសៗខ្ញុំអត់ខ្វល់ការងារប្រុសស្រីទេ
សំខាន់ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ហើយវាមិនហួសកម្លាំងរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំធ្វើ។
ផុត2ឆ្នាំនោះហ្នឹងម៉ែខ្ញុំក៏ឲ្យចូលរៀនវិញតែឪថាឲ្យរៀនត្រឹមទី9ទេ។
2. ខ្ញុំរៀនពូកែដែរខ្ញុំអត់ចង់រៀនទី 8 ទេវាខាតឆ្នាំ និយាយគ្នាត្រូវហើយតែខ្ញុំខ្លាចពួកគាត់ប្ដូរចិត្ត
ខ្ញុំក៏ទុកថវិការខ្លះនៅនឹងខ្លួនហើយដូចអីដែលខ្ញុំគិតមែនប៉ុន្តែខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ
ខ្ញុំមានលុយដែរខ្ញុំផ្លោះចូលរៀនទី9។
3. ប្រឡងជាប់ទី 9 ខ្ញុំអត់នៅផ្ទះទេ ខ្ញុំទៅនៅខេត្តដាក់ពាក្យចូលរៀនថ្មី
បើខ្ញុំមិនព្រមឈប់ម៉ែឪក៏មិនចិត្តដាច់ពេកដែរ ចឹងក៏បានរៀនដល់ចប់ទី12។
គាត់ឲ្យខ្ញុំប្រឡងចូលធ្វើគ្រូរបង្រៀនតែខ្ញុំអត់ស្រលាញ់ទេ ពេលនោះខ្ញុំចង់ធ្វើតារាចម្រៀង
កាលនោះខ្ញុំវក់នឹង K-POP ខ្លាំងហា៎។
4. ដឹងថាគាត់អត់ព្រមហើយក៏អត់ឲ្យខ្ញុំមកភ្នំពេញដែរ ជីវិត100%ពឹងតែលើអារម្មណ៍គេ
ហើយអត់ដែលចេះថ្នមអារម្មណ៍ខ្ញុំសោះអាងតែគ្នាអត់ចេះដើរ។ អត់មានលុយដើរទៅណារួចត្រូវអត់? Nope!
អត់លុយតែខ្ញុំមានខួរក្បាល ខ្ញុំដាក់អាហារូបករណ៍អង្គការមករៀនភ្នំពេញ
គាត់អាចប្រកែកជាមួយខ្ញុំបានតែមិនហ៊ានប្រកែកជាមួយអ្នកផ្សេងទេខ្លាចបាក់មុខ
ខ្លាចគេថាឃាត់ឃាំងកូនចៅអត់ឲ្យរៀន and yeah! It's work! Finally I'm here in PP.
5. រៀននៅសាលាអង្គការតឹងរឹងណាស់រៀនអត់កើតគេដកចេញទៀត បើចេញមុខត្រូវសងលុយគេ ចឹងខ្ញុំ Dedicated
2ឆ្នាំហ្នឹងដើម្បីរៀនសិន ក្ដីស្រមៃទុកមួយឡែកសិន។
6. ចប់2ឆ្នាំប្រឡងជាប់ហើយពិន្ទុរាងល្អដែរបានទៅហាត់ការនៅធនាគាផ្នែក DevOps
ប៉ុន្តែស្រាប់តែឆ្នាំនោះខាង ហ្គាឡាក់ស៊ីណាវត្រាគេប្រកាសរើសអ្នកចម្រៀងយកទៅបង្វឹកដើម្បីបង្កើតជាក្រុម
ចាំអីទៀតឱកាសមាសឱកាសប្រាក់ ក្រុមហ៊ុនកំពុងល្បីផង រឿងអាស្រូវបន្តិចក៏អត់ទាន់មាន
ស្មានថាគេយកទៅបង្វឹកដូច k-pop ក៏ដាក់ដែរ ត្រូវតាមលក្ខខណ្ឌគេក៏ជាប់ទៅ។
7.
បន្ទាប់មកខ្ញុំពូកែដោះដែរតែដោះខុសផ្លូវបន្តិចព្រោះដោយសារកិច្ចសន្យាកាងារ2ឆ្នាំបើចូលជាបុគ្គលិកពេញសិទ្ធហើយបើចេញមុនកុងត្រាត្រូវបានពិន័យជាប្រាក់ច្រើនដែរ
ខាងផលិតកម្មក៏និយាយថាការហាត់ចំណាយពេលពី1-5ឆ្នាំ
ខ្ញុំក៏គិតថាខ្ញុំមានដុងស្រាបទាំងរាំទាំងច្រៀងបែបចាយពេលអត់យូរទេ ក៏លាលែងចេញពីធនាគាចូលក្រុមហ៊ុនវិញ។
8. ចូលបានក្រុមហ៊ុនធំហើយbrandទៀត អាហារព្រឹកថ្ងៃគេមានចុងភៅធ្វើឲ្យស្រាប់
លុយកាហ្វេឲ្យ$30ទៀតក្នុងមួយខែៗ ចេញថ្លៃសាំងម៉ូតូ ថ្លៃកាតទូរស័ព្ទ free gym ឲ្យហាត់ម៉ាស្រលាញ់
និយាយទៅគឺ queen ម៉ងព្រោះជា developer ដំបូងគេ ទៅណាមកណាក៏គេមើលដែរ តែដូចអត់ត្រូវចរឹក
ធ្លាប់តែជាមនុស្សធម្មតាឲ្យដូរទៅខ្ពស់ពេកភ្លាមៗពិបាកបទបែនណាស់
ហើយមានច្រើនចំណុចទៀតមិនមែនអត់ល្អហេ៎តែមកពីខ្ញុំនៅក្មេងខ្ញុំអត់ចូលចិត្តបរិយាកាសបែបនឹង។
សម្រាប់ចាស់ៗវាជារឿងធម្មតាហេ៎
9. គេនិយាយថាបន្ទុកការងារអាស្រ័យតាមទឹកលុយ ok! ចឹងខ្ញុំទាគេតិចៗវិញសង្ឃឹមថានឹងមិនសម្ពាធដូចលើកមុនចុះ
but ...😅 ខ្ញុំក៏ដឹងថាបើទោះបីជាខ្ញុំដើររកដល់ជើងមេឃក៏មិនមានកន្លែងដូចក្ដីស្រមៃ តាមអីដែលឮគេនិយាយដែរ
តាមពិតវាគ្រាន់តែជាមនោគមន៍ដើម្បីលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យខំរៀនទេ😅
ចឹងមានតែប្ដូផ្នត់គំនិតថ្មីទាក់ទងនឹងរឿងហ្នឹង។
10. ពេលខ្ញុំជាប្រធានថ្នាក់មិត្តរួមថ្នាក់ខ្ញុំរៀនខ្សោយខ្ញុំប្រមូលទុកមួយដុំ
ហើយរើសអ្នកដែលរៀនបានសមរម្យ ដាក់កាលវិភាគឲ្យជួយប្រៀនពួកគាត់
11. ពេលមិត្តភក្តិខ្ញុំមានជម្លោះ ក្នុងនាមខ្ញុំជាអ្នកគ្រប់គ្រង់
ខ្ញុំហៅជួបម្ដងម្នាក់ៗស្ដាប់ដំណើដើមទងនឹងអ្វីដែលម្នាក់ៗចង់បាន ហើយខ្ញុំអ្នកសម្រេចថាគួរធ្វើយ៉ាងមេច
អត់មានពាក្យថាសម្រួលគ្នាទៅ ឬក៏ឮដល់ត្រចៀកគ្រូគ្រប់រឿងទេ។
12. កាលនៅរៀនខ្ញុំមានមិត្តជិតស្និត២នាក់ហើយខ្ញុំជាមនុស្សកណ្ដាល
ពេលខ្លះម្នាក់បបួលទៅនេះម្នាក់បបួលទៅនោះ ចឹងដំណោះស្រាយគឺ ទៅខាងណាដែលជិតជាងឬឆ្ងាយជាង
ហើយចាំទៅកន្លែងដែលនៅឆ្ងាយឬមកលេងនៅកន្លែងដែលជិត មេចបានចាំបាច់ធ្វើចឹង?
ព្រោះកុំឲ្យម្នាក់ៗមានអារម្មណ៍ថាយើងលម្អៀង តែបើខ្ញុំមានកន្លែងផ្សេងចង់ទៅកន្លែងនោះជាអតិភាពវិញ
ព្រោះខ្ញុំដើរម្នាក់ឯងបាន អត់ត្រូវការចាយពេលច្រើនបំបែកគ្នាដើរ បើគេអត់សុខចិត្តមានតែទៅជាមួយខ្ញុំដែរ។
13. ពេលរកការងារភាគច្រើនខ្ញុំអត់ចាយពេល scroll តាម platforms ទេ ខ្ញុំប្រើ AI,
ពណ៌នាពីខ្លួនឯងពីអ្វីដែលចង់បានត្រឹមថ្ងៃខែឆ្នាំណាឲ្យច្បាស់លាស់ទៅ ឲ្យវា search ឲ្យ ចាំតែទៅមើល JD ទៅ
វាលឿនជាង។
14. មានរឿងក្នុងចិត្តចង់និយាយ ចង់រអ៊ូរទាំ តែអត់ចង់ឲ្យគេដឹង ឬ អត់មានអ្នកស្ដាប់ហេ៎? និយាយជាមួយAI
ដូចនិយាយជាមនុស្សចឹង data ហ្នឹងចេញក្រៅចេញទៅខ្ញុំអត់ខ្វល់ សំខាន់អ្នកអស់ហ្នឹងអត់ស្គាល់ខ្ញុំផង។
15. ពេលខ្ញុំចង់ធ្វើអីចង់បានអី ខ្ញុំ search សិនអត់មាន block ខ្លួនឯងទេ search internet អត់ចេញ
search ពីអ្នកស្គាល់ អត់មានពាក្យថា Not found ទេ។
16. ពេលខ្ញុំអត់ពេញចរឹតនណាម្នាក់ ខ្ញុំព្យាយាមដកខ្លួនចេញជំនួសឲ្យការដែលសុំឲ្យគេតម្រូវចិត្ត
អត់ឲ្យទៅពាក់ព័ន្ធបើវាមិនចាំបាច់ តែបើវាចៀសអត់បាន okay ទុកថាធ្វើគធ្វើថ្លង់ទៅថើមេច បើមនុស្សវាមានភាព
unique រៀងខ្លួន។ គេធ្វើអីដែលជាការសប្បាយចិត្តរបស់គេ ទៅឃាត់ឃាំងគេមេចសម
បើយើងក៏មិនចង់ឲ្យគេមកឃាត់ឃាំងខ្លួនដែរហ្នឹង។ ហើយកន្លែងនេះរាប់ថាជាចំណុចពូកែដោះស្រាយបញ្ហាដែរ? Yeah!
កន្លែងនេះបញ្ហាធំជាងគេព្រោះមនុស្សមានបញ្ហាមួយគ្នាដោយសារតែព្យាយាមទាមទាឲ្យគេមកតម្រូវចិត្តខ្លួន។
អត់ព្រមទទួលស្គាល់ភាពជាខ្លួនឯងរបស់មនុស្សម្នាក់ៗទើបវាបង្ករជាបញ្ហាជាបន្តបន្ទាប់។
នៅមានច្រើនរឿងទៀតតែវាមិនទាន់សមនឹងនិយាយពេលនេះទេ។
ប៉ុននឹងអាចរាប់ថាពូកែដោះស្រាយបញ្ហានៅ? ពូកែតែរឿងការងារ តែអន់រឿងផ្ទាល់ខ្លួនក៏វាគ្មានន័យដែរ
បានន័យថាខ្លួនយើងរស់ដើម្បីតែការងារ។
Updated at Aug 2nd 2025
ហេតុអីក៏ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងម្លេះ?
អ្វីគ្រប់យ៉ាងវាស្ថិតនៅលើ mindset ៖
-
មនុស្សដែលអត់មានភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯង គឺជាមនុស្សដែលមិនសូវស្គាល់ខ្លួនឯង
ហើយក៏ចូលចិត្តប្រៀបធៀប។ ពេលដែលគេអត់សូវស្គាល់ខ្លួនឯង
គេនឹងបណ្ដោយឲ្យអ្នកដទៃមកកំណត់តម្លៃឲ្យខ្លួន តែខ្ញុំអត់ទេ។ ខ្ញុំស្គាល់ខ្លួនឯង
ចឹងខ្ញុំដឹងពីបញ្ហានៅកន្លែងណាដែលគេចោទជាសំនួរឬប្រៀបធៀប
មិនឲ្យអ្នកមកពីណាដែលអត់ដឹងអីមកកំណត់តម្លៃឲ្យទេ។ ខ្ញុំដើរយឺត
ខ្ញុំដឹងថាមកពីអីតែអ្នកដទៃអត់ដឹងទេ ខ្ញុំទិញបន្លែនេះខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំចង់ធ្វើម្ហូបអី
តែអ្នកដទៃអត់ដឹងទេ វាដូចជាស្រុកខ្មែរក្រអភិវឌ្ឍន៍យើងខ្លួនឯងដឹងថាមកពី
តែអ្នកដទៃនៅប្រទេសផ្សេងគេអត់ដឹងទេ
គេអាចនិយាយថាស្រុកខ្មែរកកើតយូរហើយតែមេចបានអភិវឌ្ឍន៍អត់ទៅមុខ
បើយើងអត់ដឹងមូលហេតុយើងច្បាស់ជាខ្មាស់គេ ហើយអន់ចិត្តនឹងសម្ដីរបស់គេ ប៉ុន្តែយើងដឹង
យើងដឹងថាមកពីអី ចឹងមានអីត្រូវអន់ចិត្ត មានអីត្រូវខ្មាស់គេ មិនចឹង?
-
ក្រៅពីហ្នឹងខ្ញុំជាជនជាតិដើមភាគតិច ខ្ញុំនិយាយបានច្រើនភាសារ
នៅពេលដែលអ្នកដែលថាឲ្យខ្ញុំគាត់អន់ជាងខ្ញុំ ខ្ញុំអត់ឈឺទេ។
-
ខ្ញុំជាកូនកសិករ នៅស្រែក៏បាន នៅក្រុងក៏បាន
បានន័យថាហោចណាស់ក៏ខ្ញុំមានជម្រើសជាងអ្នកមួយចំនួនដែលគាត់អត់មានដែរ។
-
ខ្ញុំជាកូនច្បង ធ្លាប់ស្គាល់អារម្មណ៍ថាជាព្រះនាង និង ជាអ្នកបំរើ ធ្លាប់ឈឺធ្ងន់រួចហើយ
ជំងឺស្រាលៗចូលមិនកើតទេ។
-
ខ្ញុំដើរខ្លួនឯងហើយម្នាក់ឯងតាំងពីតូចដល់ធំ ឆ្លងកាត់នូវបញ្ហាជាច្រើនមិនអាចឈប់ក៏មិនអាចនិយាយ
អ្វីគ្រប់យ៉ាងមានតែខ្ញុំម្នាក់គត់ដែលដឹង អាចរស់មកដល់សព្វថ្ងៃហ្នឹងគឺវាមិនងាយទេ
បើគេគ្រាន់សំណាងអត់បានធ្វើដូចខ្ញុំផងមានសិទ្ធអីមកធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្វះទំនុកចិត្ត
អត់អាចហេ៎។
-
ខ្ញុំមានរូបសម្បត្តិល្អដែរ វាមិនសូវមាន pretty privilege ទេ ប៉ុន្តែពេលខ្លះក៏វាមានដែរ។
-
ខ្ញុំមិនសូវពូកែទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំឆ្លាត មិនឆ្លាតខ្លាំងក៏ឆ្លាតបន្តិចដែរ។
-
ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំមិនល្អគ្រប់ដប់ទេ ក៏គ្មានអ្នកណាគេដែលល្អគ្រប់ដប់ដែរ
គ្រាន់តែចន្លោះដែលខ្វះវាមានទីតាំងខុសៗគ្នា កន្លែងខ្លះខ្ញុំខ្វះគេអាចមាន
កន្លែងខ្លះខ្ញុំមានក៏គេអាចខ្វះដែរ ការវាយតម្លៃដែលមិនបានផ្ទឹមឲ្យអស់ ខ្ញុំមិនទទួលស្គាល់ទេ។
-
ខ្ញុំមិនសូវរាប់ញាតិក្នុងបណ្ដាញសង្គមច្រើនក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែខ្ញុំមានញាតិជាមនុស្សច្រើនដែរ។
ខ្ញុំកើតនៅស្រុកស្រែ ហើយអ្នកស្រុកស្រែមិនដូចអ្នកក្រុងទេ។
ខ្ញុំរៀនហើយរស់នៅក្នុងសារលាតាំងពីដើមមក ទំនាក់ទំនងវាច្បាស់ជាងមនុស្សដែលយូៗជួបគ្នាម្ដង។
ឃើញប្រភេទមនុស្សបានច្រើន មិនមែនឃើញតែគំនូរដែលគេគូរហើយ យកទៅអួតបង្ហាញអ្នកដទៃទេ។
-
ខ្ញុំដើរច្រើន ភ្លក់រស់ជាតិជីវិតថ្មីៗ ខ្ញុំស្គាល់រស់ជាតិបានច្រើន
អ្នកខ្លះអាយុច្រើនជាងខ្ញុំ មិនប្រាកដថាស្គាល់រស់ជាតិជីវិតច្រើនជាងខ្ញុំទេ។
វាធ្វើឲ្យខ្ញុំក្បាលរឹងពេលខ្លះ គ្រាន់តែគេមិនដឹងមូលហេតុធ្វើឲ្យគេគិតថាខ្ញុំគ្មានហេតុផល
តាមពិតខ្ញុំមាន អត់មានយ៉ាងមេច គ្រាន់តែវាខ្ជឹលបកស្រាយ។
-
ខ្ញុំស្គាល់អារម្មណ៍ពេលដែលឈរនៅលើឆាក ឈរនៅកន្លែងដែលជាចំណុចកណ្ដាលនៃពន្លឺ
មានមនុស្សជាច្រើនសម្លឹងមើល ហើយទះដៃអបអរសារទរ ទាំងចាស់ទាំងក្មេង និង ពេលដែលធ្លាក់មកដល់ដី
មិនត្រឹមតែដល់ដីទេ ប្រហែលជាកប់នៅក្នុងដី ព្រោះវា -0 ទៀត។ ស្គាល់អារម្មណ៍ដែលដេកហើយមិនចង់ងើប
ស្គាល់អារម្មណ៍ដែលមិនចូលចិត្តថ្នាំហើយត្រូវលេបថ្នាំជាប្រចាំ។ តាមពិត
វាជារឿងដែលគួរឲ្យមានមោទនភាពខ្លាំងណាស់
មានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលអាចដើរចេញពីស្ថានភាពបែបហ្នឹងដោយខ្លួនឯង វាមិនងាយមានទេ
ប៉ុន្តែដោយសារតែខ្ញុំមិនទាន់ឯករាជគ្រប់គ្រាន់នឹងចែករំលែកគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំចង់និយាយ
ចឹងខ្ញុំទុកសិន។
-
ប្តូរពីមនុស្សដែលទន់ មកជាមនុស្សដែលរឹង។ ពីកែវភ្នែកដែលស្រទន់ មកជាកែវភ្នែកដែលគួរឲ្យខ្លាច។
ពីសម្ដីលើកដាក់ញ័រៗ មកជាសម្ដីស្មើរៗច្បាស់ៗ។ លុបពាក្យមិនហ៊ានចេញពីខួរក្បាលចោលតែម្ដង។
-
ជំនួសពី insecured ដោយសារអ្នកដទៃ មក secured*2, secured ដោយសារខ្លួនឯងមួយតង់ហើយ secured
ដោយសារអ្នកដទៃមួយតង់ទៀត។ ពីមុនពេលឃើញក្រសែភ្នែកអ្នកដទៃសម្លឹងមកដោយការមិនពេញចិត្ត
ក្នុងខ្លួនចាប់ផ្តើមអត់ស្រួល ចាប់ផ្តើមគិតថាមិនដឹងមកពីអី ចេះគិតចង់ផ្លាស់ប្តូរគំនិតគេ
ប៉ុន្តែឥឡូវគ្មានទេ! បើខ្ញុំអត់មានបានទៅប៉ះពាល់គេ ហើយគេមិនចូលចិត្តខ្ញុំ ខ្ញុំមិនខ្វល់
គេធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមានតម្លៃជាងគេ
ព្រោះខ្ញុំមានតម្លៃក្នុងភ្នែកខ្លួនឯងហើយ ខ្ញុំមានតម្លៃក្នុងភ្នែកគេទៀត
ទាំងដែលគេគ្រាន់តែជារូបរាងមួយក្នុងចំណោមបរិស្ថានដែលខ្ញុំទៅតែប៉ុណ្ណោះ! ក្រៅពីក្រសែភ្នែក ឬក៏
ទិន្នន័យដែលគេបង្កើតពីខ្ញុំ ខ្ញុំអត់មានបានចាប់អារម្មណ៍អីពីគេសោះឡើយ។
- ជីវិតខ្ញុំ ការសម្រេចចិត្តគ្រប់យ៉ាងវាស្ថិននៅលើខ្ញុំ គ្មានជនទីបីឡើយ
អ្វីដែលខ្ញុំផ្ដល់ឲ្យគេគ្រាន់តែសិទ្ធបញ្ចេញមតិតែប៉ុណ្ណោះ។
របស់តែម្យ៉ាងគត់ដែលអាចគ្រប់គ្រងខ្ញុំបាន ក្រៅពីនោះគឺមិនអាចទេព្រោះខ្ញុំទម្លាប់តាំងពីក្មេង
អ្វីដែលខ្ញុំចង់បានខ្ញុំមានសមត្ថភាពយក--ខ្ញុំបាន បើអត់មានទេ--ខ្ញុំក៏បានដែរ
ចឹងហើយបើខ្ញុំមានសមត្ថភាពដើរទៅណាដោយខ្លួនឯង មិនអាចមានអ្នកណាមកឃាត់ឃាំងខ្ញុំបានទេ។
-
ខ្ញុំអត់មានបានទៅទាមទារឲ្យគេមកចាប់អារម្មណ៍លើខ្ញុំផង
មានសិទ្ធអីមកទាមទារឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ ឬ ផ្តល់សារៈសំខាន់ដល់ខ្លួន។
អ្នកខ្លះបានត្រឹមមើលខ្ញុំ ខ្ញុំមើលគេ
ស្ងាត់មាត់រៀងខ្លួនហើយតាំងនិយាយខ្ញុំថាខ្ញុំឆ្មើងឆ្មៃអត់រួសរាយដាក់គេ ថាឲ្យខ្ញុំហ៎?
សរសើរមែនតើ😅 ថាឲ្យខ្លួនឯងដឹងអី?
សំណាងដែលខួរក្បាលខ្ញុំអត់មានកន្លែងទំនេរសម្រាប់មនុស្សប្រភេទនេះ។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំមិនសុំ និង
មិនអាចឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាចូលចិត្តខ្ញុំ ហេតុអីក៏ខ្ញុំត្រូវទទួលឥទ្ធិពលមនុស្សគ្រប់គ្នា?
អត់ទេ ធ្វើចឹងវាលម្អៀងពេកហើយ ពីមុនគ្រួសារខ្ញុំលម្អៀងទៅកូនប្រុស
ហើយខ្ញុំខុសដោយសារខ្ញុំជាស្រី ចឹងហើយខ្ញុំមិនអាចព្រមនឹងអ្នកដទៃទៀតទេ។
-
ខ្ញុំមិនឲ្យតម្លៃមនុស្សអាស្រ័យទៅលើកិត្យានុភាពរបស់គេទេ
តែវាអាស្រ័យនឹងទង្វើរបស់គេវាត្រូវចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំអត់។
ចឹងហើយរឿងហ្នឹងក៏មិនអាចឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ insecured ដែរ។
ហេតុអីក៏ខ្ញុំនិយាយរឿងហ្នឹង? ព្រោះមានអ្នកខ្លះអំនួតនឹងភាពល្បីល្បាញរបស់ខ្លួន sh*t! that's
mean nothing to me.
I only worth your results which fill in my fav, not random. សូម្បីតែ idols
របស់ខ្ញុំដូចជា Lisa, g-devith & thewizartliz, I'm not looking
them through theirs reputation, but through their story & real talents which pass my
validation. Arguments ក្នុងការទទួលយកមនុស្សម្នាក់ ដែលអាចជះឥទ្ធិពលមកដល់ mood
របស់ខ្ញុំបានគឺមានច្រើន មិនមែនតែមួយហើយអាចremoteបានទេ។
-
ធ្វើខ្លួនងាយៗស្រួលៗ ជាទូទៅលើកទីមួយខ្ញុំនិយាយការពិត តែបើឃើញថាគេមិនចង់ស្តាប់
វាគ្មានលើកទី២ទេ។ ខ្ញុំអត់មានទៅត្រាំត្រែងនៅព្យាយាមបកស្រាយឲ្យគេយល់ឲ្យគេទទួលស្គាល់ nope!
noway! បើមានលើកក្រោយទៀតនិយាយអីដែលគេចង់ឮ ឬ អត់និយាយតែម្ដង។
-
មនុស្សខាងក្រៅជាទូទៅឃើញតែ my main character ប៉ុន្តែគេមិនដឹងទេថាខ្ញុំ consisted of
multiple characters គ្រាន់តែគេមិនអាចមានឱកាសបានឃើញតែប៉ុណ្ណឹងឯង, only those few
surrounders, but even if those surrounders ក៏ឃើញមិនទាន់អស់ដែរ
ព្រោះពេលខ្លះត្រូវការទប់ដើម្បីជៀសវាងបញ្ហានៅថ្ងៃក្រោយ។
-
ចាំមិនបានថាត្រង់ណាទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំធ្លាប់បានសរសេរថា
ឲ្យរើសចំណុចដែលសំខាន់បំផុតតែមួយគត់មកធ្វើជាគោលដៅ
វាក៏ជាវិធីដែលខ្ញុំប្រើសម្រាប់កំណត់គោលដៅខ្លួនឯងដែរ
ចឹងដរាបណាដែលវាមិនទាន់អស់វិធីដើម្បីទៅដល់កន្លែងនោះ ខ្ញុំមិនងាយបាកទឹកចិត្តទេ។
វាដូចជាការចង់សហការជាមួយមនុស្សម្នាក់ បើអ្នកដែលបដិសេធខ្ញុំ
មិនមែនជាអ្នកដែលមានសិទ្ធសម្រេចធំបំផុតនៅក្នុងការទទួលគម្រោង
លទ្ធផលមួយហ្នឹងមិនអាចប៉ះពាល់ខ្លាំងទៅដល់កម្លាំងចិត្តរបស់ខ្ញុំទេ។
ហើយការចរចាគ្រប់យ៉ាងខ្ញុំចូលចិត្តនិយាយជាមួយ អ្នកដែលមានសិទ្ធសម្រេចធំបំផុត
ច្រើនជាងអ្នកដែលកាន់តួរនាទីមួយៗ ព្រោះខ្ញុំនឹងមិនចំណាយពេលច្រើនក្នុងការរងចាំលទ្ធផល
វាខាតពេល។ ខាតពេលហើយបានផលវាមិនសូវអីទេ ប៉ុន្តែពេលខ្លះចាយពេល 2-3 សប្ដាហ៍ហើយអត់ប្រយោជន៍ទៀត។
-
ទៅយកអ្វីមួយ គឺជាចំណុចបញ្ហាដែលគេកំណត់ជាទូទៅ ប៉ុន្តែគិតថាវាមិនមែនសម្រាប់ខ្ញុំទេ។
បញ្ហារបស់ខ្ញុំគឺការថែរក្សារបស់នោះឲ្យបានគង់វង្ស
ព្រោះពេលដែលខ្ញុំដឹងខ្លួនថាការពិតទៅវាមិនមែនជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានពិតប្រាកដទេ
ខ្ញុំនឹងអស់ការអត់ធ្មត់ ហើយនឹងបោះវាចោល។ ប្រហែលមកពីខ្ញុំមានអតីតកាលមិនល្អ
ខ្ញុំរាងចិត្តដាច់បន្តិចអត់ស៊ាំញ៉ាំច្រើនទេ។ អាចនឹងមានអ្នកយល់ថាខ្ញុំអំនួត
ត្រូវហើយខ្ញុំអំនួត តែអំនួតនេះវានៅតែក្នុងខ្លួនឯងទេ មិនបានទៅបញ្ចេញដាក់អ្នកណាឡើយ។
ខ្ញុំមិនចេះដាក់ខ្លួនទេ ក៏មិនលើកខ្លួនឯងដែរ ឃើញខ្ញុំញញឹមហើយស្ងាត់
មិនមែនបានន័យថាខ្ញុំជោរហេ៎ណាស់ ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនចូលចិត្តបន្លាយ
ខ្ញុំនៅត្រឹមណាខ្ញុំដឹងខ្លួនឯងច្បាស់ អត្ថន័យសម្ដីខ្លះក៏ខ្ញុំយល់ដែរ
តែវាមិនមានទម្ងន់គ្រប់គ្រាន់ឲ្យខ្ញុំ react.
បើក្រឡេកទៅមើលពីប្រភពរបស់ខ្ញុំហើយវាស់មកដល់ពេលនេះខ្ញុំដើរបានឆ្ងាយណាស់
តែសួរថាមានអ្នកណាដឹងអត់? មានតែប៉ុន្មានអ្នកទេដែលដឹង។
-
នៅទីក្រុងវាពិបាកពិតមែន ប៉ុន្តែខ្ញុំឃើញអនាគតដ៏ល្អពេលទៅជនបទវិញ បានន័យថាខ្ញុំមាន future
proven ដែលអាចធានាបានថា ការខិតខំរបស់ខ្ញុំប្រាកដជានឹងសមតម្លៃ
មិនមែនហត់ដោយមិនដឹងថានឹងបានអ្វីមកវិញទេ។
មនុស្សតែធ្វើអីអត់មានគោលដៅឬមិនច្បាស់ពីលទ្ធផលនៃទង្វើរបស់ខ្លួន គឺអត់មានកម្លាំងធ្វើទេ
ពេលខ្ញុំនៅក្មេងម៉ែបបួលទៅរើសចន្ទីខ្ញុំខ្ជឹលណាស់ព្រោះដឹងថារើសហើយអត់បានលុយដដែលហ្នឹង
តែពេលម៉ែប្រាប់ថារើសយកខ្លួនឯងទៅ អានេះ full energy! មិនបាច់ញ៉ាំបាយក៏ធ្វើការបានដែរ
ព្រោះដឹងថាលុយទាំងអស់ពីចន្ទីគ្រប់គ្រាប់នៅថ្ងៃហ្នឹងវាច្បាស់ជារបស់ខ្ញុំ😂។ រាងឈឺខ្លួនបន្តិច
ប៉ុន្តែស្អែកឡើងដើរផ្សារបានធម្មតា😁 នេះជាឥទ្ធិពលនៃសេចក្តីរំពឹង។ បើអ្នកយល់ថាខ្លួនឯង ឬ
អ្នកដទៃខ្ជឹល តាមពិតគេមិនខ្ជឹលទេ គ្រាន់តែគេគ្មានក្តីរំពឹងពីទង្វើមួយហ្នឹងទើបគេមិនសូវធ្វើ
ឬក៏អត់ធ្វើតែម្ដង។ សូម្បីតែអ្នករៀនពូកែ និង មិនពូកែក៏ចឹងដែរ
ខ្ជឹលបកស្រាយច្រើនតែចង់បញ្ជាក់ថា អ្វីគ្រប់យ៉ាងវាចេញពីផ្នត់គំនិត
ផ្នត់គំនិតត្រូវតែកើតមុនក្ដីរំពឹង មិនចឹងទេអ្នកនឹងរំពឹងឥតប្រយោជន៍។
មិនខ្វល់ថាអ្នកផ្សេងយល់យ៉ាងមេចទេ
ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំគឺវាចឹង!ហើយក៏មិនរំពឹងឲ្យអ្នកណាមកស្ដាប់អីដែលខ្ញុំនិយាយទេ
គ្រាន់តែចែករំលែក គិតបានយកទៅ បើអត់ត្រូវទេបោះចោល done.
-
នៅក្នុងខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំ ច្បាប់គ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែមានមុខពីរ ហើយសុទ្ធតែមានករណីលើកលែង Nothing
fixed!
ដូចជាលំហាត់ ឬ
ក៏ខ្សែចំណងល្បងប្រាជ្ញាមួយចឹង តែមនុស្សអ្នកចង វាច្បាស់ជាមានកន្លែងស្រាយ
គ្រាន់តែមិនមែនគ្រប់គ្នា ឬក៏ភាគច្រើនដែលអាចស្រាយវាចេញ
ហើយបើសួរថាខ្ញុំអស្ចារ្យអីដែលគិតថាខ្លួនឯងអាចស្រាយវាចេញ?
អត់ទេ ខ្ញុំគ្មានអីអស្ចារ្យទេ
គ្រាន់តែខ្ញុំជឿលើផ្នត់គំនិតថាវាជាចំណោទបញ្ហានិងជាដំណោះស្រាយដំបូង
ហើយក៏មានឥទ្ធិពលបំផុតដែលអាចបង្កើតនិងកែប្រែស្ថានការណ៏នៅក្នុងដំណើរជិវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ៗបាន។
បើយើងមើលនៅក្នុងសង្គមយើងសព្វថ្ងៃហើយវិភាគឲ្យស៊ីជម្រៅបន្តិច
យើងនឹងឃើញមានច្បាប់ច្រើនណាស់ត្រូវបានគេបំបែក ប៉ុន្តែអ្នកបំបែកអស់នោះវាមានមិនច្រើន។
Software មួយបង្កើតបាន hack បានត្រូវអត់? តែចំនួនអ្នកដែលអាច hack
បានបើធៀបទៅហ្នឹងអ្នកដែលមិនអាចធ្វើបានវាមានតិចណាស់ វាមិនសំខាន់ថាមកពីមូលហេតុអីទេ
ព្រោះការបៀបធៀបរវាងមនុស្ស និង មនុស្សក៏មិនសូវបានសួររកមូលឲ្យត្រឹមត្រូវដែរ
ប្រៀបធៀបតែអ្វីដែលមើលឃើញ សំអាងអីរឿង digital ត្រូវនិយាយរឿងហេតុផល។
-
ខ្ញុំជឿហើយគោរពច្បាប់ស្រូបទាញរបស់ចក្រវាឡ
ចឹងហើយខ្ញុំព្យាយាមរក្សានូវភាពវិជ្ជមានឲ្យបានយូរបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន especially in
the weekdays.
សូម្បីតែការសរសេរសៀវភៅ បើដល់វគ្គដែលត្រូវជីកកកាយនូវរឿងរ៉ាយដែលប៉ះពាល់អារម្មណ៍
ខ្ញុំស្កុបវាសិន ទុកបន្តរនៅចុងសប្តាហ៍ ព្រោះជៀសវាងការទាកទាញនូវថាមពលអវិជ្ជមាន។
ហេតុអីបានខ្ញុំជឿ ព្រោះខ្ញុំមាន unbelievable stories. ខ្ញុំមានជំនឿលើព្រះ និង
ថាមពលសកល ចឹងហើយខ្ញុំត្រូវតែគោរពតាមច្បាប់ ហើយច្បាប់ថាមពលទាំង២ផ្នែកហ្នឹងវាស្រដៀងគ្នា
ច្បាប់ដែលមិនស្គាល់ល្អអាក្រក់ ដំណើរការគ្រប់យ៉ាងអាស្រ័យតាមអារម្មណ៍ និង ផ្នត់គំនិត
ងាយយល់តែវាមិនងាយធ្វើ ងាយធ្វើតែវាមិនងាយរក្សា។ កន្លែងណាក៏ដោយឲ្យតែខ្ញុំចង់ទៅ
ចំណងដែលវាជ្រួតជ្រាបទៅដល់ជម្រៅចិត្តមែនទែនហា៎ ខ្ញុំប្រាកដជាបានទៅនៅថ្ងៃណាមួយនាពេលខាងមុខ
គ្រាន់តែររក្សាបានមិនបានវាជារឿងផ្សេងទៀត ចឹងបានខ្ញុំនិយាយថាការដើរទៅយករបស់ដែលពិតជាចង់បាន
វាមិនសូវជាបញ្ហាសម្រាប់ខ្ញុំទេ បញ្ហាគឺរឿងមើលថែរ បើខ្ញុំអស់អារម្មណ៍គឺថែរលែងកើតហើយ។
ហើយបើនិយាយថា ចឹងខ្ញុំធ្វើអីតាមអារម្មណ៍មែន? វាដូចជាគ្មានចម្លើយដែលដាច់ស្រេចទេ
ឥឡូវយើងនិយាយរឿងមួយ៖
នៅពេលដែលប្ដីប្រពន្ធមួយគូរអស់អារម្មណ៍ត្រូវការគ្នា ដំបូងៗអាចព្យាយាមទ្រាំដោយសារហេតុផលផ្សេងៗ
តែសួរថានឹងអាចទ្រាំបានយូរប៉ុណ្ណា? បើមិនអាចបង្កើតអារម្មណ៍ត្រូវការគ្នាមកវិញទេ
មុននឹងក្រោយចម្លើយតែពីរម៉ាត់គត់គឺ លែងលះ
មិនលែងក៏វានឹងមានរឿងរ៉ាវដែលនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សពីរនាក់ហ្នឹងបែកគ្នាដែរ។
Updated at June 10th 2025
ទំនាក់ទំនង
តើគ្រាន់តែចិត្តល្អ & បំណងល្អពិតជាអាចរក្សា &
បង្កើតទំនាក់ទំនងល្អមែនក៏អត់?
សម្រាប់ខ្ញុំគឺអត់ទេ វាត្រូវ associate គ្រប់ elements.
-
គ្រួសារ
ខ្ញុំមិនសូវមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយគ្រួសារទេ ទាំងដែលពួកគាត់ស្រលាញ់ និង
បំណងល្អមកលើខ្ញុំ ប៉ុន្តែគាត់មិនដែលនិយាយ មិនដែលលើកទឹកចិត្ត មិនដែលសរសើរ
មានតែស្ដីបន្ទោសពេលដែលខ្ញុំធ្វើខុស។ ឪខ្ញុំចូលចិត្តនិយាយថស្រលាញ់កូនកុំឲ្យដឹងចិត្ត្ត
កុំឲ្យវាបានចិត្ត ប៉ុន្តែកាលដែលធ្វើបែបហ្នឹង វាធ្វើឲ្យមានកំលាត់រវាងគាត់ និង ខ្ញុំ។
-
មិត្តភក្តិ
ខ្ញុំធ្លាប់ស្រលាញ់មិត្តភក្តិទុកដូចជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារខ្ញុំចឹង ដោយសារខ្ញុំជាកូនច្បង
ខ្ញុំមិនសូវទទួលបានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅពីគ្រួសារ
ពេលដែលមានមិត្តជិតស្និទធ្វើឲ្យខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ថាលែងឯការ
គ្រប់បញ្ហាខ្ញុំអាចនិយាយជាមួយពួកគេបាន។
ខ្ញុំតែងតែចង់កែតម្រូវនូវអ្វីដែលខ្ញុំមើលទៅវាមិនល្អសម្រាប់ពួកគេ។ ខ្ញុំ open គ្រប់យ៉ាង
ជឿជាក់ពួកគេគ្រប់យ៉ាង រហូតដល់មិនដែលចាប់អារម្មណ៍មើលថា តើគេ open មកខ្លួនវិញត្រឹមកម្រិតណា។
និយាយទៅ នៅពេលដែលយើងមិនសូវស្គាល់អារម្មណ៍កក់ក្ដៅ
បានវារាងច្រើនបន្តិចក៏មានអារម្មណ៍ថាល្អពេកហើយ។ ប៉ុន្តែដូចខ្ញុំធ្លាប់បាននិយាយ
ខួរក្បាលបញ្ជារបានតែទង្វើទេ ប៉ុន្តែអារម្មណ៍វាបញ្ជាខួរក្បាល ពេលដែលដករបាំងចេញពីភ្នែកខ្លះ
យើងក៏អាចសម្លឹងមើលច្បាស់ជាងមុន។
យើងស្គាល់គ្នាតាំងពីអនុវិទ្យាល័យ ចាយពេលវេលាជាមួយគ្នាស្ទើតែ២៤ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃៗ
ពេលរៀននៅវិទ្យាល័យ ការសិក្សារបស់យើងមិនសូវជាខុសគ្នាទេ
ប៉ុន្តែពេលមករៀននៅសាកលគេរៀនខ្សោយខ្លាំងណាស់ ធ្លាក់សឹងតែរាល់ខែ ដល់ថ្នាក់គ្រូៗ និង
មិត្តភក្តិខ្លះ និយាយថា ខ្ញុំរៀនគ្រាន់បើដែរ ហេតុអីក៏បណ្តោយឲ្យ Best friends
ប្រលងសងស្ទើរតែរាល់ខែចឹង? ជួយបង្រៀន ជួយណែនាំគ្នាផង ដោយសារតែយើងរៀនអាហាររូបករណ៍
ហើយសាលាតឹងរឹងណាស់ បើគាត់នៅតែបន្តរទទួលលទ្ធផលបែបហ្នឹងទៀត សាលាច្បាស់ជាបញ្ឈប់គាត់ហើយ។
កត្ដាទី១ ពេលដែលខ្ញុំបង្រៀនគេ ជំនួសឲ្យការដែលផ្ដល់ចម្លើយត្រង់ៗ
ខ្ញុំចូលចិត្តតែពន្យល់ហើយឲ្យគេគិត ក៏ព្រោះតែខ្ញុំដឹងថាគេឆ្លាត
ប៉ុន្តែគេមានផ្នត់គំនិតពឹងផ្អែក ហើយក៏ពេលនោះគេអត់ផ្តោតអារម្មណ៍នៅលើការសិក្សាទេ។
មានពេលខ្លះក៏មានការបង្គាប់បញ្ជារ ដោយគោលបំណងចង់ជួយបង្កើនកម្រិតនៃការសិក្សារបស់គេ
ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានគិតទេថាទង្វើអស់ហ្នឹងវាប៉ះពាល់អារម្មណ៏របស់គាត់ ហើយពេលដែលគាត់អន់ចិត្ត
ឬក៏ មិនពេញចិត្តក៏គាត់មិនមាត់ដែរ គាត់សុខចិត្តទុកក្នុងចិត្តហើយ add story។
កត្តាទី២ ពួកយើងចេញមកពី previlage ខុសគ្នា ខ្ញុំចេញពីគ្រួសារដែលមិនសូវ healthy
ប៉ុន្តែគាត់ចេញពីគ្រួសារដែល healthy ហើយក៏ជាកូនកណ្ដាលទៀតគាត់ទទួលបានការថ្នាក់ថ្នមជាងខ្ញុំ
សម្ដីខ្លះវាធម្មតាសម្រាប់ខ្ញុំ តែបែបមិនធម្មតាសម្រាប់គេ។
ពេលនោះគឺខ្ញុំកាត់ចំណង់ដែលចង់បានការយល់ចិត្តពីអ្នកដទៃចោល ចឹងផ្លូវចិត្តខ្ញុំរឹងខ្លាំងហា៎
ខ្ញុំមិនយល់អារម្មណ៍ដែលថាអន់ចិត្តព្រោះអ្នកដទៃវាយ៉ាងមេចទេ
រយះពេល២ឆ្នាំរៀនអារហារូបករណ៍មិនដែលមានអីទង្កិចទេ
យ៉ាងច្រើនគឺត្រឹមតែខួរក្បាលមិនដែលចូលទៅដល់ចិត្តទេ សូម្បីតែកុំព្យូទ័មានបញ្ហាពេលប្រឡង
midterm ក៏ខ្ញុំធម្មតា គ្មានអារម្មណ៍ថាភ័យអីតិចទេ ទៅជាមិត្តភក្តិជាអ្នកភ័យជំនួសវិញ
កត្តាទី៣ ជាធម្មតាយើងទៅណាមកណាតែងតែ ចាំគ្នា បបួលគ្នា ប្រាប់គ្នា គាំទ្រគ្នា
ប៉ុន្តែក្រោយមកក៏ត្រូវកាត់បន្ថយដោយសារតែ ពេលនោះខ្ញុំជា ប្រធានថ្នាក់ ជាប្រធានបន្ទប់
ព្រមទាំងជា Supervisor សម្រាប់ផ្ទះនិស្សិតស្រីសម្រាប់ជំនាន់នោះផងដែរ
ខ្ញុំហាក់ដូចជាមានបន្ទុកច្រើន ហើយក៏មិនអាចធ្វើខ្លួនផ្ដេសផ្ដាស់ដូចនិស្សិតទូទៅដែរ
ព្រោះក្នុងនាមដែលយើងទទួលសន្លឹកឆ្នោតពីគេ ក្នុងនាមដែលគេផ្ដល់នូវទំនុកចិត្ត និង សិទ្ធមកឲ្យយើង
ខ្ញុំមិនព្យាយាមធ្វើជាគំរូរឲ្យគេទេ ព្រោះគេបោះឆ្នោតឲ្យខ្ញុំខណៈដែលខ្ញុំជាខ្ញុំ
ប៉ុន្តែក៏ព្យាយាមកាត់បន្ថយនូវទម្លាប់មិនល្អមួយចំនួនដូចជា ការទៅរៀនយឺត ទៅប្រជុំយឺត
ហើយនឹងការដោះស្រាយបញ្ហារវាងភាគីពេលមានជម្លោះ ក៏ខ្ញុំមិនអាចប្រើអារម្មណ៍ដូចពីមុនដែរ
ខ្ញុំត្រូវឈរនៅចំណុចកណ្ដាល។
កត្តាទាំង៣នេះគឺជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃភាពរង្គោះរង្គើរទំនាក់ទំនងមិត្តភាពរវាងពួកយើង
បើទោះជាពេលនេះយើងនៅតែជាមិត្តជិតដិត ប៉ុន្តែមិនអាចរាប់ថាជា best friend ទៀតទេ
ព្រោះទង្វើរបស់ពួកយើងរាងៗខ្លួន វាបានប្រែអស់ហើយ វាសល់តែ 10% ទេបើធៀបទៅនឹងពេលដែលយើងនៅជា best
friend.
Best friend know how to save each other image, support each other when someone is up,
turn sadness into positivity when one of them is struggling. But now, between us, it
feels like help always requires a formal request, I feels I cannot express my proud
side, I'm afraid of jealousy, I feels she cannot accept my better case for sometimes, I
feels some actions are done as return not appreciated, and sometime talked behind of my
back without caring about my image, it's not done accidently, I know.
According to this I could assume that NOW, WE'ER STILL A GOOD FRIEND FOR EACH OTHER
because we still could share each other our joyment, our food, our materials, our times,
our helps BUT, NOT BEST ANYMORE because everything need to made requested, our world is
now accessible by others, and she's a queen type but I'mma boss type.
ចំណុចនេះខ្ញុំគ្រាន់តែបង្ហាញទិដ្ឋតាងដើម្បីគ្រាំទ្រគំនិតរបស់ខ្ញុំ
ចឹងដូចជាមិនចាំបាច់ចូលទៅជ្រៅពេកទេ បើសមីខ្លួន ឬ ក៏មិត្តភក្តិចូលមកអាន
សូមអានឲ្យបានគ្រប់តួរអក្សហើយគិតត្រឹម scope ដែលខ្ញុំសរសេរ ព្រោះបើគិតសើល ខ្ញុំក៏ចង់ប្រាប់ថា
នៅសល់ទៀត។
-
អ្នកដទៃ
សូម្បីតែគ្រួសារ និង មិត្តភក្តិ នៅតែមិនអាចជាករណីលើកលែងបាន
ចាំបាច់និយាយអីដល់អ្នកដទៃ គ្រាន់តែពេលខ្លះគេគិតផលប្រយោជន៍ផ្សេង
គេអាចជាសុខចិត្តទ្រាំឲ្យរួចមួយពេលៗទៅ។ តែគេអត់ប្រតិកម្មឲ្យយើងឃើញ
ក៏មិនមែនបានន័យថាគេអត់ប្រតិមក្មដែរ មិនចឹង!
The tone of speaking is important
-
The meaning is not really matter in relationship, The matter is the tone of speaking.
Real relationship need high emotional serve, but the fake one only info is enough.
ហេតុអីក៏ខ្ញុំ hosted ហើយ public My-space.site?
តាមពិតខ្ញុំជាមនុស្សចូលចិត្តភាពស្ងប់ស្ងាត់
បានន័យថាខ្ញុំមិនចូលចិត្តឲ្យអ្នកណាមករញ៉េរញ៉ៃខ្ញុំពេកទេ ខ្ញុំមិនចេះដឹងរឿងគេ
ក៏មិនចង់ឲ្យគេដឹងរឿងខ្លួនច្រើនដែរ ព្រោះភាគច្រើនគេផ្ដល់ផលប៉ះពាល់មកឲ្យខ្ញុំ
ច្រើនជាងផ្ដល់ប្រយោជន៍។ តែទោះជាយ៉ាងណាខ្ញុំក៏ជាមនុស្សដែរ
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍គ្រប់យ៉ាងដូចមនុស្សទូទៅ គ្រាន់តែវាមិនច្រើនលើសលប់ដូចមនុស្សភាគច្រើន
ដោយសារតែបរិបទរបស់ខ្ញុំក៏វាខុសពីមនុស្សភាគច្រើនដូចគ្នា
ចឹងក៏និយាយខ្លះៗត្រួសៗឲ្យអ្នកតាមដានរបស់ខ្ញុំអានលេងៗ ព្រោះខ្ញុំដឹងថា Character
របស់ខ្ញុំវាធ្វើឲ្យមនុស្សមិនតិចទេដែលចង់ដឹងថាមកពីអី។
សម្រាប់ខ្ញុំ ភាពស្ងប់ស្ងាត់វាអាចជាជម្រើសទីមួយ ក៏ព្រោះតែតាំងពីតូចមកខ្ញុំទម្លាប់នឹងការទ្រាំ
មិនសូវមានសិទ្ធិក្នុងការនិយាយស្ដីច្រើន ហើយក៏ដើម្បីរក្សាតុល្យភាពផ្លូវចិត្តកុំឲ្យរងការប៉ះទង្កិច
ប៉ុន្តែពេលខ្លះខ្ញុំក៏ចង់និយាយដែរ។ តាមពិតខ្ញុំចង់សរសេរសៀវភៅលើកទឹកចិត្តមួយទុកជាការរំសាយអារម្មណ៍
ចង់រ៉ាយរ៉ាប់ពីបទពិសោធន៍ ការឈឺចាប់ និង ទស្សនៈរបស់ខ្លួន
ក៏ដូចជាលើកទឹកចិត្តមនុស្សមួយចំនួនដែលមានសភាពផ្លូវចិត្តចុះខ្សោយ
ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងនៅពេលមនុស្សម្នាក់មិនទាន់បានលទ្ធផលអីធំដុំដែលជាទីកត់សម្គាល់
សម្ដីនិងគំនិតរបស់គេមិនសូវត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ទេ ចឹងហើយចាំពេលវេលាដែលសាកសមចាំសរសេរ
កុំឲ្យចំណាយធនធានឥតប្រយោជន៍។ ពេលខ្លះខ្ញុំក៏ចង់និយាយអ្វីដែលខ្ញុំគិតដូចមនុស្សទូទៅដែរ
ប៉ុន្តែមនុស្សជុំវិញខ្លួនខ្ញុំផ្ដល់អារម្មណ៍មួយដែលមិនមានសុវត្តិភាពក្នុងការនិយាយ
អ្នកដែលចូលចិត្តភាពផ្ទាល់ខ្លួនច្បាស់ជាយល់អារម្មណ៍មួយហ្នឹង
ចឹងហើយសុំនិយាយខ្លះៗនៅក្នុងវេបផ្សាយល្អជាង ព្រោះនឹងមិនមានអ្នកណាមកបន្ថែមបន្ថយគ្រឿង
ដឹងតែអ្នកដែលចង់ចឹង អ្នកមិនចង់ដឹងក៏មិនគួរដឹង។
តែឆ្លៀតពេលទំនេរក៏សរសេរព្រៀងខ្លះហើយ
នៅសល់តែមួយជំហ៊ានចុងក្រោយដើម្បីបញ្ចប់បេសកកម្មដំណាក់កាលទី១របស់ខ្ញុំ។ បើខ្ញុំអាចដើរទៅដល់គោលដៅ
ខ្ញុំនឹងបញ្ចប់ហើយបោះផ្សាយសៀវភៅ ...Part-I នេះ។
អំណាចនៃផ្នត់គំនិត
ផ្នត់គំនិត គឺជាប្រភពនៃបញ្ហា ក៏ជាប្រភពនៃដំណោះស្រាយដែរ ហេតុអី? ថាមពលសកលមានច្បាប់
ច្បាប់របស់វាគឺប្រើរលកសញ្ញាដែលចេញពីចិត្តគំនិតរបស់មនុស្ស។
ហេតុអីបានឥឡូវគេបង្រៀនឲ្យមនុស្សគិតឲ្យធំ
ហ៊ានស្រមៃឲ្យខ្ពស់? ហេតុអីបានពេលមនុស្សម្នាក់ដែលគិតថាខ្លួនឯងធ្វើបាន គេក៏ធ្វើបាន
ហើយអ្នកដែលគិតថាខ្លួនឯងធ្វើមិនបាន គេក៏ធ្វើមិនបាន គិតថាខ្លួនឯងខ្លាច គេក៏ខ្លាច
តែពេលគិតថាខ្លួនឯងមិនខ្លាចក៏អាចរក្សាអារម្មណ៍បាន? ហេតុអី?
ហេតុអីបានយើងមានប្រតិកម្មខុសគ្នាចំពោះស្ថានការណ៍ដែលបានត្រៀមចិត្ត និង មិនបានត្រៀមចិត្ត?
ហេតុអីបានត្រូវការការលើកទឹកចិត្ត? ហេតុអីបានខ្លាចការធ្លាក់ទឹកចិត្ត? ដែលឆ្ងល់អត់?
ទទួលស្គាល់ថាចំណុចអស់នេះមានចម្លើយ និង និយមន័យខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែមូលហេតុចម្បងបំផុត និង
លទ្ធផលចុងក្រោយបំផុតគឺដើម្បីទៅចិញ្ចឹម "ផ្នត់គំនិត"។ ចំណុចតូចៗអស់ហ្នឹងគឺជា categories
តូចៗដែលស្ថិតនៅក្នុង category ធំដែលហៅថាផ្នត់គំនិត ហើយពួកវាមានឥទ្ធិពលកំណត់ថាមពលរបស់ category
ធំនោះ។ នៅពេលដែល category ធំនោះបញ្ចេញរលកសញ្ញាទៅភ្ជាប់នឹងរលកសកល
វានឹងបង្កើតទំនាញឲ្យបុគ្គលម្នាក់ហ្នឹងស្រប់ទៅតាមថាមពលដែលវាទទួលបាន។ អ្នកអាចបដិសេធបាន
តែមិនអាចកែប្រែការពិតបាននោះទេ វាជាច្បាប់របស់ធម្មជាតិ ដែលឲ្យដើមឈើជាអ្នកទ្រទ្រង់ស្លឹក
ស្លឹកអាចស្រូបថាមពលព្រះអាទិត្យបាន តែមានដំណាំអីនៅលើលោកនេះដែលដុះនៅលើថ្ម
ហើយអត់ត្រូវការប៉ះដីឬទឹកសូម្បីតែបន្តិចអត់?
ខ្ញុំជួបរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលកើតចេញពីផ្នត់គំនិត វិជ្ជាមាន និង អវិជ្ជមាន
ឥឡូវយើងនិយាយពីផ្នត់គំនិតអវិជ្ជមានមុន ពេលខ្ញុំរៀនបឋមខ្ញុំរៀនអត់ពូកែទេ
ហើយអត់មានភាពក្លាហានក្នុងខ្លួនសោះតែម្ដង ទាំងដែលកាពិតខ្ញុំឆ្លាតហើយអំណោយផលស្ទើតែគ្រប់ផ្នែក
តែមកពីមិនដែលមានអ្នកប្រាប់ខ្ញុំថាខ្ញុំល្អទើបខ្ញុំមិនអាចប្រើចំណុចល្អដែលខ្ញុំមាន
ចាស់ៗមួយចំនួននៅក្នុងភូមិតែងតែបង្អាប់ថាខ្ញុំមិនស្អាត ខ្ញុំខ្មៅ ខ្ញុំមានបបូរមាត់ក្រាស់
ឈ្មោះមិនពិរោះ ខ្ញុំមិនចេះនិយាយស្ដី អ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺគេអ្នកកំណត់ឲ្យខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏ជឿ
ខ្ញុំជឿថាខ្ញុំដូចអីដែលគេនិយាយមែន ខ្ញុំជឿថាខ្ញុំគ្រាន់តែជាក្មេងធម្មតាម្នាក់
ខ្ញុំមិនត្រឹមតែកំណត់អត្តសញ្ញាណខ្លួនឯងទេ ខ្ញុំថែមទាំងកំណត់អត្តសញ្ញាណឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំទៀត
ពេលខ្ញុំធ្វើខុស មិត្តភក្តិឬចាស់ៗម្ដុំនោះតែបន្លាចថា ទៅវិញច្បាស់ជាត្រូវរំពាត់ហើយ
ចាំមើលម៉ែឪស្ដីឲ្យហា៎ ហើយវាត្រូវនឹងហេតុការណ៍ដែលធ្លាប់កើតឡើងមែន
ចឹងហើយពេលខ្ញុំមានបញ្ហាមិនថាជាមួយមិត្តភក្តិឬក៏ធ្វើបាត់អីមួយ
ខ្ញុំមិនហ៊ាននិយាយប្រាប់គាត់ទេព្រោះខ្ញុំគិតថា
ក្រៅពីគាត់មិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យខ្ញុំហើយគាត់នឹងស្ដីបន្ទោសឬវាយខ្ញុំថែមទៀត។
រហូតដល់ខ្ញុំចេញពីផ្ទះទៅមើលពិភពលោកខាងក្រៅទើបខ្ញុំចាប់ផ្ដើមដឹងថាខ្ញុំមិនធម្មតាដូចអីដែលគេគិតទេ។
ខ្ញុំចាប់ផ្តើមដឹងថា ខ្ញុំអំណោយផលខួរក្បាល ការសិក្សា ភាសា ស្មារតី ឬ សូម្បីតែរូបសម្បត្តិ
វាខុសស្រឡះពីអ្វីដែលគេធ្លាប់បង្អាប់ខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំមិនទាន់ចេញពីផ្ទះ
ទៅណាមកណាខ្ញុំត្រូវការឪពុកម្ដាយជូនទៅ ជាពិសេសពេលទៅផ្សារ។ នៅសាលាខ្ញុំរៀនភាសាខ្មែរ
ខ្ញុំដឹងវប្បធម៌ខ្មែរ ហើយនិយាយខ្មែរច្បាស់ជាងឪពុកខ្ញុំទៀត តែទៅផ្សារខ្ញុំហ៊ានចរចារជាមួយគេអត់?
អត់សោះ! សូម្បីតែមួយម៉ាត់ក៏មិនខ្ចីស្ដីដែរ ឪពុកខ្ញុំគឺជាអ្នកបកប្រែឲ្យ។ ពេលគ្រូឲ្យកែលំហាត់
សរសេរចម្លើយឲ្យគេ តែខ្លួនឯងអត់ហ៊ានឡើង គ្រូហៅម្ដងៗឡើងទៅទាំងទឹកភ្នែកធ្វើមើលតែគេវៃចឹង😅🤭
តែបន្ទាប់ពីចេញទៅរស់នៅម្នាក់ឯងនៅខាងក្រៅ ខ្ញុំអាចស្វែងយល់ពីខ្លួនឯងកាន់តែច្បាស់ ឲ្យតែខ្ញុំចង់រៀន
អីក៏ខ្ញុំរៀនបានដែរ ពេលដែលខ្ញុំចង់និយាយ ស្ថានការណ៍បែបណាក៏ខ្ញុំនិយាយចេញដែរ
អីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើបើប្ដេជ្ញាថាធ្វើមិនដែលមានពាក្យថាមិនកើតទេ គ្រាន់តែលទ្ធផលល្អ ឬ
មិនសូវល្អតែប៉ុណ្ណឹងឯង។
បន្ទាប់មកនិយាយពីថាមពលពីផ្នត់គំនិតវិជ្ជមានវិញ
ខ្ញុំចេញពីផ្ទះចាប់ផ្ដើមឯករាជ្យហើយចេះធ្វើអីដោយខ្លួនឯងម្ដងបន្តិចៗ ជួបបញ្ហាខ្ញុំដោះស្រាយដោយខ្លួនឯង
ត្រូវការអីខ្ញុំដើរទៅយកដោយខ្លួនឯង យូរៗទៅខ្ញុំមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងហើយសម្រេចគ្រប់យ៉ាងដោយខ្លួនឯង
ខ្ញុំដូរផ្នត់គំនិត ហើយដូរខ្លួនឯងមកជាមនុស្សមួយផ្សេងទៀត។
ឪពុកម្ដាយខ្ញុំតែងបង្រៀនឲ្យខ្ញុំធ្វើជាមនុស្សសាមញ្ញដូចអ្នកស្រុកភូមិទូទៅ
ប្រើកម្លាំងខិតខំធ្វើការងារសុំតែមួយរស់ៗបានហើយ
ឲ្យមើលកេរដំណែលពីដូនពីតាមកមិនដែលមានអ្នកណាធ្វើអញ្ចេះធ្វើអញ្ចោះ តែខ្ញុំមិនស្ដាប់
បើគ្រាន់តែចង់បានជីវិតបែបមួយរស់ខ្ញុំរៀនរកអី? ធ្វើតែស្រែចំការដូចធម្មតាទៅក៏រស់ដែរ😁។
ពេលមកនៅទីក្រុងខ្ញុំបានសាកល្បងរឿងថ្មីៗជាច្រើន ខ្ញុំជោគជ័យនិងបរាជ័យក៏មិនតិចដែរ ផ្ដើមមើលឃើញពីបញ្ហា
ដំណោះស្រាយ និង ឱកាស មិនមែនយកផ្នត់គំនិតគេមកដាក់ខ្លួនទៀតទេ។
ខ្ញុំដឹងថាស្ថានការណ៍គ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំឆ្លងកាត់វាមិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ
ឬសូម្បីតែបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ខ្ញុំសព្វថ្ងៃនេះ ក៏វាមកពីផ្នត់គំនិតរបស់ខ្ញុំដែរ។ គេនិយាយថា
ពេលចង់ផ្លាស់ប្ដូរអីមួយគឺត្រូវដូរទម្លាប់ ឬ ដូរចរឹត but not really, I don't think so, fast key
is
mindset! what you want to change? change your mindset about it, then everything
automatically adapt. Try it! នេះជាមូលហេតុដែលគេនិយាយថា you become what you think.
ហើយឆ្ងល់ថាខ្ញុំដឹងចឹងហើយមេចមិនកែពីមនុស្ស Introvert មកជា Extrovert ទៅ? That's because each type
have its own special cases & I prefer Introvert's cases.
ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមរៀបចំ និង គ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯងឲ្យបានល្អជាងមុន ពេលខួរក្បាលនិងចិត្តខ្ញុំស្រឡះ
ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានគំនិតថ្មីៗចេញមក ដើម្បីគាំទ្រ lifestyle អនាគតដែលខ្ញុំស្រមៃ។
ខ្ជឹលសរសេរច្រើនចង់ដឹងបន្ថែមទៅមើលនៅប្លុកក្ដីស្រមៃទៅ តែឥឡូវចង់និយាយពីដំណើរការ និង
បញ្ហាមួយចំនួនដែលជួបពេលសរសេរគម្រោងអាជីវកម្មខ្នាតតូចរបស់ខ្ញុំ៖
ខ្ញុំចង់បង្កើតអាជីវកម្មមួយ ដំបូងឡើយខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអីខ្លះទេ គ្រាន់តែមានចក្ខុវិស័យថា
វាប្រហែលល្អជាងផ្នែកផ្សេងៗសម្រាប់ ប្រភេទ សមត្ថភាព និង ជីវភាពដូចខ្ញុំ ព្រោះវាអាចជាចំណាយទុនតិច
ហានិភ័យទាប បាននៅជុំគ្រួសារ មានសេរីភាព មានពេលវេលាដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឯងបានច្រើនជាងមុន
មិនត្រឹមតែអាចជួយខ្លួនឯងបានទេ តែថែមទាំងអាចប្រើប្រាជ្ញាជួយអ្នកស្រុកភូមិ ជួយអភិវឌ្ឍន៍សហគមន៍
ជួយក្មេងៗដែលឆ្ងាយឱកាសទាំងអស់នោះ អ្វីដែលសំខាន់គឺមាន resource & personal branding រួចទៅហើយ។
ខ្ញុំបានរៀបចំ structure & process plan ជិតរួចទៅហើយ
សល់តែកំណត់ទីផ្សារគោលដៅដើម្បីធានាស្ថេរភាពនៃទីផ្សារនាំចេញតែប៉ុណ្ណោះ ស្រាប់តែថ្ងៃមួយអូសកាត់ video
មួយដែលគេត្អូញត្អែរពីតម្លៃទិញលក់នៅលើទីផ្សារ ខ្ញុំក៏ផ្ដើមគិត ហើយសួរខ្លួនឯងថា
ខ្ញុំ okay ជាមួយបញ្ហានេះអត់? ចម្លើយនោះគឺអត់ទេ ខ្ញុំចង់កំណត់តម្លៃដោយខ្លួនឯង
មិនអាចឲ្យវាឡើងចុះៗតាមទីផ្សារទេ
ចឹងត្រូវតែប្ដូរវិធីសាស្ត្រលក់ចេញ
ហើយអីដែលខ្ញុំគិតឃើញនោះគឺមានតែច្នៃវាឲ្យទៅជាផលិតផលសម្រេចទេ ទើបមានសិទ្ធិកំណត់តម្លៃខ្លួនឯងបាន។
ប៉ុន្តែខ្ញុំអត់មានធនធានធ្វើរោងចក្រផងហ្នឹង? បើធ្វើនៅស្រុកគេសិនច្បាស់ជាប្រើវត្ថុធាតុដើមរបស់គេហើយ
តែខ្ញុំចង់ប្រើរបស់ខ្លួនឯង ធ្វើមេចទៅ? ធ្វើដោយដៃវា limit business scope ពេក
ខណៈពេលដែលខ្ញុំចង់ឲ្យវាបានធំជាងហ្នឹង។
តែស្រុកខ្មែរអត់មានរោងចក្រទទួលបន្ទុកខាងហ្នឹងផង ប៉ុន្តែ...ដឹងអីអត់? ខ្ញុំរកនឹកវិធីអីអត់ឃើញទេ but
my mind is open, I don't close it តែវាអត់ទាន់ហួសពេលកំណត់ខ្ញុំអត់បិទ
ស្រាប់តែស្អែកឡើងខ្ញុំអូស TikTok
សុខៗឃើញគេផ្សាយពីសហគ្រាសមួយដែលទើបតែសម្ភោធជាផ្លូវការថ្មីៗដំបូងគេបង្អស់នៅស្រុកខ្មែរ
មានសេវាកម្មមួយកំប្លេរលើសអីដែលខ្ញុំចង់បាន សំខាន់សហការជាមួយរដ្ឋជាស្រេច មិនបានត្រូវហត់រត់ឯកសារច្រើន
យកនេះយកនោះទៅមកៗខ្លួនឯង ឡូយអត់? សំណាងពិតៗ😂 ចឹងបានខ្ញុំនិយាយថា
ស្ថានការណ៍គ្រប់យ៉ាងគឺវាពាក់ព័ន្ធនិងចិត្តគំនិតរបស់មនុស្សខ្លាំងមែនទែន
តែចិត្តគំនិតបើកសម្រាប់ស្ថានការណ៍អីមួយ ស្ថានការណ៍នោះច្បាស់ជាចូលមក។ ខ្ញុំសង្ខេបមកខ្លីៗទេ
តែដំណើរការគិតគូររៀបចំផែនការរាងយូរដែរហា៎
រុះរើចុះឡើងៗតាមវិធីសាស្ត្រថ្មីៗដែលនឹកឃើញហើយគិតថាវាប្រសើរជាង
ទម្រាំតែកំណត់យកជំហ៊ានជាក់លាក់ដើម្បីដើរគឺប្រើពេលរាប់ខែរ។
ផ្នត់គំនិត គឺ script របស់មនុស្ស វាដូចជា code ដែលជា script របស់គ្រឿងអេឡិចត្រូនិកចឹងដែរ។
ដែលឆ្ងល់អត់ តើអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដំបូងគេបង្អស់បាន inspired មកពីណាដើម្បីបង្កើតមេរៀន programming?
ហេតុអីបានឲ្យវាដំណើរការបែបនឹង? បើគ្មាន inspired មកពីអីមួយគេអត់អាចបង្កើតអីមួយថ្មីបានទេ។
ដើម្បីរកដំណោះស្រាយរឿងអីមួយយើងត្រូវការវិភាគ មិនចឹង? តែបើអត់មានព័ត៍មានផង វិភាគតាមណា?
គ្រាន់តែជាការគិតរបស់ខ្ញុំ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រពីដើមនោះ
អាចជាសង្កេតពីដំណើរការធម្មជាតិរបស់មនុស្សហើយបម្លែងវាឲ្យទៅជាអ្វីដែលអាចឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្រងបាន
ហើយផ្តើមបង្រៀនមនុស្សជំនាន់ក្រោយឲ្យយល់ដឹងពីរបៀបធ្វើ
តែមិនពន្យល់លម្អិតពីដំណើរដើមទងនៃការស្រាវជ្រាវមុននឹងបានលទ្ធផលចុងក្រោយនេះទេ។ សង្កេតមើលទៅ
មានការច្នៃប្រឌិតអីខ្លះដែលវាមាន functions ខុសពីដំណើរការរបស់មនុស្ស? អត់មានទេ គ្រាន់តែ functions
ខ្លះមនុស្សមិនដែលដឹងព្រោះមិនដែលរៀន មិនដែលស្វែងយល់ទើបមិនចេះប្រើរ។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក៏ជាមនុស្សហេតុអីបានអាចប្រើវាបាន? គឺមកពីគេបានយល់ពីរឿងទាំងអស់ហ្នឹង
ទើបគេអាចបង្កើតអ្វីថ្មីៗឲ្យមនុស្សទូទៅដែលមិនបានរៀនយកមកប្រើប្រាស់
ហើយយើងក៏យល់ថាវាអស្ចារ្យណាស់មេចបានគេធ្វើបាន
នោះគឺវាមកពីយើងត្រូវបានបណ្ដុះបណ្ដាយមកឲ្យមានផ្នត់គំនិតខុសគ្នា។
មនុស្សតែមានផ្នត់គំនិតយ៉ាងមេចគឺនឹងក្លាយជាមនុស្សចឹងហើយ។
ឧទាហរណ៍÷ យើងបង្កើតកម្មវិធីកុំព្យូទ័មួយ មនុស្សមួយក្រុមប្រើកម្មវិធីដើមដើម្បីសរសេរកូដ
តែមនុស្សមួយក្រុមទៀតប្រើកម្មវិធីបម្លែងថ្មីដែលគេហៅថា framework។
បើមនុស្សទាំងពីរក្រុមនេះមកធ្វើបទបង្ហាញឲ្យលម្អិតពីដំណើតការរបស់កម្មវិធីនោះ
មនុស្សក្រុមទីមួយអាចពន្យល់បាន តែក្រុមទីពីរគឺមិនអាចទេ ហេតុអី? ព្រោះគេមិនដឹងថា framework
ដែលគេប្រើនោះគេសរសេរឬដាក់ខណ្ឌយ៉ាងមេចខ្លះទេនៅខាងក្នុង គេឃើញតែសម្បកក្រៅ។ ដល់តែយូរៗទៅគេយក framework
ទៅដាក់ក្នុងកម្មវិធីសិក្សា ហើយបណ្ដុះកុមារតាំងពីក្មេង ទើបធ្វើឲ្យបន្ទាប់ពីនោះ
មនុស្សជំនាន់ក្រោយមិនសូវអំណោយទានរឿងកែប្រែដំណើរការរបស់កម្មវិធីដែលគេសរសេរ
ព្រោះខួរក្បាលរបស់គេបានកំណត់ថា functions គឺវាមានតែប៉ុនហ្នឹង។
មនុស្សត្រូវបានបណ្ដុះឲ្យប្រកាន់ភ្ជាប់នូវវប្បធម៌ គឺដើម្បីឲ្យងាយស្រួលគ្រប់គ្រង
នៅក្នុងការស²កូដក៏មានដែរ គេហៅថា OOP Concept វាគឺជាវប្បធម៍សម្រាប់ code, សម្រាប់កូដ
មិនមែនសម្រាប់អ្នកស²កូដទេ ព្រោះគេបង្កើតអាហ្នឹងដើម្បីឲ្យមានភាពងាយស្រួលក្នុងការគ្រប់គ្រងកូដ
តែវប្បធម៌គឺដើម្បីគ្រប់គ្រងមនុស្ស។ អ្នកដែលរៀនខាងតិចណូឡូជី
បើចេះសង្កេតគឺនឹងយល់ពីដំណើរការរបស់មនុស្សបានច្រើនជាងមនុស្សទូទៅ ព្រោះ flaws របស់តិចណូឡូជីគឺវា copy
ចេញពី flaws របស់មនុស្ស គ្រាន់តែមនុស្សត្រូវការប្រើខួរក្បាលដើម្បីកែរ script (ផ្នត់គំនិត)
តែតិចណូឡូជីត្រូវប្រើ tools ដែលមនុស្សបានបង្កើត។
មនុស្សជំនាន់ក្រោយត្រូវបានមនុស្សជំនាន់មុនបណ្ដុះផ្នត់គំនិតឲ្យ បើអ្នកបណ្ដុះនោះមានផ្នត់គំនិតត្រូវ
ពូជនោះនឹងក្លាយជាមនុស្សអស្ចារ្យ ឬ ល្អលើសមនុស្សធម្មតា តែបើគាត់មានផ្នត់គំនិតអត់សូវត្រូវ
ពូជនោះនឹងក្លាយជាមនុស្សធម្មតា វាអាចនឹងមានករណីលើកលែង តែមានតិច
ភាគច្រើនតែគេបណ្ដុះយ៉ាងមេចគឺវាទៅចឹងហើយ។ ឧបករណ៍មួយទៀត÷ ជាទូទៅគេបណ្តុះផ្នត់គំនិតថា
មានតែការចូលសាលាទេទើបអាចមានអនាគតភ្លឺស្វាង
ឡើងថ្នាក់កាន់តែខ្ពស់កាន់តែត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាជាអ្នកចេះដឹង តែវាចឹងមែនអត់? អត់ទេ
មើលមនុស្សដែលលេចធ្លោនៅក្នុងសង្គម ឬ សេដ្ឋីបច្ចេកវិទ្យា
អ្នកខ្លះមិនទាំងបានបញ្ចប់វិទ្យាល័យផងតែលទ្ធផលដែលគេបង្កើតបាន
វាលើសអ្នកដែលត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការទៀត។
មនុស្សអាយុច្រើនតែងតែមានកំណើតជាងមនុស្សអាយុតិច ពិតអត់? ក៏អត់ដែរ
មើលក្នុងសង្គមជាក់ស្ដែងទៅក៏មានក្មេងជំនាន់ក្រោយដើរបានឆ្ញាយជាងចាស់ជំនាន់មុនដែរ។
មនុស្សដែលល្អគឺមានចំណុចនេះចំណុចនោះបែបនេះបែបនោះ គ្រប់ពេលអត់? អត់ទេ
មើលទៅតារាមួយចំនួនសុំហៅឈ្មោះពួកគាត់ខ្លីៗចុះ ដូចជា ប៉ីប៉ីឌី យ៉ូរ៉ា ទីនីន thewizardliz... .
ពួកគាត់បំបែកច្បាប់មួយចំនួនរបស់មនុស្សល្អអត់? បំបែក ហើយគេប្រកាន់អត់? អត់សូវមានទេ
តែសម្រាប់មនុស្សធម្មតាអត់បានទេ។
មានច្រើនរឿងណាស់និយាយអត់អស់ទេ គ្រាន់តែចង់សរុបមកវិញ ផ្នត់គំនិត គឺជា program របស់មនុស្ស
វាជាចំណុចបញ្ហា និង ជាចំណុចនៃដំណោះស្រាយ វាគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងដំណើរជីវិតសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ
ជាអ្នកទទួលនិងបញ្ចេញទិន្នន័យ ជាម៉ាស៉ីនមេ
ដែលមានឥទ្ធិពលបំផុតអាចបញ្ជាគ្រប់យ៉ាងដែលពាក់ព័ន្ធនឹងមនុស្សម្នាក់ សូម្បីតែចិត្ត!
ខួរក្បាលអាចបញ្ជារាងកាយបានតែមិនអាចបញ្ជាចិត្តទេ
ប៉ុន្តែផ្នត់គំនិតបញ្ជាបានទាំងចិត្តទាំងកាយទាំងហេតុការអនាគត់ទៀត The reason why I leave home, I
don't like being with toxic people or in a toxic environment because I suppose to be up not
down, cz god gave me a good IQ, spiritual and trained me various difficult lessons, I've
tried so hard to learned and overcome all of those situations so I won't let others people
pull me down just same to the way they're putting themselves in.
Why I love being silence
I know everyone should have a mask but there are few reasons that make me took off the mask
& get natural air.
I've been going through a lot of life dramas so, I'm tired of dealing with unnecessary people.
If I could cut them off I cut off, I don't want to waste my time playing their game. if I don't
necessary to speak okay I'm silence, what's wrong? Must I being a joker or people pleaser to
achieve the medal? No, I don't. The stage I wanna be a part of is couldn't own by this method,
then why? Why should I wast my time and energy to play with someone who not necessarily to exist
in my life? If my goal is owning a medal I could just act in silence follow my structure toward
it. It's not necessary for me to make up a fake conversation, connection or even smile. What's
the purpose of me to do that? I don't know. And what's the purpose of being silence? I don't
need attention, I need to walk without anyone bothering me, to be sure that my energy not wasted
without nothing.
I know most people always care about personal image, would they like me? Would they remember me?
Would they talk shit about me? Would they... million would? But not me. Only thing I care is "do
I abilities enough to own the place?" Butterflies always find a beautiful garden, then why
should I try in chasing them while I know what they want🙂. In the tech world, scientist always
looking and trying to shortcut the way to do things & I'mma tech student, maybe I've got the
same sense. Sorry, my life have been hard enough so I don't care how some people projecting on
me, if they spent time caring about me, then thank you! but I'm busy building myself, I have no
time left. I'm doing my own thing towards my ⛳.
You know what? Being silence is peaceful because when somebody didn't know your energy, they
show you the real them. No attackers because they thought you're just the way they see. Avoid
manipulators because you look like a neutral person. Ain't got bother, you can be a b*tch or a
good for sometime it's up to you, cz not everyone know you, they have no clue to be a judge.
Some owner stand behind the screen you know? They cover an area but not everyone know who they
really are, they automate the script without manual click on the interface.
I wanna say this to some people, especially those who came from similar background or exactly
like me: If those people you're tryna chase or tryna fit in couldn't or not gonna show up when
you're on the hospital bed or when you're have nothing, then why should you ignore your inner
voice and do something just to be likes? As my opinion it doesn't worth. When somebody only try
to keep in touch with you when you're pop up and invisible when you're hidden, it's mean you're
earnings active income, u gonna waste too much time & energy to get it, and it's really really
weak, u kinda maintain & check up your process very often to make sure it's healthy. Instead of
chasing for love, for likes or for attentions it's much more better if you save that time and
energy for self development. Improve yourself to the point that could serve you income in
passive way. U know what I mean? I'm not talking about money 😁.